bugün gece onikiye kadar bu baslikta yazacağım

kerhâne mevzusuna dönmek istiyorum tekrar, biliyorum çoğu kez yazdım bunu ama yine de yazmak istiyorum...

bu arada olur bir gün bir manitam olsa, eve çağırıp gibtiğim her allah'ın gün evi de temizletirdim dıbına koyayım...

zira kadınlar yediği yannanın hakkını vermeli ağa,

yok öyle bedavadan yannan!

adres ver geliyorum panpa yarın izinliyim amk 20 lira param var lan :/

o değil de; ben kerhanede hiç karı gibmedim, yemin ediyorum.

o değil de iyi ki çaylakken bunları yazıyorum lan, yoksa nasıl yazardım bunları...

hani bazı bazı diyorum ki benim de bir sevgilim olsa da gibsem...

o değil de; eğer gerçekten bir manitam olsaydı her allah'ın günü giberdim... hiç öyle gezmeye falan da çıkmazdım dıbına koyayım... hem ne yapacağız ki dışarıda, sinemaya mı gideceğiz, kafelerde falan mı takılacağız... ne gerek var ki, iki göz bir evim var, paso çağırırdım yanıma, giber giber evine yollardım... filmin de kralı olurdu hizmetin de...

yine her zamanki gibi taktan bir gün geçirdim, taktan bir gün dediğime de bakmayın zira toplasan topyekün gibik bir kısır döngüden ibaret yaşadıklarım...

sabahları 10 gibi uyanıyorum, uyanır uyanmaz da 3-5 zeytini mideme zulalıyorum, tuvalete gidip bir güzel işiyorum, sonra bildiğiniz acıkıyorum, 5-10 zeytini ekmek eşliğinde mideme istifledikten sonra da susuyorum, birkaç bardak su içiyorum, sonra tekrar tuvalete gidip sıçıyorum...

bazı bazı da azıyorum, çoğu zamanda öğlen saatlerinde oluyor bu, birkaç git gel den sonra boşalıyorum, erken boşaldığımı falan da sanmayın zira mal-ü hülyadaki boşalma süresi gerçek hayatta yaşanışan ciks süresinin yirmide biridir, her neyse, boşaltıktan sonra normal olarak yoruluyorum, keyif sigaramı yakıyorum sonra da uyuyorum ve tekrar uyanıp başladığım yerden tekrar başlıyorum...

böyle taktan bir hayat ve böyle gibik bir kısır döngünün içerisinde bumeranga dönüşüyorum...

neyse devam edelim, kerhanenin girişi çok soğuk ve ürpertici, sağlı sollu dizilmiş dükkanlar var ama böyle boşaltılmış bir şehrin dükkanları gibi... kepenkleri paslı, rengi koyulaşmış ve hepsi de kapalı..

birkaç adım ilerledikten sonra (solda) sağlık ocağı gibi bir yer var, karıların haftalık mı aylık mı muayeneleri yapıyormuş, tabii ben sonradan öğrendim bunu ki ben ilk girişte o sağlık ocağını görünce çok şaşırmıştım... ve içimden de şöyle demiştim...

"vay dıbına koyayım huurların da hastanesi varmış... "

şimdi düşünüyorum da; o zamanlar ben, huurları insan yerine koymuyormuşum...

ne bileyim oğlum bildiğin huur lan, kim değer verirdi ki huurlara, haydi değeri gibtir et, kim sağlık ocağı inşa eder lan huurlara, hem herkes tarafından dışlanan kadınları "kim ve ne için muayene etsin? ki geberip gitsinler dıbına koyayım... huur değiller mi" diye düşünmüşüm...

şu an ne düşünüyorsun diye sorarsanız, en nihayetinde onlar da insan derim, en azından üniversite mezunu karılar gibi çağdaşlık ayağına yapmıyorlar, bildiğin ekmek parası için yapıyorlar...

kerhâne hakkında son bir entry daha yazıp kapatıyorum...

üçüncü bomonti de sana gelsim neşet baba...

bir de not düşelim buraya...

http://fizy.com/#s/1aitdy

yaklaşık 25 gündür yıkanmıyorum...

ve evet kötü bir hayat geçirdim hala da geçiriyorum ama yine de mutluyum, zira benim nazarımda mutluluk, bir kadını önümde diz çöktürüp, kamışımı dudaklarına geçirmekle eşdeğerdir...

hele bir de önümde diz çöküp yalvarırcasına kamışıma sarılması yok mu, işte o an kendimi ve en çok da kamışımı; onun yalvarırcasına sarıldığı ve medet umduğu "al ilah" gibi hissediyorum...

gece...

"normal insanlar" gecelerini uyumakla geçirirler... peki ya anormal insanlar... aslında bir insanın normal olup olmadığını gecelerini nasıl harcadığıyla anlayabilirsiniz... mesela ben; gecelerimi uykuya bozdurmam... ne mi yaparım, kendimi alkole ve sigaraya vururum... odamın sokağa bakan penceresindeki dededen kalma yeşil koltuğa otururum, bir elimde bira şişesi diğer elimde de sigara, öylece sokağı izlerim... bazen köpek sesleri, bazen cırcır böcekleri...

sakin gibi görünse de aslında ben içten içe işgal edilmiş bir adamım...

neredesin dedi "hayat"...

"yohum" dedim... ben artık sende "yohum"...

yetmedi mi üzerime kustuğun lan!

ikinci bomonti kime gelsin...

mualla'ya gelsin, gülcağızım benim!

sevgilisi olan erkekler, sizi çok kıskanıyorum lan huur çocukları!

o değil de üniversite hayatını yaşamak isterdim lan, kızlar kendileri teklif ediyormuş...

bana da teklif eden olur muydu, çok merak ediyorum...

işsizlik, parasızlık falan neyse de yalnızlık çok fena lan...

en nihayetinde ben de türk'üm de en azından benim tepineceğim bir sevgilim, belki olsaydı ben de tepinecektim...