Benden başka bu durumu yaşayan var mı çok merak ediyorum. Mesela 40'lı 50'li yılların Amerika'sı, ya da aynı yılların italya'sı, Sicilya'sı?
Dışarı çıktığın zaman etrafta takım elbiseyle gezen erkekler, kışları takım elbisenin üstüne bir de uzun palto. Mütevazı uzun elbiseler giyen kadınlar. Bir de şimdiye bak, erkekler tayt gibi pantolonlar giyiyor, kızlar orasını burasını açarak geziyor. O zamanlar erkeklerde bir ciddilik var, gerçekten erkekler. Kadınların ilgi çekmek gibi bir amacı yok, en süslü giyinen kadını bile şimdiki kızlardan on kat daha zarif.

O zamanlar telefonlar da yok. Sokak başlarında takım elbiseli erkekleri görüyorsunuz ellerinde gazeteler ile. Şimdi millet yolda yürürken telefondan kafasını kaldırmıyor. O zamanlar sosyal medya denen illet yok, sosyal iletişimler daha ön planda.

Hatta bazen daha eskilerin Rusya'sına gidiyor kafam. Karlı yollar, üstünde gereksiz gürültü yapan arabalar yok. Tek duyabileceğiniz insanların gürültüsü ve at arabalarının sesleri. En önemlisi insan ilişkileri. Gerek filmlerden, gerek Dostoyevski'nin o dönemleri anlatan kitaplarından görüyoruz, herkes birbirine karşı saygılı. Toplumda sosyal statü farkı var, ama çok da önemli değil bence.

Bazen sabahları otobüse binmek için yola çıktığımda, o dört şeritli asfalt caddenin topraktan olduğunu, üstlerinde arabalar yerine at arabalarının olduğunu düşünür hüzünlenirim. Hiç içinde bulunmadığım zamanlara özlem duyarım. Sırf bu sevdam yüzünden godfatherı baştan oturup kaç kere izledim, mafia mafia 2 oyunlarını defalarca bitirdim. Keşke o zamanlarda yaşasaymışım diyorum. Hatta dinlediğim şarkılar bile hep o dönemlerin şarkıları, mesela Frank Sinatra şarkılarındaki samimiyeti şu dönemlerde hiçbir şarkıdan bulamıyorum.

işin özü böyle buraya kadar okuduysanız teşekkür ederim içimi dökmek istedim

Ben de öyleyim ve bu, bazen moralim bozulmasına dahi yol açabiliyor.

Kardeşim bi 1901'in Amerikası'na bak diyeceğim bakamazsın her yer sanayi dumanı çünkü dıbına koyayım

mafia 2 oynayasım geldi huur çocuğuuuuuu mutlu musun?