Tek gecelik bir ilişki gibi geliyor bana her şey. Yaptığın affedilmeyecek bir şey benim için ama affetmek istiyorum. Seninle bir aşk , seninle bir hikaye , seninle bir ömür geçirmek istiyorum. Her şey çok güzel olabilir benim için. Ama tek eksin sensin hayatımda. Toparlanmak , silkelenmek ve yeninden doğmak istiyorum. Düzenim olmanı , seninle bir şeyler yaşamayı , seninle yatıp kalkmayı , yardıma ihtiyacım olduğunda sana dokunmayı seni öpmeyi ve sadece seni istiyorum ...

Burçlara inanır mısınız bilmem. Ama ben inanmaya başladım. Yıldızlar anlatıyor , biliyor bizim içimizi. Onların bir parçasıyız. Yaşayacağımız her şeyi etkiliyor. Sanki önceden yaşanmış , ve bize anlatılmış gibi. Deneyimlerden bir parça gibi. Öğretilmiş , çalışılmış bir sunum gibi. Biz gökyüzünden bir parçayız. Gökyüzündeki ışıklar , parlaklıklar biziz. Yani yıldızlar.

Kimisi kayıp gider gökyüzünden Kimi çok uzaklarda olur. Kimisi yok olur gider Kimi yeniden varolur. Yıldız gibiyiz hepimiz. Kimimiz sönmüş , kimimiz ışığını kaybetmiş. Kimileri de var demek istiyorum ama yok ...

Senin kadar güzeli , senin kadar ışıltılı , senin kadar anlamlısı yok benim gezegenimde ...

Sevmek; “seviyorum” demek değil, yüreğinde hissetmektir. Ve aşk yanında olanı sevmek değil, bazen gelmeyecek birini beklemektir.

Yeni bir hikayeyi anlatmak istiyorum size. Biraz olayları biraz kurguları ve biraz da seni ama en çok da içimdeki hisleri anlatıcam. Hikayenin parçalarını zaten siz birleştirirsiniz bir şekilde. Daha yeni oluyor her şey. Ummadık bir yerden ummadık bir insan çıkıyor karşınıza. Sanıyorsunuz ki diğerleri gibi. Ya bırakıp gidecek sizi ya da daha beter edecek mahvedecek sizi. Ama inandırıyorsunuz kendinizi. Bu o diye. Bu o insan diye. inanıyorsunuz tabii.

Böyle başladı hikayemiz seninle. Sıradan bir gündü benim için. Farklı bir şey yapmıyordum. Farklı olan tek şey nerede olduğumdu. Yine kafa çekiyor , yine kendimi olacaklara karşı hazır tutuyor ve bunaltıyorum. Her zamanki gibi kendime bu hayatın ne kadar basit insanlar ve yaşantılarla olduğunu kanıtlamaya çalışıyordum. Ve yapıyordum biliyor musunuz ? Her seferinde inanıyor ama her seferinde de aynı hatalara düşüyordum. Biliyorum biri gelecekti. Yine inandıracaktım kendimi doğru insan olduğuna yine sabırsızlanacak yine hızlı olacaktı her şey. Çok hızlı gelişecekti. Bencil davrandım biraz evet.

Kendim için bir şeyler yapmaya çalışıyor , kendimi bir düzene sokmak için birini arıyordum. Ama yalan üzerine kurulmamalıydı hiçbir şey. Her şey gerçek olmalıydı. Duygular , iletişimimiz , yaşayacaklarımız ve yaşadıklarımız ve en önemlisi görüşlerimiz. Doğal ve samimi olmalıydı her şey. Sıradan değil , alışılmış bir şey değil , basit bir şey olmamalıydı yaşadıklarımız.

Farklılık. Farklı olmalıydın ki benim için sana bir şeyler hissedebiliyim. Hissetmek. Artık gerçek bir şeyler hissetmenin zamanı gelmişti. Ekgibtim bir çok yandan. Kendimi buna inandırıyordum ki gerçeği görebileyim diye. Herkesin ne kadar sıradan olduğunu. Ailem , arkadaşlarım , öğretmenlerim , sokaktaki insanlar , hayatıma giren insanlar ve geçmişte kalanlar basit ve sıradandı hiç birininiz bir farkı yoktu benim için. Ayırt etmek güçtü. O yüzden sen olmalıydın hayatımda ...

Basitçe tanıştık seninle. Ne istediğimizi bilmiyorduk... Ya da ben bilmiyordum sanırsam. Çünkü her şey kurgu gibiydi. Ya da yine ben kurguluyordum her şeyi , her zamanki gibi...

Başlangıç. Basit bir mesajlar girmiştin hayatıma. Normal bir insan gibi. Ayırt edici hiçbir şey yoktu hayatımda güzelliğin dışında , bakışların dışında , yumuşacık küçük ellerin ve fazlası. Farksız gibiydin ilk başta ama bambaşkaymışsın. Ben de bu kadar abartıyor olabilirim ama biliyorum kendimi abartsam yazmazdım bunları birtanem benim. Keşke geriye gidebilsek zamanda. Tüm büyük pişmanlıklarımı geride bırakır , seninle ilk tanıştığımız güne giderdim. Seninle daha güzel bir şeyler yaşamak için ...

