artık yapamıyorum bunu anladım. çok denedim, tırmaladım ama nafile. olmuyor işte olmuyor.bu satırları yazarken göz yaşlarıma hakim olamıyorum beyler, tükendim bittim anlıyor musunuz. neden diye soruyorum hep kendime neden? ben neden haketmiyorum? hakeden ne yapmış, benden artı olan tarafı ne? bu sorular hep beynimde dönüyor.

istediğimi elde etmek için çabalamadığımı hemen pes ettiğimi düşünmeyin sakın panpalarım. ben bu yolda çok uğraş verdim ama her insanın bir tükenme noktası vardır. işte ben oraya ulaştım artık.

gözümde herşey değerini yitiriyor.tek istediği olmayınca insanın yaşamak gerçekten eziyet haline geliyor. bugün intiharı düşündüm ama cesaret edemedim.

oysa herşey farklı olabilirdi bende önüncü nesil normal olabilirdim.ama olamadım işte...