bugün gece onikiye kadar bu başlıkta yazacağim

╔══════╗
║o-<--<║
╚══════╝

git yerine yat mamoş

canım çok sıkılıyor dıbına koyayım, başlık açasım da yok... tamıtdıbına ondört saat otuz dakika boyunca bu başlıkta olacağım...

gibinizde olur mu, olmaz mı bilemem... gibimde de değil açıkçası...

o değil de ilk aşık olduğum kadın benim ilk öğretmenimdi... hep yolunu gözlerdim... gelsin de ders anlatsın falan, neyse bir gün yine gözlüyorum bunu... ders zili çalmış herkes sırasında öğretmenin gelmesini bekliyor ben de gözümü anahtar deliğine dayamışım "fatma öğretmenimin gelmesini bekliyorum... bayağı bekledim ama... yan sınıfların öğretmeni geldi bizimki ortalarda yok... sonra göründü... sağ kolu, göğüs hizasında, elinde de kitapları geliyor... o geliyor ben izliyorum, o adım attıkça ben aşkla takip ediyorum... her adımda güzelliğinin sırrını çözmek isteyen ama bir türlü çözemeyen divaneler gibiyim... neyse çok yaklaşınca ben korkup sırama kaçtım... girdi içeri, anahtar deliğinden bakam kimdi dedi... ben kalktım, başım önümde... gel dedi... ellerimi arkamda birleştirdim... gidiyorum ama yüzüm yerde... hafif de ağlamaklıyım... "o" masada oturuyor, yoklama almak için defterleri açıyor... yaklaş dedi... yaklaştım... olmayan toprağı eşeliyorum sınıfta... yüzüme bak dedi, balmadım... bak dedi yüzüme... baktım... gözlerine değdi gözlerim... durdu... bir şeyler söyledi ama hatırlamıyorum... bildiğim, iki gülün yanağımda bittiğiydi... elim güllerde sırama geçtim... çok geçmeden de sildim onu... bir kalemde...

bir de kağıttan uçurtma yapmışlığım da var, koşa koşa uçurmaya çalışıyordum salaklar gibi... evet, o zamanlar uçuyor gibi geliyordu bana, ama meğersem uçmuyormuş salt ben kaktırıyormuşum... evet, gerizekalıyım ben...

keza temet kakalın da öyle... tipini gibtiğimin tipsizi...

ayakta işerken, tuvaletin deliğine ve etrafına yapışan tak parçacıklarına nişan alarak işiyorum... vallahi hepsini yok ediyorum...

o değil de; bir gugıla rakip çıkar mı? çıkarsa da ben görecek miyim?

şu an taşak kıllarım yannanımdan uzun...

o gün kerhanede unutmadığım ve hiçbir zaman da unutmayacağım bir kadın var ki tam komedi dıbına koyayım

başında yazması, köylü kıyafeti giyen bir kadını görünce; türk filmlerindeki köyden şehre kaçan ve her defasında kerhaneye satılan kadınlar geldi aklıma... vallahi polise falan gitmeyi bile düşündüm lan...

hâlâ seninim, delinim...
bıraktığın gibiyim...
çıkmaz sokaklarında kayıp!
derbeder haldeyim...

kerhanenin girişinde solda (girerken solda) sağlık ocağı gibi bir yer var, karıların haftalık mı aylık mı muayeneleri yapıyor sanırım... ben ilk girişte o sağlık ocağını görünce çok şaşırmıştım... ve içimden de şöyle demiştim...

"vay dıbına koyayım huurların da hastanesi varmış... "

şimdi düşünüyorum da; o zamanlar, ben, huurları insan yerine koymuyormuşum... zira sağlık ocağını görünce çok şaşırmıştım... ne bileyim, herkes tarafından dışlanan kadınları "kim ve ne için muayene etsin? ki geberip gitsinler dıbına koyayım... huur değiller mi" diye düşünmüşüm...

kerhanenin girişi çok soğuk ve ürpertici, istanbul- karaköy kerhanesinden söz ediyorum... sağlı sollu dizilmiş dükkanlar var ama böyle boşaltılmış bir şehrin dükkanları gibi... kepenkleri paslı, rengi koyulaşmış ve hepsi de kapalı...

ama gitmişliğim var tabii, 17 yaşımda gittim... normalde 18'den aşağısını almıyorlar da ben kırmızı malboro ile sızdım içeri...

işeyeyim de geleyim lan...

ya da yaratırken malzemeden çaldın...

allah'ım lütfen kızma bana ama sen kibariye'nin annesini yaratamamışsın.

her başı açık kadına huur. gözüyle bakanın da anasını avradını gibeyim...

acıktım, yemin ediyorum... evde de bir gibim yok... zıbaracağım zaten... açlık, uyuyunca hissedilmiyor...

o değil de; ne zaman tebessüm etmeye yeltensem; otuziki diş ağlamaklı buluyorum kendimi...

uykum da var... zütüm de uyuştu...