0
sorguluyorum ama ben yalnız bir insanım. cidden yalnızım, kimsem cidden yoktu. fakat şu sıralar şu geçen 1-2 hafta içinde internet üzerinden aynı semtte oturduğumuzu sonradan ve kendisinden öğrendiğim bir kızla tanıştım. şunu söylemeyim seviyeyi alçaltırsam hikayeyi okumak yerine laf sokma uğraşı içine gireceksinizdir. o yüzden düşürmüyorum amk, okumayı sevmeyenler gibtirsinler gitsinler.
başlıyorum
bir pazartesi gecesiydi tam hatırlamıyorum formspring hesabımda insanların verdiği cevapların salaklıklarıyla ilgileniyorum gülüyoruz ediyoruz. ipek adında biri bana toplu olmayan bir soru attı, saat gece 4 civarı -kaçta uyuyorsun? ben de sabah 11 olduğunu söyledim bir soru daha attı -öğrenci misin? ben de evet dedim. sonra bir kaç soru daha attı cevapladım. bazen hikaye yazanların hikayelerini okuyorum okuyucular bu bir kaç soruyu mutlaka merak ediyorlardır ama hikayeye yazılan sorulardan vasat olduklarına emin olabilirsiniz panpalarım. sonra -tek mi çift mi? sordu ben de tek dedim. 1 ben yansıttığını düşünürüm o yüzen 1 dedim. bir kaç soru daha attı sayılarla ilgili ince cevaplar karşısında kız şaşırıyordu. formspring hesabımdaki resmide paylaşıcam sizinle isterseniz adresi de atabilirim. neyse devam ediyorum. sonra beni messenger adresimden biri ekledi onun adı da ezgi ütücü olsun. kabul ettim neymiş ne değilmiş diye ama art niyet yok panpalar gerçekten. kabul ettim ekleyen online'mış. bir şey yazmadım 30 dakika kadar google'da arattırdım ezgi tutucuyu bakınıyorum. bir sürü sosyal medya hesabı çıktı. neyse bir formspring sayfasında buldum kızı o olduğuna emindim çünkü bana sayılarla ilgili soru soran ipek'in en yakın arkadaşıydı. benim formspringte ne bir adım ne bir soy adım ne de bir messenger adres durumu var yani yok.
nerden bulduğunu merak ettim. formspringte sadece (b--lc) yazar kullanıcı adı olarak. aylar öncesinde disko kralında sosyal medya köşesi vardı orda tweetleri, sözlük entrylerini felan okuyorlardı dedim bir twitter adresi alayım bari neyse aldım. twitter adresine ad ve soyad yazmak mecburi galiba yazdım. twitter kullanıcı adı bölümünede (b--lc) yazmışım. kız beni google'dan arattırınca twitter hesabı çıkmış sonra da adımı ve soy adımı öğrenmiş. benim facebook hesabım vardır vardır ama arkadaşlar (0), bilgilerden iletişim bölümü herkese açık ve bir fotoğraf bir messenger adresi ve bana ait olan bir telefon numarası vardır. adımı ve soy adımı bilen her kimse bana kolayca ulaşabilir. link'i paylaşıcam burada. ordan benim messenger adresimi bulup eklemiş ben de kabul etmiştim zaten. o gün öğleye kadar birbirimizi tanımadığımız halde annemden daha fazla bir şeyler paylaştığım bir insan olmuştu. ona da bunu söyledim. beni anlıyordu yalnızlık belki benim için bitebilir onunla. bir ara üç-dört saat konuştuktan sonra bir dakika kadar suskun kaldık -bir şey yazar mısın diye ileti attı ben de senle bu kadar şey paylaştıktan sonra seni bırakacağımı düşünmüyorsun değil mi dedim. bilmiyorum dedi smile yaptı ve caps almıştık çünkü konuşmamızda geçen ilk smileı dört saat sonra o yapmıştı ve o bunun farkındaydı. o kadar şey yapmıştık yapmıştık da ben onun gerçek isimini hala bilmiyordum çünkü konuşmanın başında bana messenger adresindeki kişinin (ezgi ütücünün) kendisi olmadığını söylemişti ve ben de kim olduğunu sormamıştım. kahvaltı yapıp uyuyacağımı söyledim. tamam dedi ve bir anda onun ismini bilmediğim aklıma geldi. ilk kez soru soruyordum - senin adın nedir? söylemek istemedi çünkü o ileti penceresi ona herşeyini anlatacağı bir dost ve ne yapıyorsa onun içini okşayıp rahatlamak gibiydi. sevişmek gibiydi. ben soruyu sorduktan sonra tuşlara dokunmadan bekledim o 2 ileti atıp terlemiş gözüküyordu. daha sonra bana adını söyledi. adı: ipek'di.
