Bugün bölümün yemeği vardı o bittikten sonra
hep beraber kafe pi'ye gittik bölümden arkadaşlarla.
içeri girelim dışarıda oturmayalım dediler. Bizim burdaki
kafepinin içinde masa yok bistro var. Hani şu müziğin ritmiyle dans
ederken ayaktayken kolunu veya dirseğini koyduğun uzun
masa. içerisi sıkış tepiş , millet ayakta arkadaşlarıyla bi yandan
dans edip eğlenirken burnuma vodka kokusu geldi , bu kokuyu
bilirim , saf alkolle kokusu aynıdır , karakteristiktir.
Orda ayakta duran sevgilileri gördüm ve kendi kendime şunu
dedim: lan keşke benim de sevgilim olsa da ayakta birbirimize hafiften sarılıp süzülsek böyle , ne güzel olurdu falan diye.
Sonra kendi durumumu tahlil ettim : sevgilim tabiki yok , son
sınıfa gelmiş , adam gibi sosyal çevresi yok falan diye düşündüm.
Yüreğim parçalandı. Ben hayata amerikalıların " loser" olarak tabir
ettiği bir kaybeden olarak gelmişim ve bu baya bir süre böyle
sürecekmiş gibi görünüyor.

ya beyler şehiri karıstırmayın adam burda bişey anlatmaya çalışıyor panpa aynı seyi bende yasıyorum ne desen haklısın ne diyeceğimi bilemedim

begibtasmi beyoglumu lan

eskişehir mi izmir mi?