burası benim köşem amk

3 ay önce tam bugün son kez öpmüştüm onu. son öpücüğüm olduğunu bilseydim bırakır mıyıdım lan. son kez elini tuttuğunu bilseydim bırakır mıydın minik ellerini senin.
zaman hiç de çabuk geçmiyor. kabullenemedim henüz yokluğunu. zor bir sabah olacak benim için.
yine aramak üzereyim. hakkını helal etmeyen biri telefonlarımı açar mı? bu acımazsızlık nereden geliyor acaba?
:(

şimdi de müdürün yanına gidiyorum. cuma günü fırça yedim. bakalım şimdi ne diyecek. :(

müdür yerinde yoktu. yiyemedim fırçamı. gelince yerim.
canım çalışma istemiyor. daha doğrusu beceremiyorum çalışmayı.

duygu sömürüsüyle işi hallettim. gerçi çok bir şey olmazdı ama belli olmaz. arayı kötü tutmamak lazım.
yalakalık yapmadm tabii amk. devlette müdür olmak garip. altındakilere uygulayacağın caydırıcı yaptırımın yok denecek kadar az ama bir şekilde otorite kurmalısın.
aynısını ben de yaşıyorum. işçilerle. babam yaşında adamlar. iş buuyrmak zor geliyor.
üretimden ar-ge'ye falan geçsem rahat olur ama fabrikada yükselmek için en uygun yerlerden birisi üretim.

bu arada pampalarımın ayrılık hikayelerini, yorumlarını falan okuyorum. ekşiçi binlerinkini de okuyorum. amma lafa salatası yapıyorlar amk. benzetmler falan.
başkalarının acılarını okumak iyi geliyor.

tüm gün boyunca odamdaydım. 8 saat boyunca kimseyle konuşmadım. sadeec okudum amk. işlerimi zaten iyice boşladım. gibiverecekler beni ama baktığım her köşede onu görüyorum.

birine ihtiyacım var. beni düşünün birine. aslında kendimi iyi hissetmek için birine ihtiyacım olduğunun farkındayım. ben onun kendimi iyi hissetirmesini özledim amk.

ama düşündükçe aklım hala almıyor. sen daha en başından benimle evlenmeyi isteyece kadar beni severken, nasıl silebildim beni. yaşadığımız onca şey yalan mıydı? insan bir duygu belirtisi gösterir. seven insan gurur yapmaz amk. yapamaz. ben yapamadım. çok incitti beni ama yapamadım. şimdi en ufak bir işaret görsem gideecm yanına. boncuk gözlüme.

face'de deli gibi takip ediyorum. aşk ve yarım kalan aşklar diye iki sayfayı beğenmiş. yarım kalan aşklar!
onun profilini takip ettiğimi biliyor. o yüzden mi beğeniyor. o gibindirik sayfalara girip tek tek duvardaki her şeye bakıyorum kim beenmiş diye. beni ümitlendirecek tek bir şey beğense gidecem kapısına. offff amk offff. yalnız kalma iyi gelmiyor.
zaten halısaha maçında saatlandım. artık maç da yapmıcam bir süre. kafayı yememi engelleyen tek şeydi maç amk. tüm hırsımı alıyordum. o kadar zorladm ki kendimi bacaklarm isyan bayrağını çekti.

film falan izlerim şimdi eve gidince. iyice bunalacam.
gidişatım pek iyi değil. kesin ararım ben onu. offf offff :(

eskiden sevgilimin her gününü kutlardım. bir gün anneler gününü kutlamadım diye trip yapınca önce geyiğine başladm her günü kutlamaya, sonra günaydından sonra ikimizin olayı oldu. kutlamayı uunttuğum günlerse sorardı niye kutlamıorum diye. neyse, onu unutmamı zorlaştıracak ama her gün bunu tekrarlayacağım.

bugün uluslararası dünya turizm günü. kutlu olsun incici kardeşlerim.

bir mesainin daha sonuna geldim amk.
yine bomboş bir gün geçirdim. yine vicdan azabı, yine özlemler, iç çekmeler.
yine onunla telefonda konuşurken gittiğim erde volta attım, yin elim telefona gitti, yine üzüldüm.
üzülmek bir süre arkadaşım olacak gibi.

