bunca insanın nefretini nasıl kazandım

uzunca bir süredir sadece duruyorum. devinimi reddeden bir kaya misali ilgisiz, tepkisiz.. sanki tamamıyla zamanın dışındayım.siz sabah erkenden kalkıp bir yerlere giderken, işlerinizi hallederken, arkadaşlarınızla görüşüp manitalarınızla sevişirken ben sadece duruyorum. bazen aklınıza geliyorum. napıyor bu hayırsız diye kafanıza takılıveriyorum.. arayıveriyorsunuz beni bir sıcakkanlılıkla falan. telefonum çalıyor. sakince susmasını bekliyorum. hiç olmamış sayıyorum bunu. mesaj falan atıyorsunuz cevap vermiyorum. bazılarınız çok arkadaş canlısı bir ısrar takınarak aramalarını sürdürüyor. işte böyle zamanlarda feysbukta komik video paylaşıyorum. komik video benim arkadaşlarıma "durumum iyi" mesajım.ama bu, ısrarcıları daha da çileden çıkarıyor.bu sessizliğimi kendileriyle ilişkilendirip darılıyorlar bana.ben bu arada çayımı yudumlayıp duruyorum yalnızca. sizleri incittiğimi, öfkelendirdiğimi falan biliyorum hep.ama elimden başka türlüsü de gelmiyor. ölüm gibi kaçınılmaz net bir tavır benimki. içerleyecek bir şey yok.

insanları ciddiye almadığım falan yok. sadece mevcut durumumun, ciddiye alınması gereken her şeyden daha ciddi bir ağırlığı var.şu sıralar hissettiğim tek şey bu.insanlar bir bir gidiyor, benimse elimden hiç bir şey gelmiyor. ilginç tarafı bu hiç umrumda da olmuyor.ne kimsenin kuyusunu kazdım ne de bir kimseye hakaret ettim. sadece öylece duruyorum ve bu halimle bunca insanın nefretini nasıl kazandığımı anlamaya çalışıyorum.

@15 te bahsettiklerime ilişkin şunları da eklemek isterim. görüştüğümüz bu 'dost'larımızın sonrasında bizi kendilerine mahkum edecekler, kendileriyle görüşmek istemediğimiz anlarda bizi nefretle anacak insanlar olduğuna da emin olun.bu çaresiz girişiminiz sonrasında hiç şüphesiz sizlere nefret olarak geri dönecek. sizin mayanız bu.yani en azından benimki böyle..

çoğu zaman hepimiz yalnız kalmaktan bunalıp arkadaşlarımızın yanına koşmuşuzdur.uzu8n süre yalnız kalan insanlar isteklerine bağlı olmaksızın derinleşme eğilimi gösterirler. elinde bir kazmayla kendi toprağına kuyu açan insan kendisini mutsuz edecek travmalardan travmalara koşturacak bir yığın ayrıntıyla boğuşmak zorunda kalır. başedemediği bir noktaya gelir. işte bu anlarda sağdan soldan yardım aranır.en çok filmi böyle zamanlarda izliyoruz.en çok kitabı böyle zamanlarda okuyoruz. akılsızlarımız da 'kazdığı kuyudan habersiz dostlar' ıyla buluşacağı randevuya koşturuyor. uzun süredir görüşmediği dostlarıyla yaptığı yüzeysel sohbetler biraz iyi geliyor tabi kendisine.en mutsuz olduğumuz anlarda en aptalca komedilerin inanılmaz görünmesi ya da çocukları tarifsiz sevmemiz gibi bir şey. bizi bu kuyudan çıkaran her şey minnetimizi kazanıyor. kendimizi bile isteye avutuyor , kandırıyoruz dostlarla olan birlikteliklerimizde.ben bunu insanın kendisine ihaneti olarak değerlendiriyorum ve kendimi çaresiz hissettiğim her an yaptıklarım yüzünden kendimden nefret ediyorum..

bazen bir enerji birikir içinizde.. böyle zamanlarda etkili olursduznuz.. böyle hissedersiniz yani. işte böyle zamanlarda etrafınızda insanlar birikmeye başlarlar. hiç ihtiyacınız olmadığı anda geliverirler, çok ihtiyaç duyduğunuz anda gideceklerine emin olun.. bunlar ışığa gelen sivrisinekler gibidirler. dostluğunuzu isterler.. önceleri kafam karışıyordu. istedikleri sahiden ben miyim yoksa tarihe verdikleri pozda güzel çıkmak için mi gülümsüyorlardı yanımda.ben düştüğümde bir başka ışığın etrafında aynı gülümsemeyle dolandıklarını gördüğümde bir hayal kırıklıı yaşıyordum.ama artık anladım biraz. insan insandır ve yalnzıdır. sinek de sinektir. ışığı kapattığınızda sinekler gider. hiç bir sineğin kendi ışığı yoktur. sineklerden uzak durun. mide bulandırırlar.

