Aksine daha da sıkıcı olması. Kaçıncı yılbaşı bu? Neden bir şey hissetmiyorum... Herkes toplaşıp gününü gün ederken ben neden kasvetli düşünceler tarafından tacize uğruyorum? Herkesin bu yıl daha güzel olacak yalanına ne demeli? Yüzlerine bakıp acı acı gülümsüyorum. Keşke diledikleri gibi olabilseydi.

Artık onları da suçlamıyorum. Hem suçlanmaları için bir sebep de yok. Bunca yıldan sonra fark ettim ki kızgınlığımın sebebi kıskançlık. Evet kıskançlık... Yıllardır insanlar aptaldır bilmem ne bilmem ne ancak gerçek şu ki aptal olan benim. En ufak şeyde anlam arayan anı yaşamaktan yoksun olan ben aptalın ta kendisidir.

Bunları neden yazıyorum? Ben de bilmiyorum... Belki de kendi kendime konuşmaktan, duvarlara haykırmaktan, düşüncelerimin esiri olmaktan yoruldum. Asosyalliğin bir seçim olabileceğini falan söyleyip kendimi avuturdum oysa basım hatasından başka bir şey değilim...