bunu çok sık yapmam

tcma taklitleri denilen şeyler genel olarak aktarılan yazılar üzerinedir. mesela üç nokta ile cümle bitirmek, kullanılan noktalama işaretleri -hele yanlışsa birde- gibi bir olayı var. bunun dışında en kritik olanı doğru söze karşı yanlış cevabın temelinde veya direğinde tcma üzerinden gelen bir aktarım olur bunun dışında ise bire bir hayatın içine girip kişinin genel sohbetine, ilişkilerine ve yaşam mücadelesi verirken neyi neden yaptığına bakmak gerekiyor ama bunun için özel hayat üzerinden bir irtibat lazım ve burada böyle bir şey çok çok az mümkün.
Mesela tcma'yı en iyi tanıyanlara bakarsak metaforun nerede olduğunu ve olmadığını gayet ayırt edebilecek kadar hikmetli/gerçekle bağlantılı olan insanlardı bu yüzden bu anlamış olmanın getirdiği hal ile verilen metaforların derecesi ne olursa olsun ya altında ki nedenleri tespit ettiler yada edemedikleri zamanlarda bile bunun metaforun bir parçası olduğunu yada ustaya güven duymaları gerektiğini çok önceden anlayabildikleri için anlayacakları günü sabırla bekleyip ciddiyetle söylenenleri yaptılar.
Yeri geldi bazı yazarlar bu nedenlerin ve metaforların öyle hakimi oldu ve bunu yansıttılar ki hem usta ile özel bir iletişim sergilediler hemde baya yeri geldiğinde scorpe gibi eğitici olmaktan kaçınmadılar.

Ben taklit ile meşgul olan birini ayırt etmek ile veya buna benzer türevlerle ilgilenmiyorum açıkça söyleyeyim.
sarımsağa tukurmusler görüp görebileceğin yağmur bu demişler diye söz var ya, herkesin yağmuru kendine ortaya çıkan yazı daha önemli.
yazıya taklitçi mi diye bakmam mesela, ben yazıyı okurken otomatik olarak ne demek istediğine bakıp geçiyorum mesela oradan kendini belli ediyor.
bunu yapmakta yeterli değil ama demek istediğim bunu yapalım bu olsun değil.
kim ne yapıyorsa yapıyor zaten diğer forumda taklit felan denilmiş genel bir kitleye oradan ifade etmek istedim.

ha zaten muhakkak vardır ya taklit bir sürü pisliği var bu başlıktan geride kalıp kardeşliğe giremeyenlerin içinde o yüzden hiç sorun değil pislik olmaması, sorun temiz birini ayırt edilebildi mi, nasıl karşılandı felan.
Ben kendime demiyorum, kendime temiz pis demem genel olarak bunun dünyalık kısmı kardeşlik kararı ve hem dünya hem ahiret için vazgeçmek için hiç bir nedenin olmadığı, tam aksine ispat üzerinden olmadan, ispatlarında ispatsiz olacağını günde inanmaya devam edeceğime güvendiğim rabb var.

Mesela koyulan ürünler de kişinin pisliğini gösteremiyeceği gibi aynı şekilde tertemiz gibi görünün ürünlerde pis bir kişiye ait olabilmekte burası için.
Hacı abi bunun için demişti zaten adam inanılmaz taklit yapar oyunculuk eder anlamayabiliriz bir yere kadar gibi.
ha ona bakılırsa kendiside mesela bizim gördüğümüz hiç bir betaliga sahip değil ama kardeşlikten atıldı hak etmediğini gösterdiği bir şey yüzünden.
o onunla kardeşlik arasında zaten de dediğim şey baya açık zaten: öyle ürünlerden belli olmuyor burada işler.
görene yine belli olur da gördüğün ne kadar doğru olduğunu sen yine aynaya bakarak bizi ikna edemezsin.
Bu doğruyu gerçek bir yolun yolcusu olmuş doğrucu biri söylemeli yoksa olay yine güvenmeyi seçmekte kalır.
Fakat güvenmeyi seçmek ile gerçekleri duyup imanın artması başka şeylerdir ve arasında farkı vardır.

üzülüyorum bazen o kadar kolay duygusal bağ kurabilme ve bunu ikili olarak işleyebilmek bir sorun haline geldi.
Bu şeffaflık, tek bir yere ait ama ben o yerde değilim.
kimseye ispat yükümüz olmamasına rağmen, inancımın umudumun gereği beklentilerim doğru orantılı değil ve bu sebeple iyice sessizleşmeye, gerekmedikçe hatta bazen gerektikçe bile konuşmuyorum.
belirli bir adalet sisteminin var olduğunu bilmek iyice susturuyor.
Su içebilecek durumda olanlara su içirmek görevinin üstüme kalması hiç hoşuma gitmiyor.
meşrep, adap, yetiştiriliş ve pek çok faktörü bildiğimden sakinlikle karşılasam bile rahatsız oluyorum içten içe.
bir güven kaynağı sağlıyor olabilse de zaman zaman kendimi tek bir ağacın kökünden çıkan dallarda gözlerim doluyor. ama bu durum rahatsız etmiyor beni ne kadar yalnız his ediyor olsam bile.
kaderimin yolculuğu bu yalnızlık ile bitmeyecek.
gereksiz açıklamalardan, insan zihnini azdırmamayı göz etmekten bazen sıkılıyorum.
bir yanardağ hikayesi vardı, tek bir taş ile patlayan olay. insan zihni genel olarak bu şekilde ve taş olmak içime sinmiyor. kalıcı hasar verebileceğimi düşünmüyorum.
fakat kadınlar konusunda artık kendimi iyi his etmiyorum. flörtlerimin çoğunun zihnine etki ediyorum gibi gözlemliyorum ve kendilerini kardeşlikten atılanların kafayı yememek için bir şeylere sığınmasını istemiyorum.
sığınıp karakterlerinden vazgeçecekleri bir yolu ben açmadım, kardeşlik açmadı fakat nedense kendimi bu olayda faktör görmek yerine o yola hiç gitmeden tek atış yapmak istiyor gibiyim.
o heyecanı, merakı, akıl karışıklığı ve neden ben zihnini yaratmak istemiyorum artık. suçlu gibi görüyorum kendimi. elimde bir yol var ve her defasında bu yolu farklı yürüyüş teknikleriyle yürümek ve bunu seyreden karşı cinse etki etmek özellikle geçici ise hiç istemiyorum.
kendi düşünmesi gereken şeyleri benim düşüneceğini görüp ona göre hareket etmek ve bunu kardeşliğin bir tık uzağı bizzat başlık altında yapmak önceden heyecanlı geliyor olsa bile artık hiç normal gelmiyor.
neden ben birilerini iyi anlıyor, yaklasiyorken onlar bunu yapamayacak düşüncem çok daha baskın.
çok açık şeylerin olmadığı bir yerde hemde
neden yapılır tam idrak edemiyorum.
betalik dersem içime sinmez, kestirip atmış gibi olurum.
umarım doğru yoldan, doğru amaç uğruna bir yaşamımız olur. ne sapanların ne eğrilerin olmaz. kendimi daha iyi anlıyorum dersem çok keskin olur fakat bir şeyler daha farklı oturmakta ve bunun iyi olduğunu aynaya baktığımda görebiliyorum. umarım benden yukarıda olduğuna şahit olduğum sevgili abilerim, kardeşlerim ve dostlarım görebiliyordur.