bugün sevdiğin için ne yaptın

başlık kısmına bunu yazalı sanırım 20 dakika oldu. çok düşündüm paylaşsam mı paylaşmasam mı diye. sevdikleriniz için bugün ne yaptınız lan? anneniz olur? babanız olur? dedeniz olur? kız arkadaşanız olur?ev arkadaşınız olur? kısacasız bugun sevdiğiniz için ne yaptınız yazmak isteyen olursa buyrun yazsın içini döksün. sevdiğine söyleyemediğini burda söylesin...

gene yannan gibi bi güne uyandım bugün. uyanıp tekrar 1.5 saat uyudum bu gibik gün daha da hızlıca bitiversin diye. yatak içinde dönüp durup gözlerimi tavana diktim. ampüle baktım dışarı baktım bıkkın bezgin şekilde. kana kana suyumu içtikten sonra msj attım sevdiğime. hadi çengelköye gidip kahvaltı yapalım dedim(saat öğleden sonra 3).hemen saçlarımı yıkayıp giyindim uçar gibi mutlu olmaya gittim. nadir mutlu olduğum anlardan bi tanesiydi bugun yine. insanın sevdiğiyle buluşması gibisi yoktur. yolda annemi aradım yaklaşık 17 dakika boyunca o üzgün sesiyle benimle konuştu "özledim be oğlum gel artık" dedi.4 dakika kadarda ağladı."üzüldüm" kısa kesmek istedikçe uzadı "gel gel" demeleri. hala beni minicik sanan anneme hayvan gibi bağırmak istiyordum "yeter kapak "diye ama annemdi ki lan o benim. küçükken "taklu zütümü yıkayan insandı" neydi ki bu gibtiğimin tripleri? gene kıyamadım tamam annem dedim bekle biraz daha, çok yoğunum(yannanımın kafası yoğunum) gelicem yakında. kapattım kapatırken hep ağladı gene günümü gibti attı. ölesiye üzüldüm annemi ağlattığım için. içimdeki hayvani pişmanlık duygusuyla sevdiğime sarıldım. biraz hafifledi üzüntülerim. yüzüne baktıkça dahada iyileşti bedenim. çengelköyde "süper babanın kahvesi" ne oturduk. çayımızı içip dışardan aldığımız "meşhur çengelköy böreğini" bi güzel yedik. manzarayı seyrederken bende onu seyrettim. mutluluğuma mutluluk kattım bugün yine. görüşmediğimiz sürede neler yaptığından bahsetti. bende neler yaptığımı anlattım. hadi dedim kalk taksime gidelim vapurla arnavutköye oradanda taksime geçtik. hayvan gibiydi insanlar sanki bir gib varmışçasına bi aşağı bi yukarı dolanıp duruyorlardı taksimde.gel dedim seni bi yere zütürcem. zütürceğm yeri bende bilmiyordum tam olarak yürüdük ettik "abi burda "jadur" varmış neresi" diye sordum. bilmiyorum kuzum dedi. bi kaç kişiye daha sordum onlarda bilmiyormuş. sizin ben dıbınıza koyayım tamam mı muallakler.en son biri dediki jadore (jadör) orası şu çıkmaz sokakta. dedim ki dilimin şivesinin lehçesinin mına koyayım. bekliyorum ki koskocaman bi sıcak çikolatacı çıkıcak karşıma. tuttular bizi kapıda yukarı bir çıktık yemin ediyorum şok geçirdim benim taşak kadar odamdan bile küçük taşakçık kadar bir yere gelmişiz .mekanda toplasan 5 tane masa var yok. hernese oturduk tatlılar yiyip tatlı tatlı konuştuk uzun uzun. gene gülüştük gene eğlendik. gibilen günüm toparlamıştı artık kendini. mutlu oldukça mutlu oldum. sevindikçe sevindim sırf senle konuştuğum anlattığım için. dönüş vaktinde gene gibildi günüm.en nefret ettiğim şey sevdiğinle farklı otobüslere binmektir. camdan sana baktım gözlerimle güldüm son kez. uğurladım seni. çok iyi gelmiştin ki bana. başını ellerimin arasına aldıkça yüzündeki o mahsunluğu gördükçe daha seviyorum ben seni. daha da yaşanılır oluyor gibindirik günlerim...

özet geç bin diyen dalyaraklar okusun diye yazılmış birşey değildir. sadece sevdiklerinize söyleyemediklerinizi yazınca insan bi rahatlamış gibi oluyor.ben yazdıkça keyif aldım belki sizde yazarsınız panpalar. herkese iyi sabahlar...

eve geldiğimde ev arkadaşım kafasını o amırcık netbukuna gömmüştü.ne vardı lan bu netbukta bukadar dıbına koyayım. yemin ediyorum anamın babamın yüzüne öyle bakmamışımdır ben. odama geçtim. kederlendim bu sefer odama. annemin yanında böylemiydi lan eşyalarım? yatağım üstünde zütümden fırlatıp attığım don vardı lan. nasıl hayvan gibi bir yaşantıydı bu.devirip zütümü donun üstüne yattım katlayıp kenara koymak yerine. forever hayvan gibi yaşamak. arkadaşımdan örnek alıp dur dedim birde feysbuka bakayım. hala çözemedim peki bu feysbukta ne vardı mına koduğum. şifre girip mousun o ortadaki tuşuyla yaklaşık 15 dakika gırç gırç diye aşağı sürükledim. millet ne yapmış ne yazmış. taş hatunları zütünü mü açmış başınımı açmış onlara baktım.ve bundan keyif aldım. nasıl bir bünyeye sahiptim lan ben. normal bi insan davranışımıydı ki bu yaptıklarım.eve dolaşan arkadaş tayfasından 2 kişi daha gelmişti .bugun az kalabalıktı." napalım lan nereye gidelim bişey mi yiyelim monopoly mi oynayalım filim mi izleyelim napalım aq napalım diye diye" ömrümüzden yarım saatide gibip attık. devirmiş zütünü yatan ev halkından hiç bir soruya tepki gelmiyordu "ya olum soğuktur dışarsı yorulduk " şeklinde cevap alıyordum hep "bre mına koyduklarım dedim yahu arabayla gideceğiz nereniz yorulabilir ki"zordu lan insanları memnun etmek. dedim ki size waffle yapayım hadi ama evde bir tak yoktu ki.zütümden mi çıkarcaktım wafflı gel dedim gidelim manav arayalım(saat gece yarısı 2:05) vardır elbet dedim.o bakırköy senin bu yeşilköy benim gezerken gel dedim arkadaşa gibtiret gel biz en iyisi "içli köfte" yiyelim ne alakaysa. güngörende "meşhur bağdat kebab"a yöneldik. yaklaşık 45 dakika kaybolduk yolda pilavcıya sorduk şurdan abi dedi gittik gittik gittik yok dıbına koyduğumun yeri yok. arayıp arkadaşa sorduk tarif etti tamam dedim aq ben biliyorum şimdi ve sonunda bulduk bağdat kebabı ama sülalesini gibtiklerim dükkanı kapatmıştı.o an cinnet geçirip arkadaşımı doğrayacaktım.be amcık kafalı madem yolu bilmiyorsun ne diye gel gidelim diyince bir tak demedin .ömrümüzden yaklaşık 2 saati böylece tekrar gibip atmıştık. çilek ve nutella almak için çıktığımız yolda o adres sorduğumuz pilavcıdan bol ketçaplı az tavuklu pilav yiyerek bitirmiştik. nerden nereye... pilav bu arada yannan gibiydi hala midem yanıyor aq pekekenti kesin zütüyle yapmıştır o pilavı...