1. 1.
    +1
    @166 kbakma valla bi arkadaşn ödevini yapıyorum aynı zamanda bi oraya bi buraya yaziom amk
    ···
  2. 2.
    +2
    kapı açıldı, yüzü gülüyordu huur çocuğunun, çevrede kimse yoktu, saat 3 e gelmişti. aramızda mesafe vardı, yanıma yaklaştıkça ayaklarımın bağı çözülmeye başladı,bu kötüye işaretti,az evvel heycanı sıfır olan ben yine heycanlanmaya başlamıştım. yüzünde 'tam yumrukluk'bi gülümseme vardı, bininoğlu tabi kazığı attı, parayı cebe indirdi anasını sktiğim. elini uzattı.ben de gülerek elini tuttum.
    +merhaba kardeş, nasılsın?(gülerek)
    -iyidir,sen nassın nasıl gidiyor?
    acayip tırsmaya başladım, yine boşvermek geldi, cana geleceğine mala gelsin amk neyse boşş ver diyordu bi yanım.bi yanım da,bu son lan bu sondu hani,bi daha acımak yoktu, boşvermek yoktu hani lan, diyordu.içim içimi yiyordu amk. vuracaktım dayak yesem bile bi tane vuracaktım. bunları düşünürken birden;
    +alo, nerden geliyorsun dedim?
    şimdi nasıl vuracağımı düşünüyordum. aklımdakiler birden uçmuştu amk bunun olacağını düşünmeliydim.2-3sn cevap vermedim ve sonunda gömleğinin yakasından tutup bi kafa geçirmeyle başladım,tam burnuna.
    ···
  3. 3.
    +4
    yine zorda kalınınca yapılan şeyi yapıyorum. bahane buluyorum, oysa elim ayağım tutuyor,bi engelli olabilirdim, sürekli sosyofobiklikten daha beterini düşünüyorum 'beterin beteri vardır.',daha beteri engelli olmaktı, gerçi engelli olmaktan bi farkım da yoktu, kızların yanına gidince bana acımaları, konuşamamam,içime kapanık olmam, kızlı erkekli ortamda sürekli'sen de biraz konuş ya'demeleri.. yine de çok şükür yarabbi, yalnız kalınca yaşayabiliyorum, ayağa kalkıp bi bardak su alabiliyorum.. kendimi bi engelliyle kıyaslarken kesnlikle onu küçük düşürmüyorum, zaten ben kimim ki onu küçük düşriyim..
    ···