burası benim köşem amk

19 eylül. her ayın 19'undan nefret ediyorum. 2, 4, 19, 28. sevmediğim diğer günleri ayın.
ama en çok 19'u sevmiyorum.

amk etrafımdakiler beni suçlama derdine düşmüş. sanki onlar hata yapmıyor.
bi gibtirsinler amk. herkesin suratına güldüm, elimden geleni yaptım da ne oldu? bi gibim olmadı. üzülen, gibilen ben oldum amk.
artık gibimde değiller. mutlu olma sırası bende amk. kimsenin afrasını tafrasını çekemem. çekmeyeceğim de.

dün bir halısaha maçı yapmışım değmeyin keyfime. pampamla birlikte forvette köpeğe bağladık. tüm maç boyunca pres yaptık, paslaştık, goller attık.
inanılmaz keyif aldım. maçtan sonra geyikti, arkadaları bırakma faslıydı derken bir gibi girdim eve.
uykum yoktu amk. biraz nette takıldım. sonra canım sıkıldı asıldım. uyudum.
sabah zor kalktım tabii.

bu akşam da basket maçım var. keyfim yerined allah'a şükür.

bi evlilik sitesine üye olmuştum. orada bi kız gördüm aşık oldum resmen. gerçi oradaki üyelerin bir kısmı sahtedir, bir kısmı gerçek olsa bile internetten kimseyle buluşmaya cesareti olamamayn kişiledir, bir kısmı da sitenin feyk üyelikleridir. bu kız profilini samimi doldurmuş gibi geldi. fotoğrafları falan çok tatlıydı. en önemlisi aradığı kişideki özellikler benimle örtüşüyordu. tek taktan tarafı benden uzun olması amk.
neyse kıza mesaj atmam lazımdı ama paralı üyelik gerekiyor mesaj için. paralı üye oldum amk. bir ay için 19 lira. hiç gibimde olmadı. attım kıza mesajı. kızdan ses çıkmadı. online olmamıştı. bugün işe geldim. mesajımı okumuş ama profilime bile girmemiş amk. ulan insan cevap yazmaacak olsa bile yalandan bakar profile. ama bakmamış. ne yapsam bilmiyorum. akşam sert yaparım. bir de bir ay boyunca kafama yatan er kıza deli gibi mesaj atarım. hakkını vermek lazım.

tüm bunlar olurken eski sevgilimi düşünüyorum bolca. daha 10 gün önce onun için ölürken şimdi pek umurumda değil. face'den engellediğimi söylemiştim. ismimi google'yınca direk twitter sayfam geliyor ilk sırada. twitter'ımı da korumalı hale getirdim. takip etmesin beni.
takip ettiğini nereden mi biliyorum. 10 gün önce buna acaip bir laf sokmuştum. bu da beni engellemişti face'den. bir gün sonra kaldırdı engeli. tipik kız işte istemiyor beni ama merak ediyor. önceleri beni görsün diye fotolarımı falan herkese açmıştım. sonra vazgeçtim amk. gibici bir laf yazdım puplic profilime ve engelledim. çok merak ederse bana nasıl ulaşacağını biliyor. bana asla ulaşmayacağını bilsem de umut ediyorum amk aramsını beni. ne yaparım bilmiyorum. büyük ihtimal duygularımı yenik düşerim şimdi arasa ama yaralarımı sarıyormuşum gibi beliyor bana. hayırlısı bakalım.

en baştan anlatıyorum'u okumaya başladım amk. gibti mesaimi. süper yazmış çocuk.

ulan her kıza mesaj atıyorum siteden bir gibim yok. ama saldrımaya devam edecem.
aslında bi kız mesaj att bana. 27 yaşında bir ms hastası. ulan içimi gibiyim bir şey yapamadım.
ben çalışan üniversite mezunu birini arıyorum o lise mezunu çalışmıyor. olmaz bu iş diye kandırmaya çalıştım kendimi ama başaramadım.
tek sebebi ms hastası olması. bana mesaj attı diye elbette abartacak değilim ama mesaj attığım kızlardan birisi ilk bana ulaşsaydı zütüm tavana vururdu bunda suçluluk duydum.

aklıma başka bir ms hastası arkadaşım geldi. şu anda gayet iyi. evlenmek istiyor ama içten içe umutsuz gibi. hatta görüştüğü bir ız vardı. hasta olduğuun öğrendikten sonra ondan uzaklaştı falan.
zor durumlar amk.

hıncal uluç terk

abazalığım tavan yapmış durumda. evlilik dışı cinsel ilişkiye girmem. nasıl evleneceğin insanın saf olmasını istiyorsam ben de öyle olmalıyım. ayrıca haram.
bu abazalığı gibimi bir deliğe sokmak olarak algılamayın sadece. sevişmek istiyorum. saatlerce sevdiceğime sarılmak, kokusunu içime çekmek, en mahrem anlarında yanında olmak ve onun sevildiğini bilmesini istiyorum. karşılığında hiçbir şey beklemeden hem de.
gerçekten yalnızım ve bu hissetiklerimi, bu, tabiri caizse açlığımı kimseye anlatmıyorum anlatamıyorum. bir süre bununla ilgili yazacağım amk.

