Beyler ben demin bi tak yedim açtığım konu başlığı açılmış o yüzden bunu açıyorum burdan devam.

Evet arkadaşlar birçok kişi kendi hikayesini anlattı herkesin kendince nedenleri vardı gerçek ve yalan bir çok hikaye paylaşıldı. Ben de kendi hikayemi anlatcam belki kimse okumasa bile en azından içimi dökmüş olacağım.

Öncelikle kendimden bahsedeyim. Babasız büyüyen ve annesinin tek başına büyüttüğü bir çocuktum. Daha sonra da annem de vefat edince liseyi yatılı okudum. Hani derler ya hayatın tokadını yemiş insanlar diye. işte ben onlardanım. Ama bunun yanında yakışıklı denebilecek bir tipim uzun boyum 23 yaşında olmama rağmen çocuk gibi davranan basit şeylerle mutlu olan kendi halinde bir insanım.

2011 senesinde Antalya'da üniversite kazandım. Oradan önce rap müzikle ilgileniyordum. Antalya'da hadsafhaya ulaştı bu durum. Albümler yapıyor, konserlere çıkıyor, cdye bastığımız albümleri falan elden satmaya çalışıyorduk. Herkes düet yapmak istiyor. insanlar şarkılarımı ezberliyordu. Stüdyolar ekiplerine dahil etmek için muamele çekiyordu

Antalya'da rapciliğin ve ünlü olmanın verdiği bu özgüven yanlış yollara itti. Uyuşturucuyla tanıştım. Okul umrunda olmamıştı hiç. Hayatım sadece rap ve gırgır üzerineydi. Pişman mısın desen değilim. Yaşanılan kafalar, girilen belalar, edilen muhabbetler dünyada çok az kişiye nasip olmuş olsa da bir sonu yoktu ve asıl amacım olan okul bitmiyordu. Birinci senemde hiç finale bile gitmediğim için bildiğiniz sınıfta kaldım yani ikinci sene toparlayım dediysem de olmadı tutmadı yani gene aynı takları yeyince hayatımı değiştirme kararı aldım

Hayatım boyunca güçlü durmaya çalıştım. Thug life yaşam tarzıyla büyüdüm. Hiç üzüldüğümü belli etmedim duygusal düşünmezdim. Sansar Salvo doktrinini adeta hayatımda uyguluyodum. (Eski sansar yani sonradan taku çıktı bilen bilir) ama laylaylom geçen hayat yaşımı büyütüyordu. Esrar içen arkadaşlarımı esrar sarmıyordu artık hap atmaya hap atan sayıyı artırmaya veya Bali çekmeye falan başlamışlardı. Ortam tehlikeliydi. Bişeyleri değiştirmeliydim ve okulu bırakıp ygsye tekrar hazırlanma kararı aldım. Tabi bu kararı almak çok zor oldu. Daha doğrusu etrafımdakilere kabul ettirmek.

Bu kısmı hızlı geçiyorum işte bi şekilde hazırlandım ben ama pislik bir ortamım olduğu için önce ondan kurtulmalıydım. Numaramı değiştirdim sosyal medya hesaplarımı kapattım. Rap'i bıraktım en başta. O en kötüsüydü. Akrabalarım okumayacağımı onun yolunu yaptığımı düşünüyorlardı ve kimse benle konuşmuyodu. Yapayalnızdım adeta. Hiç arkadaşım yoktu. Antalya'daki canlı hayattan sonra adeta en dibe vurdum. Sadece ders çalışıyordum. Ve istanbul'da bir üniversitede hukuk kazandım halen de orada okuyorum. Artık nerdeyse dizime kadar gelen tişörtlerim yerine gömlek giyiyor, mosmor ve bayık bakan gözler yerine ayık ama mutsuz bakan bir çift gözüm vardı. Antalya'da her konuda şanslıydım kızlarla birlikte olmak işten bile değildi. Heleki ünlü bir rapciysen. Ama dediğim gibi hayatımı değiştirmiştim artık tek bir sevgilim olacaktı o da evleneceğim kız. Hikaye burada başlıyor.

