buralarda kalanlar varsa

aklına sokuyum onların.

üyelik almak için günlerce beklediğimi hatırlıyorum çünkü o zamanlar burası özel bir yerdi. 2 yıl boyunca (2010-2011) hesabım olmadan dışardan izledim burdaki muhabbbeti. çünkü o kadar eğlenceliydi ki bi yerden sonra üyelik açılmış mı diye kontrol etmeyi bile unutmuştum.

bir gün sabah karşı tesadüfen gördüm ki üyelik açılmış. nasıl heyecanlandım. ilk entry i yazarken elim titrediğini bilirim. buranın bir seviyesi vardı ve ben onu düşürmekten, uyum sağlayamamaktan çekiniyordum.

sokakta ve diğer gibindirik sosyal medya sitelerinde olduğu gibi eğer burada kendinizi olmadığınız biri gibi göstermeye çalışırsanız anında çüküyü yerdiniz. tuvalette sıçarken ne kadar kendinsen, burada da öyle olman gerekirdi.

çok şey öğrendim panpalardan, birilerinin hikayesine ortak oldum, bazen dertleştik bazen sabah kadar güldük. @2 gibmiş demenin zevkine vardım. bir başlıkta tükürükler saçarak küfrettiğim bini diğer başlıkta şukuya boğdum. benim için inci buydu alınmak kızmak yoktu hepimizi kardeştik. samimiydik ve dürüsttük.

şimdi ki nesilin özgüveni, bilmişliği, cahilliği ve iki yüzlülüğü beni rahatsız ediyor. değişen sadece tasarım değil. köy kahvesinden, bir çaya 2.5 lira verdiğimiz o gibik cafelere döndü burası. kendinize iyi bakın hiç tanışmadığım ama kardeşim gibi gördüğüm güzel insanlar. ben gibtir olup gidiyorum.

olum gitmeyin lan kimse kalmadı amk

gibtir et panpa. bir yerde iyi de oldu sanki. burada harcadığımız zamanı kitaplara ailemize çevremize veririz. keşke bu halini görmeden gidebilseydik.

ağlattın güzel kardeşim

çok doğru dersin