en yakın arkadaşının messangerında kendini ifşa ettikten sonra -bir dakika dedi ve gitti. kendi messenger adresine girip beni kişilerine ekledi. istek geldi ve kabul ettim. sonra uyumam gerektiğini söyleyip kahvaltımı yaptıktan sonra güneş kaybolana kadar göz kapaklarımı bir daha açmadım. gün içinde yemek yerken acaba diye soruyordum artık kendime. acaba olabilir mi? onun benden fazlasıyla etkilendiğini biliyordum. o gün bana hakan günday okuyormusun demişti. ama kim di o hiç bir fikrim yoktu. o aklıma geldi ve evden çıkıp çarşıya gittim. izmir, karşıyaka çarşı. hakan gündayın bütün kitapları dedim. 4 kitap verdiler. kinyas ve kayra, bin, az, azil. diğerlerini de sonra alıcam. ayrıca tavsiye kitaplardır panpalarım değerlendirin. kinyas ve kayrayı okudukça beni kinyas'a benzetiyor dedim içimden o kinyasa hayran. onun gibi, kinyaslıktan çıkarsam annem olur gibi geliyordu bana. ama öyle değilmiş. ben o düşünceye vardıktan sonra kinyas ve kayra kitabını okumayı bıraktım. yaklaşık 3 ayda bir görüştüğüm soner adında çocukluk arkadaşım vardı. gerçek ismi sonerdir. annesi 4-5 yaşlarındayken göğüs kanserinden ölmüştü. son 4 haftadır babası akciğer kanseri olmasından ve vücudunu etkisiz hale getiren bir virüsden ege üniversitesinde yatıyordu o günlerde babası vefat etti. haberi alır almaz sonere gittim. çocuk hiç ağlamıyordu çünkü abisi ağladığını görürse dövecek olduğunu iyi kavramıştı. gerçekten de yapardı çünkü soner babasından hiç hâz ve minnet etmiyordu. babasının yanından sürekli dişleri sıkık bir şekilde ayrılıyordu. belki de sigaraya başlama sebebi budur. sonerin abisi hasan abi o kadar temiz bir adamdır ki sözünün eri, kırmayı hiç sevmezdi, yanlış ve doğruları iyi ayırd eden bir adamdı. babası vefat ettikten sonra sonerin yanında 1 hafta kadar kaldım. o hiç bir şey hissetmediğini söylüyordu. sadece bir olay aklında kalmıştı ölüğü günün sabahı eve dönerken babasının elini öpmek istemiş ve babası da -hadi!-hadi! diye kapı dışarı etmişti. ve bir de şey vardı o kızgınlıkla üniversitenin tuvaletine gidip spermlerini bir peçete içine boşaltmıştı. o anlattı beyler. sadece ondan pişmandı. sonerin yanından ayrıldım eve geldim saat gece üç buçuk-dört laptopu aldım balkona geçtim ipek online'dı online dı ama ne konuşulurdu ki artık her şey bitmiş gibi geliyordu ve ileti attı -yapmamalıydık bir tane daha -sana kendimi açmalıydım ve bir tane daha -orada ne kadar mutlu olduğumu hayal bile edemezdim dedi. ve sıradan günler başladı artık hayatımda ipek diye biri sadece onla bir şeyler paylaşmak zorunda hissettiğim biri gibi gelir. bunun ne zaman son bulacağını biliyorum onu görünce. ama hala görmedim o kadar yorgun oluyorum ki hafta için okul,ing kursu, yiyip bitiriyor beni messenger'a da giremiyorum artık. sadece ona mail atabiliyorum. o da bana mail atıyor artık beni tanıyorsunuz panpalarım size yukarıda bahsettiğim fotoğraf ve linkleri paylaşıcam hepsini son yarım veya bir saat içinde yazdım.
ipek'in sorduğu soruları formspringten sildim. ince cevaplarıdı gösteriş gibi olmasından korktum.
twitterda hala yazmıyorum zaten orada da yazıyor neden yazmadığım. facebook hala aynı. ha bu arada arkadaşlarım veya beni tanıyanlar benim soy ismimi "klc" olarak bilirler.
aslında hiç yazmamam gerekirdi fakat okuyan varsa teşekkür ederim. iyi günler binler
özet: aşık oldabilceğim 2. kadını hangi durumlar ve duygular içinde bulduğum
edit: neden okudum, sonuç yok, sorun ne? gibi soruları soranlar beyler inanın ki bu kadarı bile fazla ben sadece paylaştım o kadar. çünkü yaptığım ve yaşadığım son günlerde bunlar. sizi seviyorum panpalar
@26 facebook kullanmıyorum. ayrıca o entry'in için bu entryi silebilirim.