ilk istanbul'a gittiğimde 96lılarla okumanın rahatsızlığı vardı ama bunun yanında onların çekingenliğini kendi deneyim ve ortam görmüşlüğümle lehime kullanabilirsin. Keza öyle de oldu. Daha okul başlamadan okulun en tanınan çocuğu oldum. Tabi bu böyle giderken bi sevgili ekgibti. Bir kızla tanıştım kapalıydı. Güzel bir kızdı. Erkeklerin suyuna giden tiplerden. Komik bi kızdı. Benim güldüğüm konularda espri yapar ilgi alanlarımla ilgileniyormuş gibi yapardı. Güzel tavladı beni. He dedim ben evlenirim bınla

Neyse onla devam ederken gene bir gün okulda arkadaşlarla otururken bir arkadaş ismi Hamdi dedi ki bi kızla tanıştım facebookta onu da çağırayım mı. Dedik çağır tabi falan geldi. işte orada hayatımın aşkını gördüm. En azından öyle olacağını ümit ettiğim kişiyi. Masmavi gözleri 160 küçücük boyu dünyalar güzeli yüzü vardı. O da komik bi kızdı. Adını Leyla koydum şuan ifşa olmaya gerek yok. Leyla'yla Hamdi okulu gezmeye çıktılar. O sırada ben masadaki diğer arkadaşa güzel kız dimi dedim o da evet dedi. Sonra ben la şimdi bunu düşürürüm de Hamdi 40 yılın başı kız bulmuş yazık günah dedim. O zamanlar bişey hissetmiyordum. Sadece güzel bi kızdı. Bunları yalnız bırakmak için biz pese gidelim dedik çıkışta bunlarla karşılaştık öylesine siz de gelir misiniz dedik geliriz dediler. Neyse gittik pese ben gelene koyuyorum geçene koyuyorum bu kıza yenildim aq veya berabere de bitmiş olabilir tam hatırlamıyorum.

O gece bununla konuşuyorum ben. Ama bir yavşama falan yok öylesine bir muhabbet. Bi ara muhabbet cine büyüye falan geldi o sırada dabbenin yeni filmi çıkmıştı dedim gidelim mi falan Hamdi kızmazsa tabi dedim:D yok dedi ne alaka onunla ders kaydı dışında bir muhabbetimiz olmadıki dedi. Neyse ertesi gün sinemaya gittik kardeşini de aldık ama film o avmde yokmuş biz de kahve içip dağıldık. Kardeşinin yanında öyle olgun davranıyordu ki gözümde sadece komik ve güzel olan kız evleneceğim kız olmuştu hani olur ya görünce hissedersin evleneceğin kişiyi diye öyle bi sancı kaplamıştı kalbimi tüm kalbimi sarıp bırakmayan bir sancı. Hayatımda ilk defa öyle olmuştum. Balkona çıkıp saatlerce düşünüp hayal kuruyordum. Bu kız bana bakmaz diyordum ki benim zaten sevgilim var aq. imkansız bizim birlikte olmamız diyordum. O gece saatlerce sigara içtim ona 4 yıl sonra mezun olurken yazacağım mektupta ne yazacağımı düşünüyordum. Ne kadar aşık olduğumu 4 yıl boyunca her saniye onu nasıl sevdiğimi yazacaktım. Yastığa kafamı seni seviyorum diye tekrarlaya tekrarlaya vuruyordum. Böyle bir aşk yoktu be! Bu nasıl bir histi! Ne imkansız ama ne de güzel bir aşktı bu!

Önceki gün filme gidemediğimiz için sonraki gün gittik işte. Bu sefer arkadaşlar ve kardeşi yoktu. ikimizdik. Benim sevgilim vardı. O bunu bilmiyordu. Ona çok aşıktım ve imkansızdı bana göre. O gün film başlayana kadar bir kaç saat vakit geçirdik birlikte. Şu an bile söyleyebilirim ki hayatımın en güzel vaktiydi diyebilirim o kadar eğleniyor aptalca şeylerle o kadar çok mutlu oluyorduk ki. Neyse film başladı dabbe tabi aq bu korktukça benim elimi tutuyor falan ama sıkıyo böyle öyle normal tutmuyordu. Ah ne kadar da yumuşacık küçücük elleri vardı. Diyorum rahat kız arkadaşının elini tutuyo işte ümitlenme diyodum aq kendime. Her korku sahnesi geldiğinde elimi sıkar sonra da özür dilerdi. çok tatlıydı lan. Artık böyle korku sahnelerini gözler olmuştum aq. Neyse film bitti filmin final sahnesi en korkunç sahnesi olur genelde. Bu gene tuttu. Ama film bitti ışıklar açıldı falan bu hala benim elimi tutuyor. Allahım o da benden hoşlanıyordu. Orada anladım. Hemen ufak bi stratejik plan yaptım orda mevcut sevgilime yol verip ona yürüyecektim. Ama öyle mi oldu?