:(
birkaç yerde de söyledim. hiç kimsenin hayatına dokunamadım her geçen bende onarılmaz hasarlar bırakırken.
kendimi kandırmaya çalıştım yalanlarla. "onlar kaybetti." dedim. neden kazanmış gibi hissedemiyorum kendimi o zaman?
biliyorum nedenini de söyleyemiyorum kendime.
kimsenin görmediği bir yüzüm var. çirkin bir yüz. kendinden nefret ediyorum ve kimse bunu görmüyor. boğulduğumu görmeleri için daha ne kadar nefessiz kalmam gerekiyor.

çok yalnızım. kalabalıklar içinde yalnızım.

@91 başlığı bir oku. birileri okusun diye yazsaydım ibretlik hayat hikayem, şu kadar kişi toplansın geyiği yapardım amk.
kendim için yazıyorum, yazmaya da devam edeceğim.
şimdi gibtir git.

bugün dünya kuduz hastalığı günü. kutlu olsun.
bugün nişanımızın 3. ayı olacaktı ve muhtemelen evli olacaktık.
eğitime gidiyorum. sıkıcı bir eğitim. kafamı derse veremiyorum zaten. deli gibi onu düşünüyorum.
ayrılığın aşamaları olduğunu okumuştum. sanırım ben kabullenme aşamasındayım. acı veren bir aşama.
hala face profiline gidiyorum sık sık. beğendiği sayfaları falan araştırıyorum. acaba esk bri fotoğrafını koyar mı ya da beni istediğine dair bir şeyi beğenir mi yorum yapar mı diye.
yapmıyor. zaten o sayfalar girdiğimi iyi biliyor. o yüzden hiç girmiyordur bile.
ama kafamı da kurcalıyor amk. yarım kalan aşklar diye bi sayfa beğenmesi.
benden sonra ne çabuk aşk yaşadı da yarım kaldı.
yoksa ben miydim yarım kalan.
off.

bugün dünya kalp günü. kalp ve damar hastalıklarından yılda 17.1 milyon kişi ölüyor.
bunların yüzde 80'i gelişmemiş ülkelerde.

arkadaşları gibindirik bi kafede oturuken sevgilisiyle tavla oynayan bi kıza gözüm takıldı.
bebeğimle üçüncü buluşmamız aklıma geldi. aklınıza hemen gibiş sokuş gelmesin amk. ilişkimizi değiştiren gündü.

ilk iki bulışmada hoşlanmıştık falan ama arada resmiyet vardı. üçüncüde daha samimi davranıyordu aban ama ben çekingendim.
tavla oynamıştık bebeğimle. şakalaşıyorduk falan, güzeldi her şey. akşam eve gittik.
telefonda konuştuk. olmayacak bu iş dedi. şok olmuştum.
yakınlık beklediğini anlamıştım. sabah soluğu iş yerinde aldım. ayrıntılar aklımda ama yazmayacağım tek tek. zaten kötüyüm.
neyse ilk kez o gün tuttum elini. 17 ocak sabah dokuzu on geçe. ilk kez o gün öptüm.
ilk kez o gün aban canım dedi.

ilk kez o gün mutlu oldum. 17 ocak.

işte o gibindirik kafade gördüğüm çift 17 ocak'ı hatırlattı. gözüm doldu, boğazıma bişiler sıkıştı.
belli etmiyorum kimseye ama çok özledim onu.

neyse ben yatıyorum. yine yalnız yine sevdamsız. :(

kırılan bir kalp nasıl onarılır acaba?
hissettiğim özlem değil, yalnızlık değil, ayrılık acısı değil.
içimi acıtan şey kalbimin kırıklığı. paramparça oldu amk. alakasız yerlerde ağlamaya başladım. bunları yazarken bile içim buruluyor. gözlerim doluyor.
zaman onarır belki ama bana en çok zarar veren de zaman.
off.
bugün 9. ayımız olacaktı lan. böyle söyleyince az geliyor. 9. ayımızda evli olacaktık. oha cidden. ne acele etmişim.

bugün almanya birlik günü. doğu ve batı almanya'nın birleştiği gün. 1990'da birleşmişler. keşke bugün bizim de birleşme günümüz olsaydı.
yine barışma planları yapıyorum. sonum hayrolsun amk.