29 yaşındayım ve hiçbir kız yüreğini bana vermedi.
evet, zencinin yapragi'nın açacağı türden bir başlık gibi oldu ama demin sıçarken aynen bunları düşündüm. sevgililerim oldu, yaşadığım şeyler oldu ama hiçbir zaman bir kız beni hayatının merkezine koymadı.
evlenme teklif ettiğimde bile bir şeyler yarımdı. yani yarım olduğunu hissediyordum ama bunu kendime bile itiraf edememiştim. zaten tekliften bir hafta sonra gibtir taktan bir sebepten sözü iptal etti bir hafta sonra da tüm yalvarmalarıma rağmen tekmeyi koydu.

aslında kendimi beğenmiş biriyimdir. sosyalimdir, futbol, basket oynarım. iyi de oynarım. gezerim pampalarımla bol bol. ağzım iyi kötü laf yapar. okumayı severim, gündemi takip ederim, her konuda konuşacak kadar iyi kötü genel kültürüm vardır. işim var, param var, arabam var. (allah'a çok şükür. yazarken fark ettim mutlu olmak için çok sebebim var amk. nankörüz) tüm bu olanlara rağmen beni seven bir kız bulamadım.

beni kimsenin sevmemesinin suçunu hep kendimde aramışımdır. bilmiyorum gerçekten de ben suçlu olabilir ortada bir suç varsa ama 29 yaşında olup da yüreğimin boş olması zor geliyor.
çok hasretlerim var. tene olan hasretim, ilgiye olan hasretim, canım cicim gibi sıradan olmayan güzel sevgi sözlerine olan hasretim. ama en çok gözlerimin içine sevgiyle bakan bir çift göze hasretim.

kızlar taradından çok darbe yedim ama sevmekten vazgeçmedim. şimdi de vazgeçmeyeceğim. seversem yine her şeyimle sevecek yine ümit edeceğim.

daha yazacaklarım var. şu ilişkiler konusunda. seveni giberler gibeni severler konusunda. bu yüzden kendimden ödün vermem konusunda. bir ara yazarım. şimdi toplantıya gideyim.

yalnızlığımın sütüme çöktüğü bir gün yine. sanki cepleri ağzına kadar toprak doldurulmuş askeri kamuflaj var üstmde. çok ağır amk. omuzlarımı çöktürüyor, suratımı buruşturuyor.
ankıyorum, biliyorum zamana bırakmak en doğrusu. ama kendimizi bıraktığımız zaman hiç uslu durmuyor amk. oramızı buramızı mıncıklıyor. uyuşmamıza izin vermiyor. her gün görüğümüz bir şeyde onunla ilgili bir hatıranın tozunu alıyor, sütündeki perdeyi kaldırıyor. o hep gördüğümüz şey canımız acıtıyor. telefonda onunla konuştuğum köşe, eskilerden kalan bir refleksle saatlerdir montun cebinde unuttuğum telefona koşturmam.
bilmiyorum bir daha sevebilir miyim. aslında biliyorum, allah ömür verirse elbet seveceim. elbet benim de karşıma biri çıkacak. ama beklemekten yorulurum gibi geliyor.

lan acaip merak ediyorum şimdi ne yapıyordur, acaba beni merak ediyor mudur diye.

başım da acaip ağrıyor. üç gündür maç yapıyorum. iki basket bir halısaha. acaip yorgunum. aslında yorulmazdım ama maçlarda kendimi kaybediyorum. yorgunluktan ölene kadar koşuyor, bağırıyor, yırtınıyorum.
fiziksel yorgunluk iyi gelir hesabı. iyi de geliyor. bazen de gelmiyor.
bu akşam da halı saha maçım var. dizim acaip ağrıyor ama ısınınca ağrısını duymuyorum. bu maçta bayılmasına oynıcam amk. oynadığımız elemanlar kavga çıkaraca tipler değil. oü yüzden sıkıntı çıkmıyor ama bir gün birisine denk gelecem dağıtacak ağzımı burnumu.