Beyler bu arada okuyan var mı aq ses verin lan

Neyse ikimiz de konuşmuyoruz. E5 kenarından evlere doğru yürüyoruz. Ama aramızda öyle bir atmosfer var ki sanki pembe bulutlar dünyayı sarmış sarhoş olmuş gibiyiz. gangsta rapcinin haline bak aq. Biz susuyorduk ama sanki birbirimize en güzel aşk sözcüklerini söylüyorduk be. Uzun uzun bakıyorduk. Düşünsenize önceki gün 4 yıl sonra mektup yazıp hoşlandığını söylemeyi düşündüğün kız ertesi gün sizden hoşlandığını hatta deli gibi aşık olduğunu anlıyosunuz. Neyse böyle iki aşk sarhoşu gibi utangaç yürürken ben bi şekilde elini omzuna attım o anın getirdiği atmosfer bunu mu gerektiriyodu bilmiyorum. Elimi itmek için elimi tuttu ama tutunca itemedi öyle kaldık elini omzuna atmıştım o da elimi tutuyordu. Bi süre böyle yürüdükten sonra onu durdurdum. Uzun uzun baktım. Allahım ne kadar güzeldi. Küçücük burnu kıpkırmızı yanakları vardı. Utanmıştı baya. Gözüme bakarken gözleri nasıl da parlıyordu. Dedim ki senden bişey isteyebilir miyim? Titreyerek iste dedi. Dedim ki bana sarılır mısın? Güldü sarıldık. Aman Allahım o nasıl bir sarılmaydı. Dünya dönüyordu resmen. Dünya yok olmuştu resmen sadece o ve ben. Neyse bu büyülü atmosferde yürümeye devam ettik. Ama küçücüük bi sorun vardı. Benim sevgilim vardı aq. Üstelik üçümüz de aynı sınıftaydık.

Beyler ben rapciyken de böyle aşk melankoli karı kız gibi konularla uğraşanlara ayar olurdum. Sadece yaşam mücadelesi kavga tehdit zart zırt konularını işlerdim böyle bi insandan böyle bi insana dönüştüm bi anda. Neyse e sevgilim olduğunu söylemem lazım ben bi kızı aldattım sonuçta aq. Ama hayatım boyunca bir kez yaşayacağımı bildiğim bu anı bozmak mı istemedim yoksa gitmesinden mi korktum bilmiyorum ama söyleyemedim. O rüyalı atmosferde yollar ayrıldı herkes evine gitti ben eve gidince düşündüm ve iki sevgilime de mesaj yazdım durumu anlattım. Mevcut manita peki dedi çekildi çok hakkını yedim onun da ama kız kaşar çıktı aq sonradan öğrendim ben de:d ama Leyla tek bir mesaj attı ben senin samiyetine inanmıştım. Ulan dedim n'oluyo önceki gün 4 sene sonra ona ne kadar aşık olduğumu açıklamayı düşündüğüm kız ertesi gün sevgilim oluyo ve yarım saat sonra ayrılıyor aq aksiyona bak. Ama ayrılmadı. Çok kavga ettik. ilişkiye kavgayla girdik yani. Bildiğin ayrılmak için buluşuyorduk ama buluşunca pembe bulutlar tekrar çöküyordu üzerimize her şeyi unutuyorduk. Heleki minicik ellerini tutunca. Öyle bi süre devam ettik sonra düzene girdik. Mutlu sonla biteceğinden o kadar çok emindim ki

Her gün birlikteydik 15 16 saat sabahtan geceye kadar. Sürekli konuşur hayal kurar kavga eder barışır çocukluk yapar Güler ağlardık. Aylar yılları böyle kovalarken kavgalarımız sertleşmeye başlamıştı. Her kavgamızda bir öncekinden daha büyük hasarlar veriyorduk birbirimizin kalbine. Genel itibarla ben sinirlenince gözüm dönüp bir kıza söylenmeyecek küfür eder o da bir insana söylenmeyecek şekilde ağır sözler söylerdi. Her kavgada daha artık ne kadar kötü olabilir dediysem daha kötüsü oluyordu. içinden çıkılamaz hale gelmişti. Ama iyiysen çok iyiydik biliyo musunuz. Her şeyi unuturduk barışınca dünyanın en tatlı çifti olduğumuz söylenirdi hep. Ama kavgalarda iki tarafta artık hayvanlaşmıştı artık. Artık ayrılmak istiyordum. Ama yapamıyordum be çok özlüyordum. En büyük küslüğümüz bir gün bile sürmemişti biliyo musunuz? Kalbe bu kadar söz dinletemiyoken mantığın tek çıkar yolu ayrılmaktı.

