bugün de onun profiline boş boş baktınız mı

şimdilerde nasılmıyım? her cümlem artık 3 nokta ile sonlanıyor... sonu gelmiyor cümlelerin yutkunamadan, bitiremeden yaşıyorum hayatımı cümlelerdeki gibi...

beklediğim gün, beni inandır dediğim gün inandırmak için elinden geleni yaptı, iyi de yaptı...

bazen dersin kendine, akışına bırak su akar yolunu bulur diye... bulmuyor dıbına koyim bulmuyor o su hep pisliğe akıyor...

istanbul dan döndüğümden beri kapadım çakralarımı evimden çıkmadım dışarıya hiç... asosyal diyorlar ya işte öyleydim. taki düne kadar...

dün çıktım geleceğimi merak ettim bakalım ne olacak dedim...

gün şu şarkıyla başladı;

http://www.youtube.com/watch?v=ur4h0x4p3ec + (emre altuğ - yani)

ayrıntıları hani zaman yok ederdi?
üzerini örterdi?
acele mi ediyorum?
acele etmemem mi gerekiyor?
umursamamam mı gerekiyor?
kendi oluruna mı bırakmam gerekiyor? yoksa şansı zorlamam mı gerekiyor?
şanslı mıyım? yoksa değil miyim?
güvenmek mi gerekli insanlara yoksa güvenmemek mi?
bu ızdırabın panzehiri zaman mı? yoksa her gece yaptığımız gibi içip içip unutmak istemek mi?

o kadar çok soru işareti var ki hayatta... neden? ile başlamıştı sorularım ardı arkası kesilmedi kesilir sandım ama kesilmedi kesilmiyor...

beni ne çıkarır bu girdaptan dediğim herkes zaman diyor... o zaman ilerlemiyor ama sözlük geçmiyor geçiren ne bilen eden var mıdır ki? bu bile soru işareti bende...

yaşanmışlıklar onca şeyi zütürüyor hayattan, geri getirilmesi çok zor olan şeyleri...

bazen diyorum ki; kalk oğlum doğrul güçlüsün sen! ama dizlerim tutmuyor, titriyor ayaklarım kalkmaya çalışırken yeni doğmuş bir buzağı gibi... tekrar kapaklanmaktan korkuyorum yere...

çünkü çok acıyor dizlerim, o kadar çok açık yara var ki bidaha kalkıp düşersem artık hiç tutmaz diye ürküyor bu beden artık...

sürünmek belkide en iyisi... ancak nereye kadar... ? soru işareti...

soru işaretlerim;

-neden geldin sen? cümlesiyle başladı biliyorum. ama neyle bitecek bilmiyorum?!

bitsin artık diyorum ama;

olmuyor istesemde, kimse gelmiyor beklesemde...

en acısı da ne biliyormusun sözlük?

hala onu seven bir kalbin damarlarına kan pompalamaya devam etmesi... o kalbin yaşattığı bu beden ne yapabilir ki? öylesine çarpıyor kalbim, nefes alabileyim diye, yaşayayım vadem dolmadı diye çarpıyor...

anlamsızca, ümitsizce, çaresizce... o gece onun yüzündeki çaresizlik gibi...