bunalım sebebim

edit:

sadece benim yazdıklarımı okumak için
http://inci.sozlukspot.co...-sebebim/@gececiyimlanben

iletişim için

incigececi@hotmail.com

bu hikayem giblenmemiş ya da popüler olmuş gibimde bile değil
biraz kafam dağılsın,az-çok birilerine ders olsun diye yazıyorum...

bunalım sebebim...

biz hep göçebe yaşadık babamın mesleği sebebiyle.
türkiye de gitmediğim,görmediğim çok az şehir vardı
2003 yılında henüz 17 yaşımdayken.
bir gün eve telefon geldi babamdan
toparlanmaya başlayın taşınıyoruz diye
çok doğal bir olaydı bizim için,
zaten fazla eşyamız olmadı hiç
bir kaç kişisel eşya bigibletler filan.
ve hiçbir şehre ait hissetmedim kendimi.
hep lojman şekli evlerde kalıyorduk.
taşınmak oyun gibiydi bizim için hep.
ve yine bilmediğim görmediğim
o az sayıda kalan şehirlerden birine taşınıyorduk.
benim hikayem bu yeni şehirde başlıyor işte.

taşındığımız hiç bir şehirde
kimseyle fazla samimi olmadım,
zaten gittiğim okullarda ki çocuklarda
benim gibiydi,
nasılsa taşınıp gidicez diye
samimi olmazdık yani,
muhabbetimizi basit seviyede tutardık hep.
devlete bağlı fakat
biraz daha özel tarzı okullara gidiyordum
çok fazla ayrıntı veremicem
ama okulun yarısı yabancı olurdu.
türkiye dışından gelmiş aileleri
3 aylık 6 aylık 1 senelik görevlerle türkiye de bulunan
kişilerin çocukları,
türk öğrencilerin velileri de
babamla aynı pozisyonda olmasada benzer görevleri yapıyorlardı.

bu durumda kızlarla ilişkilerimde kısaydı hep.
kısa olmasına rağmen asla unutmayacaklarımda vardı aralarında

2. sınıfta beni yanağımdan öpen elifi
5. sınıfta el ele okulda dolaştığım dilarıyı
6. sınıfta ilk kez seviştiğim dianayı
16 yaşımda ilk sex partnerim olan benden 2 yaş büyük alman adineyi

hala hatırlarım.

toparlanma ve vedalaşma faslından sonra
yola çıktık yeni şehrimize doğru.
kafam arabanın camında güneş yüzümü yakıyor,
hafif uykulu ve düşünceli
ardımda bıraktığım şehirleri düşünüyorum,
bir an önce üniversiteye gitmek istiyorum
bir yerlere ait olmak istiyorum

uzun sayılabilecek bir yolculuk sonrası
yeni şehrime gelmiştim.
babam her seferinde okul kayıt işlerini
biz taşınmadan önce hallederdi,
eve girdik babam pazartesi okuldasınız dedi
bana ve kardeşime
birşeyler atıştırdı odasına çekildi.
ben not defterimi çıkardım
birşeyler karaladım
son cümlemde
günlerden cumartesi
ben tanımadığım bir şehirde
daha önce uyumadığım yabancı bir evde
uykuya dalıyorum idi.

pazar günü babam okul kıyafetlerimizi getirdi.
bu şehre alışın burda uzun süre kalabiliriz dedi.
babamla hiç arkadaş gibi olmadım,
babamda babasıyla hiç arkadaş gibi olamamıştı,
aramızda hep bir resmiyet vardı.
bazen evet efendim şekli
konuştuğum bile olurdu.
pazartesi oldu
babamın yeni şoförü aldı kardeşimle beni
önce bizi okula bıraktı sonra babamı almaya gitti.
bu sefer farklı bir his vardı içimde
1.5- 2 senemi geçirebilirdim bu okulda...

@7 hikayenin devdıbını okursan keşke demeyeceksin eminim

derse girdim
tahtada kendini tanıtma faslını geçtikten sonra
sırama oturdum.
klagib sıra arkadaşı muhabbetimizi de yaptık 2 dakikada.
kafamda bir rahatlık var.
gerçek dostlar, kardeşler edinebilirim,
gerçekten aşık olabilirim lan ben burda diyorum.
17 yaşındayım ne çocukluk aşkım oldu
ne kardeşim diyebileceğim bu arkdaş.
aynı yerde 2 sene çok büyük zaman
bizim gibi yaşayanlar bilir.
üniversiteyi de aynı şehirde okurum
7 sene eder filan diye düşünürken zil çaldı.
yanıma bi kaç çocuk geldi
nerden geldin neler yaparsın muhabbetleri.
biz muhabbet ederken gittikçe etrafımız kalabalıklaşıyordu
her gelen katılıyordu sohpete,
içimde bi mutluluk oldu ulan
insan bi kaç kişiyle havadan sudan muhabbete
mutlu olur mu hasret kalır mı ?

ben fazla makara bir herif değildim
o zamana kadar,
kitap okuyan tiplerdendim
biraz entel filan takılıyordum.
neyse o günden sonra
hayatım baya bir değişti zaten

bu okulda da yabancılar vardı tabi,
onlarla aynı bina da farklı sınıflardaydık.
kantin ve bahçeyi ortak kullanıyorduk.
türk erkekleri yabancı kızlara hasta,
türk kızları da yabancılara (özellikle sarı pipili dediklerimize).
bir haftadan sonra iyice ısınmıştım şehre.
gidilecek bi kaç cafesi vardı zaten
öyle büyük bir şehir değildi.
okulda desen
iyice züte parmak enseye şaplak olmuştum çocuklarla.
arkadaşlarımı benim gibi
uzun dönem bu şehirde vakit geçireceklerden
seçmeye gayret gösteriyordum...

zaman hızla geçiyordu
şimdiden samimi bir arkadaşım olmuştu.
adı ömerdi
babası babamdan daha yüksek bir mevkii de görev yapıyordu
ve bu şehirde kalıcıydı.
ömer okulda ki çoğu kişiyi tanırdı,
beni de tanıştırdı.
şehirdede gidilecek yerleri bilirdi,
dolaştırdı cafedeki tanıdıklarıyla tanıştırdı
sağolsun kral adamdı ömer

@all sözlük hata veriyor beyler o sebeple hızlı giremiyorum. sizinde başınıza geliyor aynı olay takibe devam edin. devam ediyorum.

