Katılıyorum ve yapısal olarak parçalanıyorum.

Keşke 1950li yıllarda doğsaymışım. insanların birbiri ile yüz yüze konuştuğu saygının olduğu zamanlarmış. Şimdi bir gencim ve bir kız ile instagramdan watsappdan konuşmak bana cok koyuyor. insan istiyor ki yüz yüze konuşmak, duygu ve düşüncelerimi karşıya açıkça belli etmek varkenneden takipçi sayıma göre adam yerine konulayım. Kimseye güvenilmiyor çoğu insan cahil. Nice insanlar var böyle platformlarda kendini allah ilan ediyor ve gariptir ki bunlara bazen ben bile inanıyorum ve içimden de diyorum vay anasini satayım bu benimle muhatap olmaz. Ama gercek hayatta bir cikiyor karsima ayni adam celimsiz, tipsiz , cahil, kafasini kullanmayi bilmeyen vizyonsuz birisi. Bu dönemde herkes kendini reklam yapma peşinde gerçekten kimseye güveni kalmıyor insanın yalnızliğimi da bu insanlara karşı olan güvensizliğime veriyorum. Umarım hayatım boyunca doğru insanlar ile tanisirim ya da en azindan yanlış insanlar karşıma az çıkar. Çünkü gerçekten yaşadığım dönemden nefret ediyorum.