bugün gece onikiye kadar bu başlikta yazacağım

bir de basmalı suluklar modaydı... basardın düğmesine böyle fıttt! diye atardı kapağı... sonra "üfffppp" diye çeke çeke su içerdik... beslenme çantası da boyna asılırdı, güzeldi o günler lan...

üç kişi otururduk tak rengi sıralara ve solak olanlar en sola oturtulurdu. güzeldi o günler.

şimdiki gibi tek sıralarda oturmadık biz... gerektiğinde kopya verdik, yazılı kağıtlarını değiştirdik. kışları sokuşarak ısınırken yazları da züt züte terledik...

güzel günlerdi o günler...

üç kişi otururduk tak rengi sıralara... ortada matematik dehası ben, solumda edebiyat dehası kenan, sağımda da kavgacı ümit...

ağzımın içi leş gibi lan, uyandığımdan beri 10 sigara içtim vay dıbına koyayım!

gül can...

orta okul döneminde fen öğretmenimdi... aşıktım, adı da "gül"dü, ufacık tefecikti, gözlükleri vardı ve evliydi... ama yine de aşıktım ve kıskanıyordum lan onu... seviyordum dıbına koyayım var mı ötesi... kocası da "ali" denen huurnun tek çocuğuydu, tarih hocasıydı...

nefret ediyordum huur çocuğundan... hiçbir dersini dinlemez ve her sınavdan da 100 alırdım... o da bu duruma sinir oluyordu...

hiçbir zaman da karısına aşık olduğumu öğrenemedi ve ben hep sevdim ki hala seviyorum...

acaba nerededir şimdi, kim bilir...

hiç unutmam; bir gün, sınıfın en hayta çocuğu gül hocaya yani aşık olduğum kadına kafa tuttu, kafa tuttu dediğim de bu bin ayakkabısının ucuna aynayı koymuş, gül hoca sınıfta dolaşırken bunun yanına gelince bu da aynalı ayağını gül hocanın bacak arasına uzatıyor, gül hoca gözlüklü de olsa durumun farkında vardı ve bu duruma sinir oldu... çocuğun üzerine yürüdü çocuk da 2 yıldır hep aynı sınıfta kalıyor, boylu poslu da biri... o da onun üzerine yürüyünce sınıf araya girdi... ben de gül hocayı kucaklayıp kaldırdım ve üç dört adım taşıdım... arkadan sarılmıştım, kalçaları göbeğime değiyordu... benim de ellerim onun göbeğindeydi...

allah'ım dedim o an, allah'ım bu ne güzel bir koku, bu ne güzel bir ten, bundan gayrı bu kokunun kokmadığı ortamlarda aldığım nefesi, bu tenden gayrısına dokunan ellerimi, bu ayakların basmadığı yerde attığım adımları, bu yaratılış harikası kadının olmadığı bir yerde gözümün gördüğü her şeyi orta yerinden gibeyim...

öldür beni, şimdi, şu an, şu dakika öldür beni...

of ulan, of!

vay dıbına koyayım, içlendim lan...

:(

bir gün de ne oldu, gül hoca ders anlatıyor ben yine melül melül bakıyordum, siyah dar etek ve üstüne de beyaz gömlek giymişti... sağ koluna yasladığı kitaba baka baka ders anlatıyordu... bir ara gömleğinin üstten ikinci düğmesi açıldı, beyaz atleti göründü, öyle bir atlet ki memelerini de sarıyordu... o beyaz atlet ve o diri göğüsler hiç gitmedi aklımdan ... sanırım sütyenli atletti. var mı öyle atletler bilmiyorum ama öyle bir atlete de hiç denk gelmedim...

o beyaz atlet, ilk otuzbir çekişimin ana sebebi desem inanır mısınız?

