+5
-1
arkadaşlar ben Selçuk ünv.'de Turizm seyahat bölümünü ikincilikle bitirmiş sosyal ve bölümünü seven bi öğrenciydim. bugün sabah gerçekleşen DGS sınavı için çok uzun zamandır ter döküyordum. dün akşam nerede sınava gireceğimi görmek için aynı yerde sınava girecek bir dostumla Konya'daki bigiblet duraklarından iki bigiblet kiralayıp okulun yolunu tuttuk. büyük uğraşlar sonucunda bulmuştuk ve sınav sabahı okula gitmek için uyandığımda hayatımın dönüm noktasını belirleyecek olan sınav için şart olan Kimliğimin kayıp olduğunu gördüm. kimliğin akşam ki bigiblet macerasında düştüğünü anladık heyecana kapılmadan valiliğin yolunu tuttuk günlerden pazar sabahın 8.30'u ama neylersin fakirin ekmeği umut. derken valiliğin kapılarının umursuzca kapalı olduğunu fark ettik, dostum dediğim kişi (bu hayatta doğru dost önemli) fikri ile sınava az bir zaman kalmış iken tekrar bigiblet durağına gidip bigiblet kiralayarak ve gittiğimiz yolları didik didik arayarak sınavın gerçekleşeceği üniversiteye kadar o sıcakta pedal çevirmiştik. ama nafile kimlik yok farklı duygulardaydım bir kenara geçip ağlamayı düşündüm ama bunu kendime yediremedim. yaşamayan anlayamaz, beni gerçekten burkan bir diğer şey ise sınav bitişinden sonra babamı arayıp sınavın aşırı kötü geçtiğini söyledim. (önceden yaşadığım şeylerden dolayı babama doğruları anlatmam bana bir fayda sağlamayacaktı.) babam bana çok güveniyordu. bu arada ailem başka şehirde, bu sınava kesin kazanacam gözüyle baktığım için Konya'ya taşımıştım her şeyimi. Seneye girersin diyenler olabilir ne olacak diyenler de olabilir ben babamın gözünde o sınavda iyi bir başarı ile kazanacakken bu hale düşmüşsem benim için dramdır. olayı anlatmayı cok uzatmak istemedim çünkü inciciler uzun okumayı sevmez. Yazma sebebim de kendimi rahatlatmak aslında. selametle.