bugün eski kız arkadasımla yasadıklarım

beyler dinleyecek varsa anlatacağım cok karısık bi durumdayım ve yorgunum.

bugün evde otururken dayanamadım ve eski kız arkadaşımı aradım buluşmak istediğimi söyledim ilk basta sanki istemiyo gibiydi ama sonrada tamam olur dedi bende biraz heycanlı bi şekildeydim sevindim saati ve yeri konustuk bulusmak için hazırlanmaya basladım. zamanın geçmesini bekliyordum aradan 2 ay geçmesine rağmen onu hala unutmadam ama onun benim hakkımda ne düşündüğünü bilmiyordum.
bulusunca neler yapcağımıda bilmiyordum herşey bi anlık durumla başladı

zamanı geldi gittim ve bekledim bi müddet 10 dakika kadardı sanırım o an bana 1 saat gibi gelmişti ekildimmi acaba düşüncesi beynimi parçalıyordu kendimi mal gibi hissettim ama uzaktan onu görünce ilk başta rahatlamıştım ama o bana doğru adım attıkça heycanlanıyordum sanki kalbim öyle bi atıcak yerinden çıkıcak gibiydi. yanıma geldi ilk basta soğuk bir muhabbetle başladık sonuçta eski sevgililerdik merhaba merhaba falan bi cafeye gidelimmi havada o kadar iyi değil zaten dedim gittik bi cafeye oturduk ilk basta etrafa bakıyorduk sanki birbirimizi görmüyor gibi hiç birşey sölemiyorduk bu durum beni dahada kötü bi duruma soktu ne konuşacağım hakkında bi fikrim yoktu

sonra birbirimize baktık sadece gözlerine baktım bi sanki daha beni görmek istemiyormuş gibi geliyordu bana eskisi gibi beni sever benim bi parçam gibi bakışı yoktu. sonra baktım böyle hiç bi yere varamıcam bir kaç bişeyler söliyerek muhabbet açmaya çalıstım ve başarılıda oldum. muhabbet ettikçe açılmaya basladım sanki aramızdaki buzlar eriyor gibiydi o da biraz daha rahatlamış gibiydi ama sorsa beni neden çağırdın diye ben ona cevap verecek halde bile değildim neden çağırdımı kendim bile bilmiyordum nerdeyse. ama onu gördükçe eski yaşadıklarım eski anılarım canlandı aklımdan eskisi gibi o saçlarıyla oynama hissi geçiyordu. kapalı olan hava ışıldamıştı sanki onunlayken hayatı ayrı bi renkde görmeye basladım.

aklımdan düşünceler sorular öyle bi geçiyorduki ağzdımdan fırlıcak gibiydi adeta ne yapcağımı bilemedm " bize neler oldu, neden böyle bi sonuctayız" gibi sorulardı. dayanamadım ve sonunda son iki ayda neler yaptın gibi bir soru sordum. ilk başta durdu düşündü içten bir şekilde " son iki ay pek birşey yaptım denemez ilk başlarda bocaladım, incildim ama sonradan sonraya kendimi toparladım" dedi.
-peki sen ? son iki ayın nasıl geçti beni buraya çağırdına göre sen hala toparlıyamadın sanırım dedi
bu lafından sonra ağzım açılmıştı birden boşluktaydım ne yapıcağımı şaşırdım. oradan uzaklaşmak geliyordu içimden neden çağırdım neden böyle birşeye kalkıştım dedim. sonra düşündüm madem böle bişi yaptım devam ediceksin bırakmak olmazdı
bende " aslında bende pek bilmiyorum neler yaptımı ama açıkcası üzüldüm özledim seni" dedim

gelen cevap benim düşüncelerimi karıştırmıştı. " böyle olmasını sen istedin böyle sonuclanmasını ve şimdi geldin seni özledimmi diyosun niye 2 ay sonra çıkıp böyle birşey söyleyip kendi ve benim yaramı deşiyorsun kendimi geçtim kendini de üzüyorsun." dedi
böyle demesiyle eski günlere dönebilirmiyiz diye kafamdan geçiriyordum bir şizofren gibi düşündüm kendi kendime bir yandanda konuşmaya çalışıyordum ama ne yapıcağımı bilemedim ağzım düğmüklendi adeta öyle laflar ediyordukki birde yüzyüze utansammı sevinsemmi ne yapsam bilemedim.
ben ise birden evet özledim böyle olucağını bilemedim ama buraya acındırmak için veya birbirimizi üzmek için buluşmak istemedimi söyledim.
ama her acının bi telafisi bi çaresi oldunu hatırlattım

zaman öyle bir geçiyorduki ama biz birbirimize neler diyecemiğizi bilemiyorduk söyliyeceğimiz cümleleride bolbol düşünüyorduk. ben korkuyo gibiydim çünkü amaçsız bir iş uğruna ordaydım sanki o ise zamanında olanların acısını benden çıkartmayı düşünüyor gibiydi her konuşmamda bana acı bir şekilde o günleri hatırlatcak gibiydi. ama kendimi bu sözler altında ezdirmek istemiyordum zamanında bi hata yaptıysam bile böyle bir şekilde üstüme gelmesini istemiyordum çünkü en az onun kadar bende acı çektim ama o hep benim suçlu olduğumu düşünüyordu. belkide haklıydı bu duruma ben getirdim ama tekrardan baslamak içinde ilk adımı attım veya en azından ben böyle sanıyordum.
ama gel gelelim bu düşünceleri bi türlü açığa vuramıyordum ne bir söz ne bir cümle hep kalıplaşmış şeylerdi pısırık bir bin gibi kalakaldım ama acilen özgüvenimi toplamam gerekiyordu

hani en kötü anda heryer kararmış bir anda içimizde bir umut ışığı olur heryeri olduğunca aydınlatır o umut sayesinde bir güvenle " anlattıklarına göre bunca olay üzerine benimle buluşmayı kabul ettin ama geldiğinden beri nerdeyse konuşmuyor bir birimize bakıyoruz sadece iğnelemek amaçlı konusuyorsun" dedim
-geldim çünkü düşüncelerini duymak istedim onca olay yasadık ama bende senin gibi hep içime attım hep acaba daha neler olurdu sorusuyla yaşadım seni sadece açmak için öyle sorular sordum ama bu konuşmamı benim zayıflığım olarak düşünme ben sadece içimi rahatlatmaya çalışıyorum dedi
-devam etsek neler olurdu bilemezdim ama suankinden mutlu olurdum ben kendim adıma dedim ve bu konusmalar ne senin zayıflığındır ne benim dedim
sonra kafamdan sanırım o da benim gibi düşünüyor diyerek rahatlamaya çalıştım ama bu tarzda rahatlıyamazdım sadece ne düşündüğünü düşünerek hiç bir kanıt hiç bir bilgi yok sadece hep şaşırtmalı cümleler birde o an ki heyecan adrenalin iyice düşünmemi zorlaştırıyordu.

ikimizde nasıl açılıcağımızı bilmiyoruz nasıl devam edicektik konusmaya ben ondan o benden bekliyordu. ama ikimizde bakışları değişti eskisi gibi bi nebze kadar olmasada sevgiyle bakmaya baslıyor gibiydi. onu rahatlatmıstım nede olsa içini boşaltarak rahatlamıştı. böyle oturararak olmıcaktı bende az gezelimmi diye bir soru sordum belki yürürken açılırım gibi saçma bir düşünceydi sanırım. hem artık otur otur bide konu ağır olduğundan üstümde bi ağırlık vardı sıcak basmıştı. kızda sanırım benimle aynıydıki hemen bencede tamam olur dedi. cafeden ayrıldık yavaş yavaş yürüyoruz birbirimize bakıyoruz.bir yandan öyle konuşuyoruz bi aşk konusuna giriyoruz ordan çıkıp baska konulara bi sabit muhabbette kalamadık ikimizde varıcağı yeri bilemiyorduk ve korkuyorduk adeta. yürürken hafif bir yağmur basladı (dediğim gibi hafa kapalıydı zaten) içimden işte çok iyi bir etken dedim yağmurda ne yaptıysan yaptın. sordum kıza sorun olurmu yürüsek yoksa gidelimmi bi yere dedim yok yürümek suan en iyisi dedi ve ben gittikce mutlu oluyordum

nasıl beyler devam edeyimmi?

yağmurda yürüyoruz aklımdan ne yapsam ne etsem düşünüyorum bi delilik yapıcam diye korkuyorum. itirafta bulunsam diyorum beni tersler diye korkuyorum çok kötü bir ikilemde kaldım. yukarı tükürsem bıyık aşağıya tükürsem sakal durumu. sanırım o da hala bana karşı bişiler hissediyorduki yavastan yaklastı ve birden koluma girdi. ben hafif bi tebessüm etti aynı bir şekilde oda bana gülümsedi. bir süre böyle yürüdük.
-beni çok mutlu ediyorsun yanımda olman bile beni çok mutlu ediyor dedim
-aslında bugün için korkuyordum ama sanırım bende mutlu oluyorum dedi
ben artık uçucaktım bıraksa kolumdan aya yolculuk yapıcaktım yavaşça elimi aşağıya indirerek elini tuttum bi süre sonra sakıncası yokya dedim.
aslında düşündüğümü yaptın dedi ve gülümsedi arkasına hem şaka hem ortamı yumuşatmak için zaten havada biraz soğudu ısınırım dedi
işte o an benim geri döndüğüm andı.
artık daha rahat konusuyor aşk konularına dahada değiniyorduk. biraz ilerledikden sonra...

yorgun olduğum için kısa kesicem beyler devdıbını yazmaya baslıyorum birazdan

içimden bizim şarkımızı mırıldanıyordum anlamış o da tabi sanki ben hiç bişeyi umursamıyormusum bir tavırda
-aaa sen unutmadınmı o şarkıyı dedi
-ben seninle yaşadığım seninle olan hiç birşeyi unutmadum anlamadınmı bunca seyden sonra dedim
beni gittikce eskisindende çok bağlıyorsun kendine. sanırım.. dedi durdu bende "ne sanırım dedim" yok birşey öyle ağzımdan cıkan bir sözdü işte dedi ben ağızdan çıkar her söz anlamsız değildir bi yerde onun anlamı vardır dedim. amaan boşver dedi bende pek üstelemedim üstüne gitmedim peki tamam dedim sonra iyice tavırlarımız iyileşti tüm buzlar erimişti eskisi gibi oluyorduk. benden o soruyu bekliyor gibiydi.
bende şu kelimeleri söyliyim diye iç geçiriyorum ama sonucu kesitremiyordum ne derdi cevabı ne olurdu o an hiç birşey düşünemiyordum. söylesem nasıl bir şekilde söylesem diye düşünüyordum.

ileride çicek satan bi teyze vardı. baktım simdi yaptım yapıcam sonra kendimi toparladım moralimi düzelttim. gittim bir adet kırmızı gül aldım. ( kim ne derse desin bu kızlar bu çicekleri çok seviyolar ve etkileniyorlar) gülü aldım ve belki çok hatalı birşey yapıyorumdur ama yapamassam ben dahada pişman olucam keşke demek yerine iyiki demeyi seçerim dedim ve eski günlerden daha iyi günler için tekrardan deniyebilirmiyiz dedim öyle bi durumdaydım ki dizlerimin bağı çözüldü sanırım bu tarz tekliflerde neden diz çöküldünü anladım * yağmur yağmasa belki ben bile çökerdim neyse gülü uzattım. gülü kabul etti hafif bir gülümsedi. ben tekrar lütfen içinden ne geliyorsa içindeki sese güven dedim.
-zamanında seninle çok iyi vakit geçirdik tekrar böyle saçmalıklar yapmıcana söz veriyorsan kabul etmeyi düşünürüm dedi
-bende bi söz veriyorum ki bi daha seni incitmicem ve eski günler ne kelime o günleri unutucaz daha iyilerini yaşıyacağız dedim
-o zaman tekrar devam etmemizde bir sorun olmaz bence aşkım dedi
ve benim bittiğim nokta bırak yağmuru sel alsa beni ordan zütüremezdi...
az bi yürüyüşten sonra baktım hava daha da kötüleşiyor dedim gel bi yere gidelim oturalım hem çok ıslandık kururuz dedim peki tamam dedi ve el ele bi cafeye gittik oturduk ama bu sefer yanyana dizdize oturuyorduk. hani öyle özlemişimki burda kelimelerle anlatamam. o güzelim ipek saçlarının içinde kayboldum.
artık bir bütündük adeta eskisi gibi. ikimizinde gözünden belli oluyordu ne kadar mutlu olduğumuz sadece gereksiz kötü bir düşünceymiş bundan önceki düşüncelerimiz.
bundan önceki iki ayın ne kadar boş ne kadar hiç geçtiğini anlattık birbirimize.

ve akşam olmuştu artık ayrılma vakti geldi ayrılırken yanağıma kondurduğu buse sanırım hayatımda unutamıcağım bir öpücük olacak.

artık tekrar beraberiz... bundan sonra sanmıyorumki boştan yere ayrılcağımızı.. bugün benim için unutulmuyacak bir gün oldu.

bitti beyler oh valla içimi döktüm nasıl rahatladım ha.inşallah devdıbını yazarım belli bi zaman sonra.. yorumlar ?

@39 panpa acıklı gibi anlattım olaylar merak edilsin diye ama valla mutluyum ya ne diyim. çok alışmışız ama acıklıya panpa

@41 sağol panpa ama söyle bi görüşüm ve korkum var kimleri gördüysem ayrılıp barıştıysa çok uzun gitmiyo ama hayırlısı bu sefer bitirmicem

@44 inşallah panpa bakalım
@45 uzatırdımda yorgunum panpa yatıcam bugün cok zorladı beni ama bi dahaki hikayemde uzun tutarım

@46 inşallah panpa hayırlısı bakalım

@52 allah kurtarsın bu durumdan panpa harbi değişik bi durum