bugün dünyanın en kötü günü

özet : okuma bilmeyen huur çocukları bi gibtirsin gitsin.
saat 11 yeni kalktım. direk buzdolabından bir bira kaptım. kapaksız winston eşliğinde yazıyorum.
dün arabayla eve dönerken geçen telefon görüşmesine sinirlendiğim için telefonu camdan fırlattım. artık bir cep telefonum yok. bugün yemeğe ve oradan pompaya bekleyen kız bana buluşma saati için bilgi veremeyecek.
yeni bir cep telefonu almaya da hiç niyetim yok.
yapmak istediğim hiç bir şey yok. birazdan dışarı çıkıcam. neden çıkacağımı bilmeden hemde.
kendimi aldatılmış, huur yerine koyulmuş, aşağılanmış hissediyorum.
gitmek istiyorum lan bu memleketten. sanırım gidicem de.
ama öyle amerika falan değil, thailanda gidicem. dilini dinini bilmediğim gibiklerin arasına.
artık anlayabildiğim cümleler kurulan bir memlekette kalmak istemiyorum.
sevdiklerimden gibtiklerime, nefret ettiklerimden dalağını gibtiklerime kadar hepsinden uzaklaşmak istiyorum.
ne oldu da böyle oldu peki? anasının amı oldu. otuz yıllık bünye doldu, doldu taştı en sonunda.
denizden bıktım, güzel manzaralardan bezdim,am dediğin hakkatten ikiyüzelligram et miş onu anladım.
depresyonda falan değilim.
işe gitmem gerekirken ona da gitmedim. traş da olmadım. sanırım masadan kalkmadan ikinci birayı da içmiş olurum.
sizlerden tavsiye yada napayım gibi gibimsonik avunmalar istemiyorum.
sadece bilin istedim dıbına koyim.
ruh daralması elbet bir gün sizde geçireceksiniz bu yazıyı hatırlarsınızda belki biraz rahatlarsınız(da ayrı yazılır)
birazcık placebodan 'protect me from what i want' dinleyip çıkıcam evden yani anlayacağınız dıbına koyim.
telefonsuz, amaçsız,nietszche ye akraba olarak.
şimdi gibtirin gidin ulan buralardan...