ömerle arkadaşlığım devam ettikçe
çevremde genişledi,
okuldaki çalışanlarla,
esnafıyla,
öğrencilerle muhabbet kuruyordum.
bir gün ömer ve bir kaç arkadaşla dolanmaya çıktık şehirde,
biraz dolanıp her zaman gittiğimiz cafeye geçtik.
nargilemizi söyledik oturduk.
o sırada bir grup daha geldi
türk yabancı karışık bir grup
türk kızı da var yabancıda erkeklerde aynı şekil.
biz yabancı kızlarla kafamıza göre takılıyorduk
ama aynı şeyi türk kızları yapınca geriliyorduk...

nargileler geldi
sigaralar masada
ben bakmıyordum bizden sonra gelen gruba
nargilemi içiyorum
tavlamı oynuyorum o sırada.
ömer birilerini kesiyordu,
sonra beni dürttü
-baksana lan şu kıza ne güzel dedi
ben kafamı çevirdim
ve kızı görür görmez
kalbim at yarışı pistine döndü,
jet hızıyla kan ponpaladı
içime alev makinesi tuttu sanki birisi
o derece garip oldum.
ömer bi daha dürttü
-ne ye daldın lan öyle züt dedi
ben
- ömer ben aşık oldum dedim.

ömer'in suratını hiç unutmam
amcık sanki anasına küfür etmişim gibi baktı
sigarasını aldı
dışarı gitti.
diğer çocuklar ne oldu lan filan derken
ben şoku atlatıp, kavradım olayı,
çocuklara oturun geliyoruz şimdi dedim.
ömerin arkasından koştum,
bu arada diğer grupta bizi kesiyor.
çıktım dışarı baktım
ömer sigara içiyor pgibopat gibi

-noldu lan dedim
-dakka bir gol bir dedi
-ne diyosun olum dedim
-benim gösterdiğim kıza... derken lafını kestim
-benim dersen senindir kız olum dedim (içimden dualar ederek)
-benim dedi
-tamam dedim (ama sesim bir garip çıktı, gözlerim doldu)
-bir süre daha ciddi takıldı sonra bastı kahkayı.
aşığım diyorsun arana girer miyim lan ben amcık dedi.

-okkalı bir küfürden sonra eyvallah kardeşim dedim
( kardeşim haricinde ilk defa bu kadar içten söylüyorum bu kelimeyi birine ben o zaman)

ömer attı elini omzuma içeri girerken

-yengeyi yakından gör dedi.
-ne ? dememe kalmadan selam verdi diğer gruba
ben yine dua moduna girdim nolur bi binlik yapmasın diyorum içimden o sırada
-gececiyi tanıyor musunuz dedi? ömer
-selam dedim utanarak
-selam isterseniz buyrun dediler
-tamam dedi ömer
-sen takıl ben çocukların yanındayım dedim geçtim.

kalbim deli gibi atıyor
dıbına koyim
hayatımda ilk defa hissediyorum böyle birşey.
sanki kalbim bedenimden çıkıp koşmak istiyor gibi.
sanki okulun bando grubu kalbimde ritim tutuyor gibi...

nasıl buyurayım dıbına koyim
ellerim ayaklarım titriyor,
iki lafı bir araya getiremiyorum.
ömer arkamdan geldi ben geçmeyince.
kızdığımı anladı.
makarasını geçmeye devam etti amcık,
çocuklara da

-karşıda yengemiz oturuyor filan diye bana gösterdiği kızı gösteriyordu.

iyice dellendim

-ömer yapma dedim zaten titriyorum heyecandan.

neyse adını öğrenmiş ömer
bi kaç dakika yalvarttıktan sonra söyledi

marissa

şimdi bile ismini söyleyince
o günkü halleri yaşıyorum
.şöyle güzel böyle güzel diye tarif etmeye çalışmıcam bile
benim ne türkçem
ne ingilizcem
ne italyancamda yeterli kelime yok
tarif etmeye
yüzünün güzelliği
fiziksel güzelliğiyle
4/4 lük değil 4/10 luktu diyim
anlayın siz.
heyecanım geçiceğine artıyordu her saniye.
bir yanım kalkıp gitmek,
bir yanım hiç ayrılmamak istiyordu o cafeden...

kafamın içinde fonda şu şarkı eşlik ediyordu bana

http://fizy.com/#s/1ahun1

ömer hadi masaları birleştirelim dedi.
bizim çocuklar dünden razı kalktılar gittiler.
ben siz gidin gelicem dedim
nargileye sarılmışım
beynimi öldürüyorum o sırada.

geçtiler tanıştılar ben hala oturuyorum.
cesaret toplamaya çalışıyorum
kalkıp yanlarına gitmek için.
o sırada biri kalk everest dağına tırman dese
o daha kolay gelirdi bana,
onun yanına doğru 5 adımı atmaktan.