Üst edit: Hayır yani okusanız ne olur şu saatte başka ne işiniz var amk. Dertliyiz diyorum işte.

Yakın bir dostum aracılığıyla girdiğim bir arkadaş grubunda bir kız vardı beyler. Kızla kafa olarak falan aynıyız. Bir yeşil gözleri var koyboluyorum öyle güzel bir yeşil. Teni o kadar canlı ki resmen parlıyor, esmer ama çok tatlı bi esmer. Saçları simsiyah dümdüz güçlü ama yumuşak. Abi bir gülüşü var erirsiniz.

Neyse bende biraz özgüvensizlik var daha önce hiç kimseyle sevgili olmamışım yabancıyım yani bu işlere pek anlamıyorum da. Dedim ben arkadaş olarak kalayım şimdilik şimdi birşey dersem temelli gider. Bazı kıl tüy kızlar vardır işte bilirsiniz. Der nasıl benimle ilgili böyle şeyler düşünürsün falan. işte ben bundan korktum bir şey demedim attım içime.

Arkadaş gibi gidiyoruz biz tabi ben arada bazı şeyler yaşadım biraz güvenim yerine geldi beni seven bi kız mı varmış ne. işte seni de beğeniyorlar demek ki koçum falan iyiyim abi cidden iyi hissediyorum. Zaten fiziki olarak da Allah'a şükür fena değilim bir de o sene içerisinde yine o dostum sayesinde spora falan başladım artık iyice iyiyim zindeyim, yapılıyım, mutluyum yani abi hayat bana güzel. Tek eksiğim o. Sonlara doğru artık arkadaş olarak iyice yürütmüşüz hani çok uyumluyuz abi tencere kapak derler ya aynı durum.

Ben düşündüm şimdi dedim ki; olum olur bu iş dene en azından bu vicdan azabıyla yaşanmaz. Hep yanı başında ama bir o kadar da uzak. Yazık etme kendine. Çıktım o gün yalnız oturduk hava güzel her şey yolunda güneş var. Kuş sesleri böcek sesleri tam ortdıbına denk geldim. Ben söyleyecem benden belki 1 salise önce o başladı söze “Bugün ne oldu biliyor musun?" dedi, bana. Bende dedim ki ”Ne oldu." o huzur bulduğum muhteşem yeşil gözlerini dikti gözlerime dedi ki “Bugün hakan bana çıkma teklifi etti nasıl mutlu oldum anlatamam."

Eveet, öldüm ben beyler bittim. Hani o duyguyu anlatamıyorum yani ben 1 sene boyunca onunla yatıp onunla kalktım hani remen aklımı zihnimi herşeyimi ona verdim. Onun için ölürdüm ben ama yine de gam yemezdim yani. Hayatım onun o içimi ısıtan, içimi karıştıran gülüşüne kıyasla hiçti. Yüzüne karşı güçlükle ”yaaa" diye bir tepki verip, “aa pardon çok önemli bir işim vardı deyip oradan kalktım" hani biliyorum bir saniye geç kalsam hüngür hüngür ağlayacağım yanında. Mahvoldum ama bunu ona belli edemezdim. Kalktım, arkamı döndüm ve ağlayarak hızlıca yürümeye başladım. Hıçkırıklarımdan nefes alamıyorum ilerledim.

Geldim evime kıyafetlerimi çıkarmadan yattım yatağa düşünürken ağlarken uyumuşum. Kalkalı bir kaç saat oldu. Hani bunu birileriyle paylaşamadan yapamazdım.

Bugün içimde birşeyler öldü beyler. Ben yine kaybettim, yine geç kaldım. Bundan sonra ne yaparım bilemiyorum. Hayatımı nasıl sürdürürüm, o yeşil gözleri, o ipek teni nasıl unuturum bilemiyorum. Ona karşı ne yapmam gerekir onu da bilmiyorum kaldım öyle.