Bilen bilir bazen kavganın en kötü yanı haklı olduğun halde sırf özlediğin için onsuz yapamadığın için özür dilemektir. Ben artık bunu yapmak istemiyordum artık yazmamak aramamak istiyordum. Lisedeyken Facebook'ta rap sayfasında tanıştığım bir kız vardı o beni yıllar boyunca istanula gelmemi beklemişti sorsam hala bekliyordur belki de öyle bi kızdı. O da güzeldi Leyla'ya benziyordu. Daha uzun boyluydu. Onunla görüşürsem belki Leyla'dan ayrılabilirim diye düşündüm yaptığımız bi kavgada gene ayrılmıştık o zaman buna yazdım ben buluştuk eve gelmişti hatta öpüştük. Ama ertesi gün Leyla öyle bir ağladı öyle bir yalvardı ki dayanamadım affettim tekrar barıştık e ben de diğer kıza yol verdim hemen. Diğer kız bunu kendine yediremedi gereksiz ayrıntıya girmiyorum Leyla'ya her şeyi anlattı bu kız. Ve tabi terkedildiniz. Bizim inandığımız ilişkiyi ayakta tutan 3 şey vardı. Sevgi saygı güven. Saygı yoktu ama sarsılmaz ve eşi benzeri olmayan bir sevgimiz ve güvenimiz vardı. Onu da orda kaybettik be. Çok kötüydü her şey kabus gibi. Eve gelip bana aldığı oyuncakları ağlayarak topladı. Bana da not bırakmıştı. Olarak mahcup oldum ki be sözlük. Bir özür bile dileyemedim. Yüzüne bile bakamadım. Yıkılmıştım tam anlamıyla. Paramparçaydım saatlerce yürür saatlerce ağlardım her gün kilometlerce yürürdüm onunla yürüdüğüm kaldırımlarda yürürdüm sokaklar sanki yüzüme tükürürlerdi benim. Yıkılmış bir şekilde geçen bir haftam öyleydi sonra o beni aradı.

Furkan nasıl yapabildin bunu bana dedi. Sesini duyunca hıçkırarak ağlamıştım. Nasıl da özlemiştim sesini. Aman yarabbim. Neyse yalvarmalarım yakarmalarım sonunda en sonunda barıştık. Tekrar iyi olduk bile denebilir hatta. Ama benim suçluluğumdan ihmal ettiğim görmezden geldiğim şeyler oldu o sırada. Mesela ilişkinin başında dersane arkadaşı buna küfretmişti adresini ver dediğimde sevgilin adresimi iyi bilir diyen çocukla buluşma ayarlamıştı. Hoş buluşamamıştı ama olsun. Kalkışma da bir suçtur. Neyse dediğim gibi o anın suçluluk pgibolojisinden ona bişey demeye yüzüm olmadı aldatılan bi kızdı sonuçta hesap soramazdım ama bende de güven kopmaları başlamıştı. internette aldatılan kız pgibolojisi yazıları okuduğumda genelde hep intikam alırlar fikri ağır basıyordu. Ve ben aldatılmaktan o kadar çok korkuyordum ki. Paranoyaklık derecesine geldi bi süre sorun yaşadık ama her şey rayına oturdu en sonunda. Artık eski kavgalarımızdaki kadar hayvanlaşmıyorduk. Daha sakindik hala deli gibi aşıktık.

