Rezerve

63 gün olmuş vay amk

13 yaşındayım aqq. Kurtarmazmı bro😶?

Edit: Martta 14'ume girçem ama

Rezzers

Rez al lazım olur

Okunacak

Son zamanlarda çok fazla bilgisayara vakit ayırmaya başladım, azaltmakta zorluk yaşıyorum,
Adeta elimi kolumu bağlıyor,
Bilgisayardan kalktığımda ise değişik bir pişmanlık yaşıyorum.
Ancak ertesi gün yine canım çekiyor.
Yetenekleriminse köreldiğini hissediyorum.
Tavsiyelerini yazarsanız minnettar olurum .

olum 70 binlik bi şehirde yaşiyorum burda nasıl saha görevini yapim ya bi tanıdık duyarsa yada görürse ya da ne bilim rezil olmayalım. bide bu ilk saha görevi bi taraftan yapmak istiyorum ama küçük şehir bi sakatlık olmasın.

Rez alalim

mucxjzzz 7-8 part atacaktı atamadı.

Değinmek istediğim konuysa şu: Daha nerdeyse hiçbir şey anlatılmadı yani her şeye temelinden girdik ama 132 sayfa oldu.
Daha önce 600 sayfa olduğunda işimiz bitecek dedi ama 1000 1200e yolu var aq

Reyiz nerde kaldın len mq

Sen adamsın

Kisa sureligine Whats app ta gruba almayi düşünüyorum isteyenler mesaj atabilir.

Çalıntı bu daha önce yazıldı emek hırsıZı bin

Okuyacağım

çok erteledim bunu okumayı bakıcam ama bi ara

Cok sey kazandirdin aga eyvallah

Bakıcam bi ara

Okuycam

bu sıralar zütü çok dağıttım. başlığa eskisi gibi giremiyorum sadece mucxjzzz part atmış mı diye bakıyorum. saha görevlerini yapıyorum ancak not almaya ve buraya yazmaya üşeniyorum. işe başladım ve tonlarca kadınla muhattap oluyorum. her birini aklımda tutamıyorum ve muhabbeti ilerlettiklerimin sayısı çok az. noluyoruz dıbınakoyim kafasındayım. bi silkelenmem lazım. birisinin karşıma çıkıp suratıma sağlam bir yumruk atması lazım ki nerden geldiğimi hatırlayım.
şu sıralar en çok dikkatimi çeken şey bahane üretmeyi azaltmam. en basitinden duş almam gerektiginde 15 20 dk aptal şeylerle oyalanır ya da üşenirdim. fakat son zamanlarda yapmam gereken şeyi anında yapıyorum. sanırım vaktin degerini yeni yeni anlıyorum. vakit cidden çok önemli beyler. hayat an ve an sona eriyor. her geçen saniyede sona bir adım daha yaklaşıyoruz ve bazı şeyler ertelemeye gelmeyecek kadar degerli. bu söz hep aklımda. bana cesaret veriyor saha görevlerinde. her geçen saniyede sona yaklaşıyoruz ve gün içerisinde boşa harcadıgımız vakitlerin haddi hesabı yok.
ve en önemlisi yaşadıgımız ana odaklanamıyoruz. olmuşları ya da olacakları düşünüyoruz. arada bir kendinize sorun. "ben şuan napıyorum? nefes alıyorum. etrafa göz gezdiriyorum. birazdan karşıdan gelen kıza birşey sorcam. birşey okuyorum. birisiyle konuşuyorum. ne konuşuyorum? bunu neden yapıyorum?" yaşadığınız ana yönelik farkındalık uyandırın. geçmişi ya da gelecegi yargılamayı bırakın.