Bugün Libya'da top atışı ile vurulan Türk gemisinde vefat eden 3. kaptanı araştırdım çıkan haberlerden.
2003 yılı mezunuymuş. Sanırım çalıştığı TUNA-1 isimli gemide yakın yol.

Yaşı epey olduğu ve hala 3. kaptan olduğuna göre muhtemelen denizciliği bırakmış ve maddi imkansızlıklardan dolayı tekrardan mesleğe dönme kararı almış. Kim bilir ne büyük bir hikaye, ne şanssızlık, ne kader oyunu var bu ölümün arkasında. Bırakılmış bir mesleğe dönüşüyle birlikte gelen bir ölüm.
işin detayları ise ölümden de beter. Çünkü gemi vurulmadan 100 mil önce uyarılmış ve devam etmemesi istenmiş. Süvari'ye laf söylemenin anlamı yok, bu gözü dönmüşlüğün arkasında muhtemelen vahşi bir patron salyası var...

Çok üzüldüm, daha da üzülmeme sebep veren bu meslekteki insanların ölümlere bile sahip çıkamıyor oluşu. Çaresizlikleri, ezilmeleri kabullenişleri. Anlatıyorum da kimse inanmıyor, dünyanın madencilik dahil en zor mesleği ama hiçbir zaman sesleri duyulmuyor. Çünkü denizcilerin ufak dünyalarında menfaatler birbirine çok yakın.

Haklılar da, herkes ekmeğinin peşinde. Korkusunda.

ben aldığı maaşı bu kadar hak eden başka bir meslek görmedim. ona rağmen bu mesleği yapanların hiç sesi çıkmıyor, çıkamıyor.

her gemi başka bir hikaye, her personel-zabit başka bir evren adeta.

çok üzüldüm gencecik çocuğa.

allah rahmet eylesin.