-
1.
+1 -1Eskiden neşemiz vardı, gülümserdik hergün, uzaktaydı hüzün.
Hayallerimiz vardı, uçurtmalar geçen içinden, cumartesi öğlen..
Boyalarımızla oynardık, rengarenkti her şey; karanlığı, boyardık!
Ve birden, büyüdük aniden.
Ve birden, küçüldü hayaller.
Büyüdükte sanki ne oldu? -
2.
0Büyüdükte sanki ne oldu
Çocukluğu unuttuk
Yalanlara boğulduk
Umutları kuruttuk. -
3.
0Cocukluktan kalan belki en guzel anim, annemin ben hasta oldugumda basimdan hic ayrilmamasiydi, ozamanlar anlamiyordum belki, ama simdi dusundukce duygulaniyorum, hele birde ailen yaninda yoksa.