At bebem at

Beyler okumak isteyen varsa hazır yarın da müsaitken gece uzun uzun atarım partları burda olanlar kendilerini belli etsin :')

Kan ter icinde uyandim. Nefesim kesilmek uzereydi ki oda arkadasim Serkan ilaclarimi getirdi. Elime aldigim tupu agzima goturup sertca bastirdim ; "PFISSS" hala nefes alamayinca 2. Defa bastirmak zor olmadi. Daha yatali 1 saat olmamisti. Oda arkadasim serkan endiseli bir sesle "Bu hafta 3 oldu dimi?" Dedi. Nefes almaya calisirken onaylarcasina salladim basimi, bu haftaki 3. Ruya ve krizdi bu... Uykum kactigi icin gorduklerimi serkana anlattim. Dinlerken acircasina bakiyordu bana, pgibolojik sorunlar yasiyordum onun gozunde, e onca olaydan sonra boyle dusunmedi de normaldi. Internette takildim biraz, yine onun resimlerine bakiyordum, gozlerimi alamiyordum. "Oglum miyop olacan la yeter artik yarin git canlisini gor!" Serkan cok garip bi cocuktu. Aksam yatarken bir gram isiga tahammul edemezken sabah gun isigiyla uyanmadiginda ters kalkmis gibi olurdu. Parlakligi olabildigince kisip yorganin altinda ona bakmaya devam ettim, uyuyakaldim...

Alarm sesi kulaklarima tecavuz ediyordu. Alelacele acilan gozlerim tekrar onu gorunce vucudumun dinclesmesine neden oldu, bugun kesinlikle konusacaktim. Serkan coktan kalkmis, derse gitmisti. Fakir buzdolabimizi actim ama icinde birkac tane zeytin, toplasan 100 gram etmeyen peynir, cokca icki ve dunden kalma makarna vardi. Makarnayi alip isittim. Her zamanki gibi penceremi acip caddeyi sigara esliginde izledim. Citirdilar artinca makarnayi unuttugumu fark ettim, cok dalgin ve sakardim dogrusu...

Okuyanlar kendilerini belli ederlerse çok mutlu olurum :')

Sessizlik cok sessizdi. Evin dis kapisi eskiydi ve camlari vardi. Cama vuran golgeden karsimdaki seyin sadece 10-15 santim uzagimda oldugunu anladim. Bakisiyorduk ama goremiyorduk. Sessizce ayakkabilarimi cikarip ust kata ciktigimda cok garipsedigim bir durum ortaya cikti. 10 a yakin cift ayakkabi kapinin onunde duruyordu. Normalde 3 veya 4 olurdu bunu her girisimde fark ederdim. Ama hepsinden de garibi ayakkabilar ters yondeydi...

Kapiyi olabildigince yavas actim. Tum odalar karanlikti ancak salondan ufak bir igib disari suzuluyordu. Kapiyi acmakla acmamak arasinda gidip geldim. Merakim galip geldi tabii. Elimi mandala yavasca bastirdim, yay sesleri esliginde acildiginda iceride kimseyi goremedim. 15 saniye kadar hareketsizce bir seyin olmasini bekliyordum, olmadi. Derken odama girdigimde laptopumun acik oldugunu gordum, her sabah cikmadan once defalarca kontrol ederdim sarj yemesin diye ki zaten ekran zaman asimi vardi. Evde birilerinin kesinlikle oldugunu boyle anladim. Hemen korunma pozisyonuna gectim. Neler oldugunu hala anlamamistim. Zaman daraliyor gibiydi, saatse tik tak tik tak tik tak... durdu. Sessizligu yirtan buyuk bir patlama ve "Surpriiiizz" sesleri hep bir agizdan yukseldi. Tum odalardaki igiblar birbiri ardina yanmaya basladi. Iyi ki dogdundan birbiri ardina ustume geliyordu. Korku ve saskinlikla herkesle tokalastim ama bir sorun vardi, dogum gunumu gecen hafta kutlamistik...

Ebu’l-Abbas Ahmed bin Ali bin Yusuf el-Kureşî el Bûnî

Nüfus müdürüyle akrabalığımı varmış bu adamın acaba, bu nedir amk

Ürküttün oç

Tamam panpa