4 ekim. dünya hayvanlar koruma günü. bir de ayrılığımızın 3. ayı. bir kere bile aramadı. ben aradığımda suratıma bakmadı. hiçbir şekilde konuşmuyor benimle. ben ne yapıyorum peki. bu hafta karşısına çıkma planları. neden mi? birincisi evet malım. ikincisi seviyorum. profilinde gibindirik bir safa beğendi ve bana aklınca mesaj yolluyor diye kendimi kandırıp karşısına çıkacağım.
suratıma bakar mı bilmiyorum ama çıkacağım karşısına. allah sonumu hayır etsin.

konuşmayı düşündüğümden olsa ki son iki gündür içim yanıyor. kafamda onlarca senaryo. ne derim. o ne yapar. konuşur muyuz. aslında ne olacağını biliyorum ama kabul etmekten korkuyorum. suratıma bile bakmayacak. en azından son nokta olur diyorum kendimce. aslında şüpheye de düşüyorum. onu görünce tüm mantıklı düşüncelerim gidecek kesin. söylemeyi düşündüklerimi yutacak, ona karşı dik duracakken gözlerim dolacak.
geçen gün bir saniyeliğine de olsa onu gördüğümü sandım. kalbim göğsünden çıkacak gibi oldu. biliyorum daha iş yerine yaklaşır yaklaşmaz öleceğim. bugün akşam gitmeyi planlıyorum umarım bugün çalışmıyordur.

bazen de hayal kuruyorum. beni görür görmez koşup sarılacak diye sımsıkı. ağlayaca diye. değerimi anladı diye. bunları düşünmemi sağlayacak en ufak bir işaret vermedi. tam tersine beni çoktan unuttu ama hayal ediyorum. bana koştuğunu. ağladığını. beni bir daha asla bırakma dediğini. ben de usulca ağlayacağım. kendimi kaybetmeden. usulca öpeceğim onu. ama en çok sarılırım sanırım. en çok sarılırım.
bir de sonrasını düşünüyorum. bir kere barışırsak bir aya evlenirim. arkadaşlarımdan, ortamımdan, alışkanlıklarımdan kopacağım. ailesiyle uğraşacağım. düzelmezse huyu ki düzelmez dengesiz ruh hali ile uğraşacağım. ama barışmak istiyorum. erkeğine bağlı biri olur biliyorum. çok istiyorum onu. ayrıca ciksi bri kız da. yatak da sınır tanımaz biliyorum. mutlu eder beni.

bugün bir arkadaşım dedi çok kolay atlattın diye. cidden lolay atlattım sanıyor millet. güçlü olmaya çalışıyorum. kendimi sosyalliğe verdim. maç yapmaktan onu düşünmemeye çalışıyorum. ama bilmiyor içimi kimse. en yakınlarım bile. kız kardeşim bile dinlemiyor. sormuyor halimi. korkuyorlar benden. çünkü birden parlıyorum.
ulan düşündükçe kötü oluyorum. insan bir kere yaşar. bir kere. ve ben hayatın en önemli kararlarından birini vermiştim. evlilik. bir haftada bitti. onun umrunda olmadı ya da bana öyle yansıttı.
ben de yalandan iki üç kere aramaya çalıştım ama hep pasif davrandım. biraz da bilerek. çünkü onunla yapamayacağıma inanıyordum.
aslında hala da buna inanıyorum.
o zaman neden karşısına çıkma planları yapıyorum bilmiyorum. gerçekten bilmiyorum. aslında reddedileceğime neredeyse eminim. ama neredeyse. tam emin olup yoluma devam etmek istiyorum.

off off.

bu sonbaharda mala bağlayan sineklerin amı olsa da gibsem amk. mal mal uçuyorlar. öldürsen bir dert amk. pislik. biribi çıkartsan odadan diğeri gidiyor.
gibecem ebenizin dıbını.

yaklaşık on gündür maç yapmıyorum. 6 günde 5 maç yapınca baldırım gibi tutmuştu. 10 gün dinlendikten snra baskete çıktım. iyileşmişim.
bugün de bigiblet kullandm bayağı. hiç zorlanmadım.
bakalım akşama maçım var. karşı takım da güçlüymüş. nasıl olacak bakalım.