Bugün yurttan üniversiteye gitmek üzere çıktım. Baktım hafif yağmur yağıyor geri dönüp şemsiyemi aldım ve okula gitmek üzere koyuldum yola. 5 dakika yürüdükten sonra yağmurun şiddeti hafiften artmaya başladı. Sonra hoşlandığım kızı gördüm yağmurda yürürken , her zamanki gibi selam verdim ( Kızla aynı bölümdeyiz o 2.sınıf ben 1.sınıfım ama aynı yaştayız. Okulda merdivenlerde, kantinde falan karşılaşıyoruz fazla muhabbetimiz yok sadece meraba meraba) Şemsiye almamış yanına, yağmurun altında ıslanmasına içim el vermedi.Sen benim şemsiyeyi al, ıslanma, okulda verirsin dedim. Kız yok olur mu oyle şey dedi istemedi. Senin saçların uzun ıslanırsa kolay kurumaz hasta olursun, hem ben hızlı yürür okula varırım dedim. Neyse verdim kıza şemsiyeyi, hızlı hızlı yürümeye başladım. Yağmur iyice şiddetlendi sırılsıklam oldum derse de biraz geç kaldım. Kapıyı tıkladım girebilir miyim hocam dedim. Hoca üzerimi sırılsıklam görünce ''Ne o tüm yağmur senin üzerine yağdı heralde bu ne hal? " diye alaylı bir soru sordu. Sınıftakiler sanki çok komikmiş gibi gülmeye başladı.Ben istifimi bozmadan oturdum yerime. içimde hoşlandığım kıza yaptığım jestin mutluluğu vardı.
Çıkışta kız bizim sınıfın kapısında bekliyordu. Şemsiyemi bana verip teşekkür etti.O kadar mutluydum ki yurda dönerken o kıytırık yol bana adeta cennetten bir köşe gibiydi. içimdeki mutluluk ve hevesle vardım yurda...
Yurdun wifisinden her zamanki gibi Facebook'a girdim kim neler paylaşmış bakıyorum. Sonra kızın paylaştığı bu resmi gördüm yıkıldım adeta.
Ulan kızın sevgilisi varmış.Ona mı yanıyım, boşu boşuna o kadar ıslandım ona mı yanayım, salaklığıma, aptallığıma mı yanayım? Onu merdivenlerde, kantinde gördüğüm mutluluğu bir daha yaşayamayacığıma mı bir daha o yolları aynı hevesle yürüyemeceğime mi yanayım?
Edit:Ben ona her baktığımda saçlarında idam olurken senin de yaptığın mallık be kardeşim diyenler size sesleniyorum size hiç mi sevmediniz???