Neyse araya yaz tatili girdi. Beni esenler otogarına kadar zütürdü şapşik. Arkamdan ağladı. O güzel gözleri ıpıslak olmuştu. Bi el sallayışı vardı. Çok alışmıştık birbirimize. Her gün 15 16 saat birlikte olunca 3 aylık ayrılık dayanılmaz geliyordu. Üstelik gündüz çalışıyordum ben konuşmaya da çok vaktimiz olmuyordu. Gün boyu gece olsa da konuşsak diye onun hayalini kurardım. O da beklerdi bazen uyuyakalırdı ama olsun napalım. Her gün akrabalara ondan bahsediyodum bildiğin bizden birisi olmuştu. Arada bazı farklar vardı. Mesela o soylu bir aileden gelirdi. Benim dedemin babası kurtuluş savaşına rapor alıp gitmeyip savaşa gidenlerin karılarını kaçırıyormuş aq :dd farkı düşünün yani. Ama onun ailesi beni sevmişti bizimkiler de onu hiçbir sıkıntı yoktu.

Gün boyu onun hayaliyle yaşardım. Her Mutlu olduğum üzüldüğüm değişik bir şey gördüğüm bir anda keşke o da burda olsa derdim. Şahit olduğum her olay ona anlatılacak bir anıydı benim için. Sanki kendi hayatımın başrolünde o oynuyordu. Bu sırada kavgalarda devam ediyordu. Kavgalar ayrılmalar görüşemediğimiz için daha uzundu. Hatta sanki o daha az önemsiyordu bizi. Artık düzeleceğimize inancının kalmadığından mı yoksa Mutlu olmadığından mı yoksa başka bir sebepten dolayı mı bilmiyorum. Ama bi uzaklaşmıştı benden sanki. Ama ben öyle seviyordum ki sözlük ondan başka şansım yoktu benim mutsuz bile olsam onunla mutsuz olacaktım. Onunla mutsuzluk bile güzeldi lan. O ağır konuşurdu hep. Çok sert olurdu birden parlardı. Ben de evet çok hata yapıyordum küfür ediyordum bağırıyor çağırıyordum. Bi düzeltememiştim bu huyumu ama illaki düzelirdik bi yerde düzelmek zorundaydık. Çünkü söz vermiştik be. Bedenimin her hücresiyle inandığım kutsal bir sözdü ve onunla ben mutsuzken de hep mutluydum. Neyse gene konuşmaya hevesli bi şekilde eve geldim Leyla'ya yazdım. Leyla soğuk konuşuyodu benimle. Ben de mutsuz sandım onu neşelendirmeye çalışıyorum yapmadığım şebeklik kalmadı ama kız buz gibi arkadaş. Dedim ki şakasına sen bıktın mı benden evet diye cevap verdi. Dünya başıma yıkılmıştı ağır konuşmalarına senden bıktımlara senden nefret ediyorumlara lanet olsun seni sevdiğim günlere laflarını duymaktan alışığım ama genelde kavga esnasında derdi onları ve kalbimi kırmak için yapardı hep. Ama bu kez ciddiydi ve hiçbir suçum yoktu. Kavga bile etmemiştik

Beyler çok ilgileniyonuz aq

Peki napalım dedim. Bilmiyorum dedi. Ayrılalım falan dedi. Çok soğuktu sesi. Benim minicik prensesimin o yüzü beni hep sarsmıştır. Hani bir kişiye hayalinizde bir değer biçersiniz ya onun gerçekte öyle olmadığını görürsünüz sarsılır tüm hayatınız öyle bişey yaşadım. Çok üzüldüm bi anda bırakıp gitti beni. Bana pasta limonata yapan bizim şatomuz ilan ettiğimiz ağaca çıkıp oyunlar oynayan her yaptığını bana beğendirmeye çalışan beni çocuğu gibi şımartan sıcacık yürekli kız buz gibi olmuştu acımasız bi şekilde bırakmıştı beni. O kadar çok üzüldüm ki neden beni bıraktın böyle dedim o gece uyuyamadım üzüntüden. Ertesi gün telefonuma taciz yağmuru başladı yalvarıp yakarıyor bana ayrılmayalım affet beni diye. Dedim noldu neden dün beni terkettin. ilk başta senin beni aldatmanı kendime yediremedim ben de connected.me'den bi çocukla konuştum senden intikam almak için ama sonra kendime yediremediğim için ayrıldım dedi. Daha sonra da dertleşecek bi insan arıyodum o yüzden ona yazdım dedi. Çelişkili cevapları güvenimi tamamen koparıp atıyordu. Ben affedemiyordum kendime yediremiyordum. Ağlayarak beni bırakma tamam mı diyen kız bunu yapmış olamazdı.