burda yalan olmayacak

--spoiler--

--spoiler--

--spoiler--

--spoiler--

her taku yeme bence

başla bakalım ajan

--spoiler--

--spoiler--

bi bitmedinizz

bakalım

1.70 boy.107 kilo mu.ee ne olmuş amk.

evet.
şuan yanımda bir bardak su. ağzımda bir sakız. burnuma balık kokuları geliyor. ve içimi dökmeye çalışıyorum.
yan apartmanın bahçesindeki çocuk sesleri bile kafamı karıştıramaz bugün (:

size şuan ki durumumdan bahsetmek isterim.
yaklaşık 1 aydır arkadaşlarımla görüşmüyorum. neredeyse her gün çağırıyolar ama hep bir bahane uydurup gitmiyorum.
evde sıkıntıdan patlıyorum ama gitmiyorum beyler. gidemiyorum.

yaklaşık 7 aydır sosyal hayatım sıfır arkadaşlar.
yaz boyunca günlük yaptığım şey şu;
akşam üzeri 5 gibi kalkarım.
hemen bi sigara. yemek hazırlar onu yerim. 2-3 saat sonra akşam yemeği yenir evde ona da otururum.
sonra sabaha kadar yaptığım: su-sigara-bilgisayar.(arada kola abur cubur tabi )
ha gelelim bilgisayara. ben napıyorum bilgisayarda?
söyleyim hemen. facebookta mal mal dolanma. hepimizin esiri olduğu şey tabi, osbir.
fake profilde kızlara yavşama. fotolarına bakma. denk gelirse bi film.

benim yaz boyunca hayatım buydu beyler düşünebiliyo musunuz?
gerçekten iyi atlatmışım diycem, ama şuan da durum pek farklı değil.

bu nasıl hayat lan..?

akşam yemeğinden sonra size herşeyin başladığı güne zütürücem. 5 sene öncesine...

kendinize iyi bakın dostlar ben buraya her gün bişeyler yazıcam emin olabilirsiniz.

reserved

turizm lisesi mutfak öğrencisiyim. mesleğimi tam anlamıyla sevemedim. diyosun kardaş 107 kilosun mesleğimi sevemedim diyosun bu kadar çelişkiye düşme.

Anlat bakalim amina kodumun pinokyosu.

1.70 boyunda, şu aralar 107 kilo civarında biriyim.
asdnjsadhbksadhkblsadhvlsadvhsadsahjadsvhsadhsadhbksadhjvadshvı14ııodnjad

geldim beyler.
yavaş yavaş yazıcaz bakalım. aklımızda bizi yaralayan neler kalmış görelim (:

bu arada kilomla ilgili yazan arkadaşlar harbi çok güldüm lan .d
bende hormon bozukluğu var beyler tedavi oluyorum (:
kilo o yüzden oldu ama yemeği de esirgedim kendimden diyemem. kör öküz gibi yediğimiz de oldu (:

başlıkta belirttiğim gibi..

evet arkadaşlar.

bundan 5 sene önce 2009 yazında babam çok sevdiğimiz bir antalya ilçesine tayin olmak istedi.
tayinin son günü tercihini yapıp gönderdi. kabul edilmişti.
1 hafta içinde 9 sene orda yaşadığımız, memleketimiz olan, tüm arkadaşlarımızın orda olduğu iç anadolu şehrinden antalyaya gidişimiz belli oldu.

vedalar edildi, gözyaşları döküldü, yollar aşıldı. artık burdaydık.

sbsde iyi bir puan almıştım beyler. tercihlerimi babam yaptı. yukardan aşağıya sıraladı.
en üste fen, altına öğretmen lisesi, aşağıya anadolu liseleri.
herkes emindi güzel bir yer geleceğinden.
sonuçlar açıklandığında şoka girdim tabi. sevgili pederciğim gitmiş onca anadolu liselerinin altına turizmi sokmuş.
bende o sonuncu anadolu lisesini 1 puanla kaçırmışım.
baba dedim, nolacak?

babam beni özel okula göndermeyi önerdi. açıkçası korktum beyler. şimdi orda artis artis çocuklar vardır, nefret ederim olmaz gidemem dedim. ama aslında çekingenliğim ve asosyalliğimden başka bişey değildi. kabul etmedim. edemedim..
bilmediğim tanımadığım bir yere geldim. bir de özel okul olursa ben nasıl alışcam gibi düşünceler beynimi kemirdi.
2. tercihte de anadolu gelmeyince,
bize turizmin yolu gözükmüştü.

