rezerve

Yaz amua zoqum

Rez okurum

Devam et

bekliyorum kardeş

Rez rez

Ulan aldı beni bir korku, kimdir, nedir? Sırplar gaddardır. Yaptıkları katliamları dinlemekle geçti askerliğin yarısı.

Açıklamaya da fırsat vermiyorlar, kimdir nedir bilmiyorum. Kimden saklanacağız, kimden korunacağız, kime güveneceğiz.

Kime anlatacağız? Ulan birine anlatsam elimde kanıt yok, deli diyecekler.

Ya da biri çok fena beni kandırıyor. Derken sonunda yeni bölük komutanı geldi

Aralık ayı dışarısı buz gibi, aynı gece 3-5 nöbetine yazmışlar, vatan borcu bu, eksi 40 derece olsa çıkıp aslanlar gibi duracağız. Nöbeti devir aldık, nöbet yerimin 40 metre ötesinde telefon kulübesi var. Çok uzatmayacağım, saat 3.30 da telefon çalmaya başladı, deli gibi çalıyor dakikalarca, ulan nöbet yeri terkedilmez ama içim içimi yiyor. Nizamiyede 9 telefon kulübesi var bir tek bana en yakını çalıyor, hem de benim nöbet saatimde.

Neyseki takribi 7-8 dakika çaldıktan sonra sustu, 5 de nöbeti teslim ettim, içtimaya hazırlanacağım. Tam önünden geçerken tekrar çalmaya başladı, bu sefer ne kadar korksam da açtım.

Karşıdaki ses aynıydı. Ve Sırpça;

-"istanbul'da görüşürüz" dedi, cevap vermemi beklemeden kapattı.

Rezerve bakalım güzel gideceğe benziyor.

Eldeki jetonun gittiğine mi yanayım, her ay aynı günde aradığım anamı bu ay arayamayacağım diye kadının telaşlanacağına mı yanayım, az önce olan biteni neydi ona mı yanayım bilemedim.

Kara kara düşünürken, geceyi milletten jeton dilenerek geçirdik. Anamda şeker var, aramazsam biliyorum evham yapacak hastanelere yatacak kadın. Gittik yalvar yakar bulduk bir jeton, karaborsa fiyatına aradık anacığımızı, halimizi hatrımızı söyledik kapadık.

O gece koğuşa geçene kadar tek telaşım anacığımdı. Bir dert bitince yenisine yer açıldı resmen zihnimde ve az önceki konuşma kafamda canlandı. 19 gün sonra memlekete dönecektim, ya konuyu olmamış gibi davranıp sakin sakin zaman öldürecektim ya da üstlerime bildirip bir ton sorgu sualle karşılaşacaktım.

Telefonların dinlendiğine emindim. Bu yüzden başımıza son dakika disiplin cezası almayalım diye bölük komutanına anlatmaya karar verdim.

Öncelikle abuk subuk bir telefon şakasıdır diye kendimi yatıştırıp sabah olmasını bekledim. Sabah ilk iş bölük komutanının ofisine gittiğimde, komutanın izne çıktığını yerine geçici birinin ertesi günün akşam saatlerinde geleceğini öğrendim.

Bu benim için aslında iyi birşeydi, düşünmeye vaktim olmuştu. Kimseye anlatmamaya kadar verdim ama içten içe de korkmaya başlamıştım.

Yaktım

hikayeye aç

4 sene önce tam bugün nizamiyede aileme telefon açtım. Askerliğimi Kosova'da yaptım. Ayda yılda bir arayabiliyoruz anacığımızı, nasıl burnumda tütüyor. Gelen maaşı direk onlara yolluyorum, elde avuçta para sıfır. Bir baltaya sap olamamışız. Herneyse, bir koşu girdim kulübeye, açtım aldım telefonu ele, attım jetonu, tam tuşları çevirecekken önce bir "dııııt" sesi geldi ve telefonun ucunda bir ses belirdi.

-"Sakın telefonu kapatma, etrafına renk verme ve söylediklerimi aynen dinle".

Bir anda sen kimsin, noluyor demeye kalmadı, yine telefonun öteki ucunda bir silah sesi duydum. Telefon elimde, şok olmuş bir şekilde olan biteni dinliyordum, başıma lanet yağsın ki o gün merakıma yenilip o telefonu açık tuttum. Karşıdaki adam telefonun ahizesini düşürmüştü, sanırım vurulan oydu.

Ben olaylara anlam getirmeye çalışıyorken, telefonu tekrar biri aldı ve Sırpça konuşuyordu. Kosova'ya asker olarak gönderilmemin sebebi iyi derecede Sırpça ve ingilizce bilmemdi. Bilen bilir, Sırpça, Hırvatça ve Boşnakça birbirine %98 benzeyen dillerdir. Birini biliyorsanız diğer üçünü de konuşabilirsiniz.

Yani teknik olarak 4 dil biliyordum.

-"Nereye kaçarsan kaç seni bulacağım"

Telefonda duyduğum son ses bu oldu, ve yüzüme kapandı..

... DEVAM EDECEK