bugün yaşadığım büyük yanlış anlaşılma

yerel bir gazetede muhabir ve editör karması birşey olarak çalışıyorum. komşu ülkelerden birinden bir heyetin ilimize geldiğini duyunca röportaj yapmak üzere heyetin kaldığı otele doğru yol aldım. daha minibüse ilk bindiğimde "beni x otelin önünde indirirmisin kaptan" şeklinde kendisini uyarmama rağmen, kaptanın nöronlarının azizliğine uğrayarak ineceğim yerden 3 durak ötede inmek zorunda kaldım. Minibüsten inmiş, kızgın ve kavurucu güneşin altında röportajı yapacağım otele doğru ilerliyordum. otelin önüne geldiğimde, terden sırılsıklam olduğumu ve heyetin karşısına bu şekilde çıkmanın hoş olmayacağını düşündüm. kendimi otelden içeri attığımda klimayı icat eden insanın cennete gideceğine kesin gözüyle bakıyordum. otelin girişinde hemen soldaki masada inanılmaz derecede ciksi bir görevli bekliyordu. direk ona doğru yöneldim.

kendisine Abhazya cumhuriyeti'nden bir heyetin geldiğini ve kendileriyle röportaj yapmak istediğimi söyledim. görevli kız, (işe yeni başladığından olsa gerek)sorumu cevaplandırırken benimle çok ilgileniyormuş havası uyandırmaya çalışıyordu. müşteri memnuniyeti belki maaşını artırmazdı ama en azından bir iş sahibi olmasını garantilerdi. daha sonra ciksi görevli önde ben arkada heyetin yemek yediği salona doğru yürümeye başladık. aslında hiç abaza bir insan olmamama rağmen,bu inanılmaz ciksi beden karşısında kendimden geçmek üzereydim. kalçalarındaki ritim o an için beni hipnoz etmişti sanki. derken ciksi görevli bir anda arkasını döndü ve kendimden geçmişçesinine ciksi kalçalarını izlediğimi farketti. utanmıştı. muhtemelen aklından becerekli olduğu için değil de ciksi bir bedene sahip olduğu için işe alındığı düşüncesi geçmişti. yüzündeki ifade bunu gösteriyordu.

bu hareketimden ben de oldukça utanmıştım. ama sanki kalçalarına değil de yer döşemelerine bakıyormuşum gibi yaparak, bana yakışmayan bir acemiliğin içine düşmüştüm. ciksi kız, heyetin yemek yediği salona varıncaya kadar bir daha arkasına dönmedi. aynı manzarayla yüzleşeceğinden korkuyordu. salona varmıştık. bana yemek yiyen heyeti göstererek, yemeklerini bitirmelerini beklememin daha doğru olacağını söyledi. aslında gazeteci olduğum için, gidip direk masalarına oturabilir, kendileriyle tanışabilir hatta onlarla birlikte yemek yiyebilirdim. yeni bir gazeteci olsam da bu işin raconunun bu şekilde işlediğini iyi iliyordum. ancak ciksi kıza karşı olan mahcubiyetimi, üzerimde otorite kurmasına izin vererek bastırmaya çalışıyordum. içine düştüğüm ve bana yakışmadığını daha önce de belirttiğim acemilik, beni gittikçe dibe çekiyordu.

"peki" dedim. bana gösterdiği kuytu masaya oturarak beklemeye başladım. ve işte sevgili kardeşlerim o yaşadığım o kötü 1 dakikaya çok yaklaştık

yemekhanede otelin elitliğiyle örtüşür tarzda bir cazz müzik çalıyordu. ben de can sıkıntısından geniş ekranlı telefonumu elime almış amaçsızca kurcalıyordum. daha sonra sağ elim ergenlikten kalma bir refleksle aşağı kaydı. bacaklarımın arasındaki boşluktan sandalyenin ucuna dokunuyordum. derken can sıkıntısıyla birlikte sağ elimle sandalyeye vurarak ritim tutmaya başladım. lakin bir süre sonra ben de tuhaf birşekilde müzikle birlikte hızlanmaya başladım. ritim tutmak can sıkıntıma iyi gelmediği halde neden böyle kendimi kaptırmıştım? belki de ciksi görevliyle yaşadığım utancı unutmaktı amacım... ben bu şekilde sol elimde geniş ekranlı telefonum, sağ elimle ritim tutarken oturduğum masanın hemen yanındaki camdan, ciksi görevlinin karşıdan geldiğini gördüm. bir an aklıma mastürbasyon yaptığımı düşünebileceği geldi. 5 dakika önce yaşadığım utancında etkisiyle gereğinden ani ve keskin bir hareketle sol elimdeki telefonu kapatıp masaya koydum ve sağ elimi aynı keskin hareketlerle yuykarı çıkardım. bu hareketlerim ciksi görevlinin, şüphelenmeyeceği bir durumu, kesin bir yanlış anlamaya dönüştürmüştü. mastürbasyon yaptığımı düşünüyordu. yine o ateşli yüzünün kızardığını farketmem uzun sürmedi

ciksi görevli, adımlarını hızlandırarak ve bana bakmamaya çalışarak yanımdan geçip gitti. 2 güvenliğin şüpheli ve tedirgin bakışlarla bana doğru gelmeleri belki 40 45 saniye sürmüştü. ben ise utancımdan yerin dibine girmek istiyordum. heyetin geldiğini öğrendiğim telefon görüşmesine sövdüm önce, sonra beni yanlış durakta indiren şöföre, ciksi görevlinin kalçalarına kitlenen gözlerime ve bana o tuhaf ritim hareketini yaptıran elit müziğe sövdüm daha sonra. güvenlikler yanıma geldiğinde kulaklarıma kadar kızarmıştım. durumu belli etmemeye çalışıyorlardı.

-gazeteci miydizi beyefendi?
- Evet. Abhaz heyetiyle röportaj yapacağım.
-Kendilerinin haberi var mı peki?
- Tabii tabii. Onlar arayıp gelmemi istedi zaten.
Konuşmanın bu kısmında klıma belkide beni bu utançtan kurtaracak ve güvenliklere aslında ne yaptığımı ispatlayabilecek bir fikir gelmişti.

daha güvenlikler yanımdan ayrılmadan, sağ elimi tekrar bacak aramdan sandalyeye koydum ve sert sert vurarak ritim tutmaya başladım. dediğim gibi de oldu. güvenliklerin yüzünden "heee ritim tutuyomuş" diye düşündükleri belli oluyordu. az da olsa rahatlamıştım. ciksi görevli on adım geride olan biteni izliyordu...

bitti beyler ilk hikayem olduğu için kısa kestim.