Seni bilirdim en azından ona göre davranır çitayı aşmazdım. Sınırımı bilir , ona göre hereket ederim. Belki sevmeni sağlayabilirdim o zaman. Belki daha güzel olabilirdi her şey. O kadar birikmişliğin üzerine kendimi bir yandan suçlamıyorum , seni bu kadar çok sevdiğimde bana kızman için , hazır olmadığın için. Zaten istiyordum böyle bir şey olmasını. Çok etkiliyor her şey beni. Hafife alıyorsun ama yıpratıyor en küçük bir şey beni. Paramparça geziyorum. Paçavra gibiyim. Yorgunum. Bunaldım ...

Başıma çok şey geldi. Başıma bir çok şey gelmesine de ben sebep oldum. Dilim varmıyor söylemeye anlatmaya. Küçücük pembe beyaz bir çocuktum ve görmemen gereken çok şey gördüm. Hem zihinsel hem de fiziksel bir çok darbe aldım küçücük bir çocukken. Daha 7 yaşındayken öğrendim hayatın ne kadar acımasız olduğunu. Aşkın ne kadar acı verici bir şey olduğunu. Hem kendim yaşadım hem de gözlemledim. Hiç bir evlilik hiç bir ilişki güzel değildi. Hepsi negatif , hepsi ters , hepsi anlaşmazlıklarla doluydu.

Ama buna rağmen büyümek istedim. Yaşamak istedim bazı şeyleri. Hayal kurdum ve gerçekleştirmeye çalıştım her zaman. Taş koydular önüme daha gitmemem için. Yolumu değiştirdim. Pişmanım. Yapamadıklarımdan , söyleyemediklerimden dolayı. Pişmanım yaşadığımdan. Ne gereği vardı ? Çok adaletsiz değil mi her şey ? Ben neden gülemiyorum ? Neden bende de var bu basit surat gülemeyeceksem ? Ağlayamayacaksam neden var ? Üzülmek kötü bir şeyse ben neden hep üzülüyorum ? Kötü bir adam mıyım ? Yaşatmadıklarımı neden yaşıyorum ki ? Nasıl açıklayabilirsin bunu bana ?

Yanlış kişileri hayatıma almaktan dolayı yoruldum. Gereksiz ilişkileri yaşamaktan yoruldum. Sahte arkadaşlıklardan , yapay ilişkilerden , duygusuz bir aileden , çalışılmış suratlardan sıkıldım. Gerçek olan hiçbir şey somut değildir. Asıl gerçek göremediklerimizdedir. Anlatılamayan , gösterilemeyendir gerçek olan şey. Sana bir çok şeyi hissettirebilirim. Bir çok şeyi söyleyebilir anlatabilirim ama asıl gerçek olan Sevgimi hiçbir şekilde sana gösteremem anlatamam. Ben yaşıyorum çünkü bunu paylaşmıyoruz ki...

isteyince olmuyor her şey dediğim gibi. Basit şeyleri gerçekleştirebilirsin ama kimseye etkisi olmaz sadece sen anlayabilir sen hissedebilirsin çoğu şeyi. Benim gibi kalırsın ortada yapayalnız , kimsesiz ve hissiz. Başı bir aylak olursun benim gibi sadece avutur kendini , ilaçlar kullanırsın uzum zaman boyunca. Robota çevirirsin kendini. Aldırırsın hislerini narkoz vurulmuş gibi gezersin. Gezmek istemezsin aslında ama bir şey dur der sana her zaman. Hayata bağlayan bir şey vardır sen hissetmesende. Benimki sensin ...

Uyandım. Saat 07.23. Her zamanki gibi t-shirt ve boxer ile yatmıştım. Rutin hayatım başlıyordu tekrardan. Kalk , dişlerini fırçala , yüzünü yıka , kahvaltı hazırla , kahvaltı , müzik dinle , sigara , ot ve alkol , çık , gez , kafanı çek , bilmediğin bir saatte eve dön , t-shirt ve boxer ile yat ...

Rutin hayata merhaba. Kahvaltımı yaptım. Giyindim ve arkadaşlarımla arabayı alıp denize gitmeye karar verdik. Herkes hazırlanacaktı. Arkadaşım U bizi alacak ve denize gidecektik. Öyle de oldu hazırlandık , toplandık ve deniz gittik. Sardık , yaktık , içtik. Kuş gibiydik. Balık gibi denizde yüzmektense , hafif çarpan rüzgar ve biralarımızla gökyüzünde uçmak daha iyi geliyordu bize. Arkada çalan derin bir müzik eşliğnide biramızı yudumlarken bir mesaj geldi aniden.

M : Artık xxxxx'liyiz he :D
Ben : Öyle miyiz ?
M : Öyleyiz sanırım :D
BEn : iyi bakalım ... ahahahaha

Şaşkındım. Beklemeyeceğim bir anda beklemediğim birinden bir mesaj gelmişti. Üniversite sonuçları açıklandıktan sonra beni böylesine güzel birinin bulup bana ulaşması alışık olduğum bir şey değil. Tabiiki de olamazdı ama şaşkındım yinede. Çünkü çok güzeldi. içinde bulunduğum gökyüzünde de , denizde de böyle bir mavi görmemiştim. Mavinin en güzel tonu onun gözleriydi. Doyamıyordum ona bakmaya ...

oybirinci kardeşim seri yaz yoksa kapına mematiyi dikerim.

buda tutmaz boşa yazma