14 yaşımdaydım... hafta sonu temizlik mi yapılacaktı ne, okuldaydık... çalıştık ettik falan iş bitiminde bana sordular "sen hiç çektin mi 31" diye. bilmediğim için şaşırdım tabii. "o ne ki" dedim... gülüştü muallakler... hadi gidip çekelim dediler... ben, ne olacağını ya da ne olduğunu bilmiyorum tabii, neyse gittik... gittik de meğersem tuvalette olacak, artık ne olacaksa... ne oluyor diye kalmadan kemerler, düğme, fermuarlar inildi, ne oluyor lan diyorum, bu gevşekler ne diye indiriyor pantolonlarını, ben daha indirmedim... bana da indir dediler korktum dıbına koyayım... ne olacak diyorum... indir diyorlar, neyse, baktım herkesin elinde babafindosu, oynuyor... ne oluyor lan, ne yapıyorsunuz dedim, aynısını yap dediler... işin taktan tarafı ben hala sünnet olmamıştım, onlar sünnetli yannanlarıyla oynarken ben hem çekiniyor hem de aynısını yapmak istiyordum...

neyse pantolonu indirdim, aldım elime heybetli yannanımı okşuyorum, işin taktan tarafı da dergi falan da yok lan, herkes yanındakinin ya da karşısındakinin yannanına bakarak asılıyor... ilk deneyimim tabii, korkuyorum da... ileri geri yapıyorum ama ne olacağını da bilmiyorum falan, neyse, benim yannan bildiğin devleşiyor, sertleşiyor, kükrüyor... hani o an bıraksam şlank diye suratıma çarpıp geri dönecek eşoğlusu... gerçi hepsininki de odun gibi olmuştu ama benimki başkaydı...

neyse, bunlar asılmaya devam ediyor, su tutan mı dersiniz sabunlayan mı, tükürükleyen mi... birisi bana da tükürükle dedi... yok dedim pislenir... kuru kuru ileri geri yapıyorum derken bir arkadaşın gibinden beyaz bir sıvı geldi, şaşırdım bir anda... ne oluyor demeden ikincisinden de geldi gibinden beyaz sıvı gelenlerin hepsi de garip sesler çıkarınca, giberim lan 31'inizi diyerek bırakmıştım...

sonra evde tuvalette bir daha denedim... ama bu sefer arkadaşlarımın çüküne bakmak yerine gül hocanın beyaz atletini hayal ediyordum, o yaydan yeni fırlatılmış ok gibi duran göğüsleri, göğüslerini saran dantelli atleti...

o gün boşaldım da diyebilirim boşalmadım da... tuhaf bir durumdu... gözlerim karardı... bütün kemiklerim kasıldı... iki büklüm oldum... biş eyler oldu ama o beyaz sıvı gelmedi, yine korktum... hem de çok... bir de onlarınkinden meni geldi benden gelmeyince ekgib hissettim kendimi lan...

üçüncü bomonti de gül hoca'ya gelsin...

ilk gibiş maceram daha da komediydi dıbına koyayım... sütyen kopçasına dahi kalkan yannan, kalkmadı dıbına koyayım lan, bildiğin ölü gibiydi, tabii bende bir heyecan anlatamam... vallahi tokatladım lan, o kalkmadıkça ben tokatladım, tokatlayınca uyanacak sanıyordum... ama uyanmadı... bildiğin yok gibiydi... burundan bir farkı yoktu yani...

ilk gibiş maceramı da anlatayım mı?

vazcaydım, çok uzun dıbınaki, kim yazacak onca şeyi...

nereden sardık ki gül hocaya...

insan sevdiğine hocam diye hitap eder mi lan, ne yaptımsa olmuyor, sadece gül diyemiyorum... ekgib kalıyor sanki, saygısızlık yapıyormuşum gibi oluyor...

muhsin çağırıyor... bi uğrayayım da geleyim...

bekleyin lan beni.

geldim...

dördüncü bomontiyi de kendime açayım lan, benim mualla'dan, fatma'dan ve dahi sem'den neyim ekgib oğlum, fazlam da var yani bir yerde, göbeğimin bir karış aşağısında...

adına da "yannan" diyorlar affedersiniz...

o değil de ölümden çok korkuyorum lan!!!