bugün sizlere bakın neler anlatıcam

fakat hikayemin burasında, devam etmeden hemen önce, tam da devam etmeden önce, size bir yangın tatbikatının hüznünü anlatmam gerekecek.

arkadaşlar bakın okula itfaiye gelmişti ve gerçek bir yangın söndürülecekmiş gibi hepimiz bahçedeydik. bilmiyorum anlıyor musunuz. ne kadar anlıyorsunuz? bakın, ilkokullar genellikle dünyanın en saçma yerleridir. burada öğretmen çocukları falan kayırılır. amk öğretmen çocuğu nedir huur çocukları?! hayır yani çok mu prestijli bir iş, çok mu acayip ve saygın, biricik de mi bilmiyoruz, nedir diye sorucak olsan cevap buradaki öğretmenlerin ve öğretmenlerin birbirini ağırlamasından ibaret olur. zira öğretmenin öğretmeni öğretmendir. bilmiyorum bu sondaki göndermeyi anlamadınız bence, hani şıracının şahidi bozacı falan derler, işte oradaki öznelerin hepsini öğretmen yaptım. boza içtiniz mi bilmiyorum, ben bir kere vefa'da içmiştim. leblebi vardı yanında. sıcak, taze leblebi. yer misiniz? olsa yerim.

beyler itfaiyeciler ve hortumlar, arabalarıyla ve tüpleriyle ama en çok da tüpleriyle gelmişlerdi. içimizden bir şanslı kişi, temsili ateşi söndürmek için yangın tüpünü kullanmayı deneyecekti. beyler inanabiliyor musunuz? bir çocuğun gözünde o kırmızı tüpün nasıl efsunlu görüneceğini hayal edin binirikler. duvara asılı ama dokunulmaması gereken o sihirli alete resmen birimiz parmaklarımızla ve bileklerimizle büktüğümüz ellerimiz ve ellerimizdeki eklemlerimiz, etimiz kemiğimizle, beyler kırmızı yangın tüpü, onu alıp üstelik de o beyaz püskürtüden istediğimiz gibi saçarak beyler, anlıyor musunuz hani o hep duvarlarda duran, üstelik yangın da yokken öyle o kadar yok yere, beyler neredeyse sırf eğlencesine gibi, tahmin edebiliyor musunuz, sonrasında bembeyaz bir gaz bulutu ve beyler siz hiç öncesinde her şeyin olduğu gaz bulutunu kırmızı bir tüpten çıkarmayı hayal etmiş miydiniz? çok heyecanlıydık.

sonuç olarak itfaiyeci geldiğinde tüm bunların bir tezgahtan ibaret olduğunu anlamamız uzun sürmedi. emektar öğretmenlerimizden o hanımın bu oğlu, tereddüte ve seçim muallaklığına yer bırakılmadan çağırıldı. oğul nefretimizi toplamak istercesine, büyük bir gamsızlık ve neşe ile, oğul adeta kodaman ve arsız parmaklarıyla, oğul umarsız sırıtışıyla, oğul bütün hayallerimizi o gün çaldı. bine yangın tüpünü kullanmasını söylediler. beceriksizce ve yardımla, elbette onun yerinde olsaydık hepimizin gösterebileceği marifetler yerine acemilikle ve hayalini kurduğumuz püskürtülerin çokça uzağında kalarak, bir şeyler yaptı işte bin. öfkeli ve yılgındık.

hayattaki çoğu şeyi önce ilkokulda öğrendiğimiz bu yüzden doğrudur beyler.