Iyi de bundan bize ne

Rez okurum

Sıkılmış bunalmış yorulmuş ve sinirim bozuktu. Dıbına koydugum hayatı bi günde yüzüme gülse ne olurdu sanki. Okuldan geldiğim gibi dışarı attım kendimi. Evimizin önündeki parka gittim. Herkezden herşeyden nefret etmeye devam ediyordum.Ta ki o ana kadar.

Onu gördüm. Gördüğüm anda ondan etkilendim.Ama aşık olmak değildi bu.inanilmaz derecede sempatik bir görüntü ve yapısı vardı. Onun benim hayatımın düzenini gibecek kız olduğunu nereden bilebilirdim ki...

Yanına gittim direk. Adin ne dedim hiç düşünmeden tereddüt etmeden.ilk başta ilginç bir şekilde baktı. Sonra Ayça dedi. Gulumsedi.O gulumseyince içime bir mutluluk çöktü ki anlatamam. Aşık değildim peki nedendi bu gereksiz aşırı sevgi?

Konuştuk biraz muhabbeti iyiydi.Pek de susmuyordu aslında . O anlattı ben dinledim. Annesi ölmüş babası alkolikmiş ama asla bir fiske bile vurmamış kızına şimdiye dek. Baya muhabbet ettikten sonra telefonunu aldım .Daha sonra mesaj atarım dedim. Tamam dedi ve gitti. Akşam olduğunun farkında bile değildim. Zaman çok hızlı geçmişti.Eve gittim yatağa girdim.Ve başladım düşünmeye.Ama onu değil ne kadar çok benzedigimizi düşünüyordum .Küçükken annem ölmüştü benimde babam alkoliktir.Ama bana hiç vurmaz tam vuracakken ağlamaya başlar yere çöker bana derki Annen olsa yapmazdım. Ve genellikle orada sızıp kalır.

Yarın sabah erkenden kalkıp yemeğimi ve babamın yemeğini hazırladım .Okula gittim. Okulda ki tek arkadaşım Hasan'ı gördüm yine sabah siniri vardı üstünde bişey demedim. Sadece bekledim. Belki muhabbet açar diye.Ve açtıda. Naber nasılsın faslından sonra ona dünkü kızı anlattım tanıyıp tanımadığını sordum. Bilmedigini söyledi.Ama ilginç bir şeyler vardı burada fark etmiştim .Her kızdan bahsedeceğim zaman konuyu değiştiriyor su.Hasanında annesi küçük yaşta ölmüş babası yaşıyormuş . Etrafımda ki herkesin ailesi nin aynı olmasını garipsedim aslında ama zamanla unuttum.

Klagib dersler falan geçtikten sonra çıkışta direk eve döndüm.Ve ilk gittiğim yer park oldu. Bekledim gelir diye ümit ettim. Bekledim,bekledim, bekledim.Gelmedi.Çok umutluydum oysaki. Gelmeyince içim parçalandı.Eve gittim. Annemin ölümünden sonra ilk defa ağladım. Oyle 2-3 göz yaşı değildi bu. Hüngür hüngür ağladım o gün. Neden agladigimi bilmiyordum ama içimden ağlamak geliyordu bende ağladım .

Sabah kalktım babama ve bana kahvaltimizi hazırladım evden çıktım. Hiç otobüse binesim yoktu. Bende yürümeye karar verdim. Yürüdüm okula kadar.2 kmlik yolu yürüdüm normalde ayağa kalkmakta bile zorlanan ben. Kendime hayret ediyordum.Ama bi yandanda çok mutluydum çünkü kendimi geliştirme yolunda ilk adımı atmıştım. Evet karar verdim degisecektim. Artık eski yccwashere yoktu yepyenisi gelicekti artık. Sonra durdum. Mutluluktan sıyrıldım.Ve beni bu değişime zorlayan, iten nedeni düşündüm. Yaptiklarimin arkasında hep bir neden olmalıydı. Simdiye kadar hep öyle olmuştu bu.O an aklıma geldi.O mavi kısa saçları ve de ela gözleriyle. Oydu beni değişime zorlayan. Kendi içimde çelişki yaşadığımı hissettim o an.Bir kız yüzünden değişecek miydim gerçekten?

Onunla ilgisi olmadığına inandırdım kendimi. Boylece okul eziyeti bir daha başladı. Girdim derse oturdum sirama ve Hasan'ın sakinleşmesini bekledim. Konustuk onunla bol bol muhabbet ettik.3. dersin sonunda müdür yardımcısı sınıfa girdi ve sinifimiza gelen yeni öğrenciyi tanitacagini söyledi.Ben yenilerle tanışmaktan nefret ederim. Beni ezicek yeterince insan varken birine daha ezilebilir kisiligimi göstermenin faydası olacağına inanmıyordum. O an zil çaldı herkes dağıldı . Kız grubu yeni kişiyle tanışmak için etrafına toplandı tabiki. Onlar konuşurken sadece dikkatimi çeken tek bir kelime duydum AYÇA .Bunun olma ihtimalini düşündüm .Şehirde yaşayan Ayça isimli kişi sayisini tüm sehirin sayısına böldum ve 3/500 gibi birşey çıktı .Ama inaniyordum olabilirdi olmaması için bir neden yoktu. Kalktim ve kız grubunu delip geçtim kızların çoğu Ne yapıyorsun ve aptal deselerde takmadim.Ve ulaştım ona. Oydu.Sempatik sevimli tatlı Ayça işte onumdeydi.Ne diyeceğimi bilemedim ve ona Ben park dedim. insanlarla pek iyi iletişim kuramam da.Kiz grubu güldü oda güldü ama onunki dalga amaçlı değildi .O sadece benim minik kelime hatama gülüyordu.O kadar. Sonra yüzüme salakça bir gülüş yerleştirip Bu akşam parka gel. dedim. Sonra biraz kaba kaçtığını fark edip sonuna minik bir lütfen koydum. Gulumsedi ve tamam dedi.O an kalbim deli gibi atmaya başladı . Ve ilk defa eve mutlu gittim.

Beyler okuyan yoksa bitiriyorum?