gunun birinde butun organlar toplanip kimin vucudun muduru olacagi konusunda tartisirlar. beyin, her seyin merkezi olarak mudur olmak icin en uygun organ oldugunu belirtir. boru degildir; dusunce, ruh, organ koordinasyonu, sinir sistemi... kalp ordan atlar; eger 30 saniye calismasa beynin meynin kalmayacagini vucudun en ana parcasi oldugunu neyin zirvalar. mide keza, yok der, ben olmasam besin alamaz, enerjisizlikten ne kalp ne beyin calisir der.

ancak asagilardan zütun seslenmesi ile herkes irkilir. züt der ki "ben mudur olacagim ulen"

beyin "hadi lan züt" der, " sen olsan ne olacak olmasan ne olacak?" diye dalga gecer, toplum onunde kucuk dusurur. herkes hep bir agizdan züte guler. züt de "durun ulen siz, ben yapacagimi bilirim size" deyip büzer.

1-2 gun icinde vucutta baslar bir gibinti. herkes ufler pufler, gibayetler baslar. tak yoluna soyle bir gitmek soz konusu olmustur. kalp "yahu zütcugum pardon sayin anus bey, diyorum ki bir acsaniz artik, sıkıstık bakin burada pampa, ritmim bozuldu valla." diye yakarır. zütten bir zirt bile cikmaz. beyin devreye girer: "yahu züt, olm ac sunu bak. dusunemez oldum baska bir sey, sapittik bak. ne olur ac sunu."

baktilar hala en ufak bir fis yok, oy birligi ile zütü müdür yapip, kapiyi actirirlar. herkes selamete kavusur.

o günden beri bütün zütler müdürdür. (bütün müdürlerin de züt oldugu rivayet edilir.)