uzatım yine lafı. maç iyi geliyor diyordum. sadece koşmak, efor falan değil. kankalarımla olmak iyi geliyor aslında.
dün çok eski pampalarımla oynadım basketi. daha doğrusu en eski 2 arkadaşım ve onlardan birinini arkadaşları. güzel maçtı. kısayımdır. kimse basket oynadığımı hele hele de iyi oynadığıma inanmaz.
ta ki topu elime alana kadar. dün de öyleydi. maç başlayınca bakışlardeğişti. savunma acaip sertleşti. uznca bi maç yaptık. attığın üçlükle kazandık maçı. insanlar saygı duydu bana. çok hoşuma gitti.
bak ya yine dağıttım konuyu. kadim kankalarmla birliktydim ama aramızsoğuk epeydir. dün de öyleydi. ayrılıktan dolayı moralimin bozuk olduğuun biliyorlar ama bana göre gibimsonik nedenlerle kafamı gibmekten de geri kalmıyorlar. olm nazınızı mı çekecem amk sizin?

çok acıktım amk. çok fazla spor yapınca insan acıkıyor. iyi de yemek yerim ama maç tempoma yetmiyor demek ki. yemekte biber dolması, peynirli erişte var. allah'a şükür bulamayanlar da var bunları ama ilk tepki olarak suratımı ekşitmiştim. sekiden yemeğe inerdim merkeze.
şimi çalıştığım fabrika çook büyük ve araç bulmak zordur. yemek zamanı imkansızdır. abartısız odamdan kebapçıya yürümem 25 ile 30 dakika arası. işe ilk girdiğim yıl yürüyordum. hem de her hafta tek başıma. şimdilerde tek başıma hiç gitmiyor. ayda bir arkadaşlarla yürüyoruz ama sohbet, geyik derken yol geçiyor. zaten birinin özel aracı oluyor genelde. onla gidiyoz.
artık ekmekle doyururum kalbimi... hehehehehe amk. yanlışlıkla kalbimi yazdım amk. artık açlık ve doyurmak fiileri beynimde çaktığı zaman kalb diye cümlenin devdıbını getiriyorum istemsiz olarak. cidden açım ama sevgiye, aşka.

neyse bu öğlenlik bu kadar yeter. yazmak güzel. okuyan olsa da olmasa da...

bugün yalnızlığımın dibine vurdum. yorgana sarıldım ve eski kız arkadaşımı düşündüm.
kokusunu düşündüm. beni nasıl sattığını düşündüm.
kafam karışık.

zor bir sabah yine. her haftasonu sabahı gibi. eskiden onunla bulışna heyecanı sarardı. artık unuttum o heyecanı.
dayanamadım feyk hesabımdan profiline girdim amk. özlemişim cidden.
lan. off :(

hakkını helal etmesi için attığım maile cevap bile vermedi. helal olsun diyecekti. çok şey değil amk.
pek iyi değilim amk. sabah pampam çağırmıştı beni. onun yanına gideyim en iyisi. kafam dağılır.

3 ay önce tam bugün son kez öpmüştüm onu. son öpücüğüm olduğunu bilseydim bırakır mıyıdım lan. son kez elini tuttuğunu bilseydim bırakır mıydın minik ellerini senin.
zaman hiç de çabuk geçmiyor. kabullenemedim henüz yokluğunu. zor bir sabah olacak benim için.
yine aramak üzereyim. hakkını helal etmeyen biri telefonlarımı açar mı? bu acımazsızlık nereden geliyor acaba?
:(

şimdi de müdürün yanına gidiyorum. cuma günü fırça yedim. bakalım şimdi ne diyecek. :(

müdür yerinde yoktu. yiyemedim fırçamı. gelince yerim.
canım çalışma istemiyor. daha doğrusu beceremiyorum çalışmayı.

duygu sömürüsüyle işi hallettim. gerçi çok bir şey olmazdı ama belli olmaz. arayı kötü tutmamak lazım.
yalakalık yapmadm tabii amk. devlette müdür olmak garip. altındakilere uygulayacağın caydırıcı yaptırımın yok denecek kadar az ama bir şekilde otorite kurmalısın.
aynısını ben de yaşıyorum. işçilerle. babam yaşında adamlar. iş buuyrmak zor geliyor.
üretimden ar-ge'ye falan geçsem rahat olur ama fabrikada yükselmek için en uygun yerlerden birisi üretim.