böyle şansın adaletini sikmek

helal panpa güldüm şukuladım nick6nı da giriyorum amk :D

13. hayatım... uğursuz hayatım..
hint fakiri olarak dünyaya geldim. bütün gün çivili tahtada yatıyorum , cam kırıklarının üzerinde sek sek oynuyorum. amıma koyuyorum kendi kendime. neden mi? çünkü bir sonraki hayatımda daha mutlu ve zengin bir insan olacağım öğütlendi bana bu inanışta... verirlerse bir bardak su içiyorum , o da tam değil , yarısını içip yarısını geri uzatıyorum. asalet zütümden çıkıyor.
bir gün yine yatıyorum çivili yatağımda , bir arbede çıkıyor. seslerden anladığım kadarıyla 1 kişiye 5 kişi dalıyor. bu mu lan hintlilik diye geçiriyorum içimden.tam yerimden doğrulacağım , adama kafa atıyorlar. seke seke geri geri gidiyor adam. yatağıma takılıp düşmesi ve beni dart tahtasına çevirmesine üzülmüyorum... sonraki hayatımda gibtim belanızı.

hayat no 14 : öğretisini gibtiğimin hint fakirliği.. kimse köpek olacağımdan bahsetmemişti. artık kontenjan mı yoktur nedir bilemedim.ama en azından erkek olaydım be şiva...
asil miyim diye bakıyorum kendime , yok... bildiğin alacalı bulacalı sokak huursuyum.
8 adet memem sarktığına göre yavrularım var. kıyamam onlara , boy boy , renk renk..
ancak süt üretmem lazım. haydi yemek yiyeyim diyerek çöplere dalıyorum.
ne kadar iyi insanlar var , çöpten yememe razı olmuyorlar , kocaman et fırlattılar önüme. bunu yediğimde 2 ton süt veririm diye düşünüyorum.
başım döndü lan, çocuklara kim bakacak?

reserved. zapatisamg olabilir. takipteyim.

reserved

@47 panpa diğer hikayesini de okumalısın altına sıçırtıyor.
(bkz: döverim dedim)

reserved

2. sıralardan rizörvıd

yardır panpa.. şuku

15. hayatımda posta güverciniyim... ama sık kullanmıyorlar beni , çünkü telgraf icat edildi.son posta güvercini olmanın pek bir karizması yok. teknolojiye yenik düşüyorum insanlar beni kullanmıyorlar artık. iki avuç arpaya , sigortasız mayışsız emekliye ayırıyor beni köpekler.
"geliyorum" -stop- , "gidiyorum" - stop- , anlamadığım bir dil kullanılıyor... amaçsız güvercin tırt olur zaten.
kahrımdan ölmem 7 ayımı aldı.
telgrafın telleri zütünüze girsin.

16.hayat enteresan.. koca bir çınar ağacıyım artık..600 yıl yaşadım... gölgemde dinlenen yolcular , skişen insanlar , dallarıma salıncak yapıp çocuğunu kozmonot yapmaya çalışan babalar... neler gördü bu yapraklar...
kışın soyunup , yazın giyiniyorum , büyüdükçe büyüyorum... efsane gibi insanların dilindeyim , el ele tutuşup gövdemin ne kadar büyük olduğunu ölçmeye çalışan insanlar tarafından sevgi selinde boğuluyorum.
seneler su gibi akıp geçiyor mutluluk içinde.. kimin aklına gelir ki koca ovanın orta yerinden 5 şeritli otoban geçirecekleri. 24 saatte zor söktü binler yerimden..
kağıt kalem yapsanız toplumun eğitim düzeyini yükseltirdim... tuvalet kağıdı yaptınız da nereniz yükseldi huur çocukları..

şuku devam et
ccc rezerved ccc

bittimi lan

iyiydi panpa

az bekle okuyacam belkı bende bişeyler yazarım

rözrvd

17. hayatımda çin seddinde çalışan bir işçiydim. bir tas suya bir hayat boyu çalıştım.
o zamanki çin imparatoru , seddi denetime geliyor "orayı yükseltin , burayı düşürün" vır vır emir yağdırıyor.
komutanlarıyla beraber yanıma geldiğinde heyecanlanmadım desem yalan olur. "çok büyüteceğiz duvarı , uzaydan görünecek" diyor.
imparatorum bir şey söyleyebilir miyim diyorum. müsade ediyor
"napıyoz amk. delimi gibti bizi" diyorum ve sözümün bitmesiyle birlikte kendi vücudumu görüyorum uzaktan.
o nasıl kılıç kullanmak , çizgi gözünü gibtiklerim.

18. hayatımda deney faresiyim. koyuyorlar beni labirente koşturup duruyorum.
ilk bir kaç sefer yolu bulmakta zorlandım ama zamanla ezberledim girişleri çıkışları.
mal herifler peynir koyuyorlar koridorun sonuna , burnumuz iyi koku alır. snıf snıf koklaya koklaya ulaşıyorum peynire. taş gibi hayat. yine akşam oldu ve ışıklar kapandı , yarın sabah yine ekmeğime koşacağım. hayat monoton.
o da ne kafesin kapısı açık. biraz macera benim de hakkım amk. çıkıp etrafı dolaşacam , koridorlar konusunda deneyimliyim.
bir anda ışığın açılması , temizlikçi kadının benden korkması , ciyaklayarak süpürgeyi kafama indirmesi , elveda peynir , elveda huur çocukları.

ondokuzuncu hayatımda zütü yanan bir ateşböceğiyim. çok komik aslında , böyle çiftleşmek falan sitediğim zaman veriyorum ayarı , artık fosforlu yeşil , sarı allah ne verdiyse renk cümbüşüne boğuyorum ortamları. kızlar benim popoya hasta , disko topu gibi yakıp yakıp söndürüyorum zütü. şahane ortamım var. dans ediyoruz eyleniyoruz. çiftleşme vakti çoktan geçiyor , öyle bir ıkınıyorum ki , polis arabası gibi sinyal veriyorum dişilere , sıraya geçtiler bile. hehehee soyumu devam ettirmem lazım değil mi?
üzerime kapatılan kavanozdan anladığım kadarıyla , zütüm başkalarınında ilgisini çekmiş olmalı.
ulan şarjlı el feneri miyim amk. çocuğu , benimle evin yolunu bulacak sanki bin. bari iki dişi atsaydın kavanoza , başka türlü yakamıyorum zütü. bozuldum zannedip beni öldüreceğine pil takmayı deneseydin bari. kafasını gibtimin malı.