program yapmak ve sonrasında buna uygun davranmak zaten baştan sona manasız bulduğum bu hayatın bana daha da manasız ve gülünç görünmesinden başka bir işe yaramıyor. hayatı programlama gayreti insanın kendisini çaresizce kandırıvermesi gibi geliyor. başına buyruk akıp giden bir hayatı programlamaya çalışmak ne kadar çocukçaysa buna uygun davranmadığım için beni suçlu ilan etmek de o kadar saçma görünüyor. sadece başımdan gitmeleri için görüşürüz deyiverdiğim insanlar.. randevu saatinde orada olmayacağım. biliyorsunuz, hiç olmadım.

hiç olmamayı da dilerdim..

aşk gibi bir şey dolanıyor bazen içimde. gördüğüm her kızı deli gibi sevebilirmişim sanıyorum. abazalık falan olabilir belki ama daha çok hep öğrenilmiş bir şey yüzünden.bir birlikteliğin olur, o seni çok iyi anlar, takımsızınızdır.her yara aldığınızda yaralarınızı saracak sıcacık huzurlu bir liman gibi biey işte. yalnızlık diye kaçtığınız bir yer. böyle aptalca şeyleri çok güçlü bir şekilde hissedebiliyor insan. neyse işte böle zamanlarda birini bulup onunla beraber oluyorum.bir süre görüşüyorum onunla. sonrasında içimdeki canavar uyanıyor yeniden.ne işim var benim bu insanla diyorum. neden, ne gerek vardı falan diyorum.can sıkıntımı dağıtmadığı gibi ilgi beklentisiyle daha da sıkıyor canımı. birlikte bir hayat hayaliyle elinden tuttuğum insan incitmekten korkup kaçtığım bir düşman haline geliyor. kendimi ondan onu kendimden korumaya çalışan bir hale geliveriyorum.

hiç bir kadın ilgisizliğe tahammül edemiyor.ben de onlara..

bı gıt asosyallıkden kurtulamamıs kotu bı lıselı donemı gecırmıs bı kısılık depresıf duygular ıcınde olan bı kardesımız saygı duyarız

biraz dinleneyim.başlık benim nasılsa..

http://www.youtube.com/watch?v=fRnXfe0ivgs

özet geçmeyerek benimkini de kazandın amk.

biliyorum.bir gün size işimin düşeceği güne hazırlıyorsunuz kendinizi. kafanızda on kere bozup on kere yazıyorsunuz bu senaryoyu.o mutlu gün için en incelikli metinler dolanıyor kafanızda. hiç kuşku yok ki tüm bu lafları sıraladığınızda pişmanlık dolu bir mutsuzluk ve acı yaşayacağım nerdeyse tüm bu sessizliğim için sizden özür dileyip af dilenicem. avucunuzun içinde acıdan kıvranarak çırpındığım o günü hayale dalıp kindar bir neşeyle gülümsüyor da olabilirsiniz.

o halde siz daha fazla umutlanmadan söyliim.. üzgünüm..

öyle bir gün olmayacak..

edi:imla

okudum lan, güzel anlatmıs adam.

pardon beğefendi siz sıra numarası aldınız mı ?

benimle gezineceğine mezarlıkta gezinse daha çok eğlenecek insanlar ısrarla dostluklarını sunmak için geziniyorlar etrafımda. oysa ben hiç de bir sevgiye, ilgiye muhtaç gibi görünmüyorum. öyle davrandığımı düşünmüyorum en azından. tüm bunların sonrasındaysa sanki onlara ihanet etmişim gibi davranmaları?? belki de benim yerimde bir başaksı olsa çevresindeki herkese ağız dolusu bir gibtir çeker ve tüğm problemi kökünden çözüverirdi.hee eminim buna rağmen "sen iyi değilsin, bak istersen konuşalım, seni dinlerim" diyebilecek insanlar da çıkacaktır.bu durumda da benim yaptığım gibi feysbukta beyinsizce komik video paylaşmak tüm bu derinlik meraklısı arkadaşları temizlemek için kullanılabilecek etkili bir yöntem..

bunu gibtir çekme meselesini çok düşündüm.ama eğer böyle yaparsam net bir şekilde meydan okumuş olurdum hepsine. tüm serzenişlerinde bir haklılık payı bulurlardı.bu yüzden yapmadım diyemem tabi. aslına bakarsanız yanımda durmaları ya da gitmeleri.. hangisi olursa olsun. umrumda olmuyor bu.

güzel kusuyorsun panpa içindekileri devam et böyle

@2 +1 (:

kafam güzel oldu amk.
http://www.youtube.com/watch?v=6oef7rWTVGY

başlık benim nasılsa.gelirim gene..