+1
fatih'te bi parkta boş boş otururken yanımdaki bankta oturan iki kadının konuşmalarına kulak kesildim. kadın kocasını anlatıyordu, boşanmaktan falan bahsediyordu. hukuk öğrencisi olmam sebebiyle daha bi kulak kabarttım konuştuklarına.
sonra sohbete girdim. teyze anlat, hukuk okuyorum ben yardım ederim sana..
kocası dövüyormuş yıllardır. iki çocuğu var, biri kız biri erkek. erkek askerde. kız başka şehirde, ekmek peşinde. adam emekli. kadın darmadağın.
epey konuştuk, öyle bi hale gelmiş ki olay kocası kadını öldürmekle tehdit ediyor.. başlarda ciddi değildir dedim, olur hani kızgın bi anda söylenen sözlerdir. taa ki...
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
parkta konuştuğumuz gün, teyze yanındaki kadından tavsiye alıyordu, boşanma tavsiyesi. yanındaki kadın da yıllar önce eşinden boşanmış, şiddetli geçimsizlik. herkesin mi kocası öküz arkadaş?
neyse, o gün kadın kızını arayacaktı, verdim telefonumu al teyze burdan ara dedim. epey de bi tavsiye verdim kadına. davayı aç bir an önce, seni korurlar, adamın sana bir şey yapmasına izin vermezler dedim. tamam dedi, zaten açacağım dava, boşanacağım bu hayvandan. keşke o gün kadını alıp bi sığınma evine falan zütürseymişim...
kadının kızının numarasını kaydetmiştim, ne olur ne olmaz diye. aklıma geldi, geçen ay aradım kızı. annenle bi parkta karşılaşmıştık vs vs. önce bi şaşırdı, inanmadı. ben ısrar ettim, yardım etmeye çalışmıştım dedim. birkaç saniye sessizlik, ve iki cümle çıktı ağzından: "annem öldü, o hayvan öldürdü annemi. kardeşim askerden kaçtı o adamı durdurmak için, başaramadı... "
ve kapattı telefonu.
sormak lazım şimdi, kadına şiddete son! peki hukuk katlidıbına kim dur diyecek?