okul ta ebesinin amında, salaş taktan bi yerdi. benim ilkokul bile 5 kat daha iyiydi lan.

ilk düşüncelerimi tahmin edebiliyosunuz.
bide mülakat yapıcakmış muallakler, gittik tabi.
girdim öğretmenler odasına, geçtim "konsey"in karşısına.
puanım söylendi, millet bu ne geziyo lan burda dercesine bi bakış attı.
tuttuğum takımı sordular -ne alakaysa amk- salıverdiler sonra.

artık okulun başlayacağı günü beklemekten başka yapıcak bişey yoktu...

entry nick uysa..

reserved

okulun başlayacağı gün geldi çattı.
sabah kahvaltımı yaptım, güzelce ütülenmiş gömleğimi ve pantolonumu giydim.
atladık babamla arabaya. 15 dklık yoldan sonra geldik okulun kapısına.

o görüntüyü hiç unutmuyorum beyler. yola yürüyen mini etekli bi kız, etrafta gömlek dışarda, sigara içen tipler.
saçlar dikik, küpeli züppeler.. ben utanmıştım babamın yanında.

o zamana kadar çok iyi yetiştirilmiş birisiydim panpalar.
terbiye nedir? hocalara nasıl davranılır? ders nasıl dinlenir? hepsi bende mevcuttu.
tam bir inektim hatta biraz zorlamayla da tam bir şakirt potansiyeliydim.
herneyse.
sınıfa girdim beyler.
baktım sınıfta dışardan farksız. tek fark o etekli kızın bizde olmayışı, yerine 3-5 normal kezban sayılabilcek kız vardı. gerisi türkiyenin orasından burasından gelmiş zibidi tipler amk.
geçtim oturdum duvar kenarının 2. sırasına. kitaplar dağıtıldı. hocalar geldi gitti. okul servisi için isimler adresler alındı falan ilk gün öyle geçti.

günler geçiyordu beyler ve benim hala birisiyle konuşmuşluğum yoktu.
öğle aralarında millet dışarı çıkıp yiyip içerken ben kantinden tost alıp 40 dk boyunca sınıfta oturuyodum.
param olmadığı için de değil ha.
benim o bahçeden çıkıp bi restoranda yemek yiyecek kadar kendime güvenim yoktu beyler.

kimseyle bir sohbetim yokken sınıfa bi çocuk geldi.
adı müco olsun. bu çocuk zayıf, saf, bişeyden haberi olmayan, ama matematiği iyi bi çocuktu.
neyse onunla biraz sohbet ediyodum. öğlen araları beraber takılmaya başladık. artık dışarı çıkmaya, parkta oturmaya falan da başlamıştık.

okulun ilk haftası dikkatimi bi kız çekmişti. annesi yabancı babası türktü. onunda adı fiona olsun.
bu kız kısmen uzun boylu, zayıf, hafif çekik gözlü, güzellik bakımından normal birisiydi.
o zamanlar feyse yeni merak salmıştık tabi. başladık sınıfı eklemeye salak gibi.

onuda ekledim amk. 3 defa istek gönderdim kabul etmedi.
4üncüde hiç unutmuyorum "niye bu ısrarın" diye yazmıştı kevaşe.
keşke hiç ısrar etmeseymişim ama nerden bilcen işte...
sonradan tanıdı tabi. aynı sınıfta olduğumuzdan.

mücodan 1 hafta sonra birisi daha geldi. onunda adı murat olsun. sarı murat.
bu çocukta benim gibi iç anadoludan gelmiş buraya. zayıf, sarışın bi çocuktu. ama onun 1 senesi dolmuş. bu çocuk tam bana göre arkadaştı beyler.
konuşmaları, hali tavrı.. kendime yakın hissettim anlıycanız.
zamanla öğle aralarında sınıfta 3ümüz takılır olduk. şişe kapaklarıyla maç yapıyoduk sınıfta.

hergün öğle yemeğimiz belliydi. kola-tost. ama o aralar bizim kantincide allahı var güzel yapıyodu tostları.
en güzel tostları o sene yedik zaten. önümüzdeki 3 sene boyunca böyle güzel tost yapmıycanı bilseydim daha çok yerdim panpalar (: