bugün eski kız arkadasımla yasadıklarım

@1 http://inciswf.com/6beqr3cz.swf

anlat panpa dinliyoruz

anlatma gibtir et

http://inciswf.com/anlatamk.swf

napak inanakmı panpa ?

devam et lan müptelası olduk

yorgun olduğum için kısa kesicem beyler devdıbını yazmaya baslıyorum birazdan

yağmurda yürüyoruz aklımdan ne yapsam ne etsem düşünüyorum bi delilik yapıcam diye korkuyorum. itirafta bulunsam diyorum beni tersler diye korkuyorum çok kötü bir ikilemde kaldım. yukarı tükürsem bıyık aşağıya tükürsem sakal durumu. sanırım o da hala bana karşı bişiler hissediyorduki yavastan yaklastı ve birden koluma girdi. ben hafif bi tebessüm etti aynı bir şekilde oda bana gülümsedi. bir süre böyle yürüdük.
-beni çok mutlu ediyorsun yanımda olman bile beni çok mutlu ediyor dedim
-aslında bugün için korkuyordum ama sanırım bende mutlu oluyorum dedi
ben artık uçucaktım bıraksa kolumdan aya yolculuk yapıcaktım yavaşça elimi aşağıya indirerek elini tuttum bi süre sonra sakıncası yokya dedim.
aslında düşündüğümü yaptın dedi ve gülümsedi arkasına hem şaka hem ortamı yumuşatmak için zaten havada biraz soğudu ısınırım dedi
işte o an benim geri döndüğüm andı.
artık daha rahat konusuyor aşk konularına dahada değiniyorduk. biraz ilerledikden sonra...

reserve panpa seni anliyorum

nasıl beyler devam edeyimmi?

ikimizde nasıl açılıcağımızı bilmiyoruz nasıl devam edicektik konusmaya ben ondan o benden bekliyordu. ama ikimizde bakışları değişti eskisi gibi bi nebze kadar olmasada sevgiyle bakmaya baslıyor gibiydi. onu rahatlatmıstım nede olsa içini boşaltarak rahatlamıştı. böyle oturararak olmıcaktı bende az gezelimmi diye bir soru sordum belki yürürken açılırım gibi saçma bir düşünceydi sanırım. hem artık otur otur bide konu ağır olduğundan üstümde bi ağırlık vardı sıcak basmıştı. kızda sanırım benimle aynıydıki hemen bencede tamam olur dedi. cafeden ayrıldık yavaş yavaş yürüyoruz birbirimize bakıyoruz.bir yandan öyle konuşuyoruz bi aşk konusuna giriyoruz ordan çıkıp baska konulara bi sabit muhabbette kalamadık ikimizde varıcağı yeri bilemiyorduk ve korkuyorduk adeta. yürürken hafif bir yağmur basladı (dediğim gibi hafa kapalıydı zaten) içimden işte çok iyi bir etken dedim yağmurda ne yaptıysan yaptın. sordum kıza sorun olurmu yürüsek yoksa gidelimmi bi yere dedim yok yürümek suan en iyisi dedi ve ben gittikce mutlu oluyordum

hani en kötü anda heryer kararmış bir anda içimizde bir umut ışığı olur heryeri olduğunca aydınlatır o umut sayesinde bir güvenle " anlattıklarına göre bunca olay üzerine benimle buluşmayı kabul ettin ama geldiğinden beri nerdeyse konuşmuyor bir birimize bakıyoruz sadece iğnelemek amaçlı konusuyorsun" dedim
-geldim çünkü düşüncelerini duymak istedim onca olay yasadık ama bende senin gibi hep içime attım hep acaba daha neler olurdu sorusuyla yaşadım seni sadece açmak için öyle sorular sordum ama bu konuşmamı benim zayıflığım olarak düşünme ben sadece içimi rahatlatmaya çalışıyorum dedi
-devam etsek neler olurdu bilemezdim ama suankinden mutlu olurdum ben kendim adıma dedim ve bu konusmalar ne senin zayıflığındır ne benim dedim
sonra kafamdan sanırım o da benim gibi düşünüyor diyerek rahatlamaya çalıştım ama bu tarzda rahatlıyamazdım sadece ne düşündüğünü düşünerek hiç bir kanıt hiç bir bilgi yok sadece hep şaşırtmalı cümleler birde o an ki heyecan adrenalin iyice düşünmemi zorlaştırıyordu.

zaman öyle bir geçiyorduki ama biz birbirimize neler diyecemiğizi bilemiyorduk söyliyeceğimiz cümleleride bolbol düşünüyorduk. ben korkuyo gibiydim çünkü amaçsız bir iş uğruna ordaydım sanki o ise zamanında olanların acısını benden çıkartmayı düşünüyor gibiydi her konuşmamda bana acı bir şekilde o günleri hatırlatcak gibiydi. ama kendimi bu sözler altında ezdirmek istemiyordum zamanında bi hata yaptıysam bile böyle bir şekilde üstüme gelmesini istemiyordum çünkü en az onun kadar bende acı çektim ama o hep benim suçlu olduğumu düşünüyordu. belkide haklıydı bu duruma ben getirdim ama tekrardan baslamak içinde ilk adımı attım veya en azından ben böyle sanıyordum.
ama gel gelelim bu düşünceleri bi türlü açığa vuramıyordum ne bir söz ne bir cümle hep kalıplaşmış şeylerdi pısırık bir bin gibi kalakaldım ama acilen özgüvenimi toplamam gerekiyordu

değerlenir buralar rezerved

reserved

gelen cevap benim düşüncelerimi karıştırmıştı. " böyle olmasını sen istedin böyle sonuclanmasını ve şimdi geldin seni özledimmi diyosun niye 2 ay sonra çıkıp böyle birşey söyleyip kendi ve benim yaramı deşiyorsun kendimi geçtim kendini de üzüyorsun." dedi
böyle demesiyle eski günlere dönebilirmiyiz diye kafamdan geçiriyordum bir şizofren gibi düşündüm kendi kendime bir yandanda konuşmaya çalışıyordum ama ne yapıcağımı bilemedim ağzım düğmüklendi adeta öyle laflar ediyordukki birde yüzyüze utansammı sevinsemmi ne yapsam bilemedim.
ben ise birden evet özledim böyle olucağını bilemedim ama buraya acındırmak için veya birbirimizi üzmek için buluşmak istemedimi söyledim.
ama her acının bi telafisi bi çaresi oldunu hatırlattım

doğrumudurki ? http://inciswf.com/anlatamk.swf

yardır panpa merak uyandırdın amk

ağlıyon mu lan

beyler dinleyecek varsa anlatacağım cok karısık bi durumdayım ve yorgunum.