bazı şeyleri dile getirmeden başımı yastığa koymak istemiyorum. zaten benim gibi adamlar hiç bir zaman başını yastığa koyar koymaz uyuyanlardan olamadı..ben de isterdim şu an hiç bir şeyi umursamadan yirmi ikinci rüyayı görüyor olmayı ama ne huzur bıraktılar ne uyku. Hiç, ama hiç hayal ettiğim gibi bir hayatım olmadı. Oradan oraya sürüklendim durdum. Hiç sevmediğim bi yerde hiç istemediğim bir hayatı, taktan insanlar arasında yaşıyorum. Yaşadıkça çoğalıyor acılarım.
Aslında ben iyi biriydim. Sonra canımı yaktılar, duygularımı kaybettim.. Bugüne kadar iyi niyetim sürekli suistimal edildi, Anladım ki insanlara kötülük yarıyor. Dilimdeki dualar bedduaya, içimdeki sevgi ise yerini nefrete bıraktı. Ama büyüdüm artık. Canımı yakan insanların peşinden koşardım. Artık koşmuyorum. Gitmeyi göze alabilen hiç kimse için kılımı kıpırdatmıyorum. Filmler duygulandırmıyor, insanlar üzemiyor, bencilleştim. Duygularımı kaybettim belki, kim bilir. Sabahları mutlu uyanıyorum. Geceleri huzurla uyuyorum. Pişman olduğum şeyler yaşamıştım. Artık pişmanlık nasıl bir şeydi hatırlamıyorum. Neden mi? Çünkü birinin ne zaman gitmemesini istesem, gitti. Çünkü benim yarım bıraktığımı, hep bi başkası tamamladı. Çünkü birine ne kadar çok değer verdiysem, o bana hep sırtını döndü.
Bazılarımız acıya doğar, bazılarımız neşeye. ama ben şansızlığın tam ortasında doğdum. Artık hiç bişey yapasım gelmiyor.Git gide bıkıyorum hayattan. Şimdi istediğim şeyler gerçekleşse, mutlu bile olamayacakmışım gibi artık. çünkü yoruldum, çünkü bugüne kadar -mış gibi yapmaktan burama kadar geldim. güçlüymüş gibi, mutluymuş gibi, herşey yolundaymış gibi yapmaktan ve yaşıyormuş gibi yapmaktan inan yoruldum.
Şunuda söylemeden edemeyeceğim;
benim kalbim var ama acımıyor artık iki gözüm. bu dünyada tek bir dilek hakkım olsa, hiç birşey hissetmemeyi dilerdim diyordum. o dilek hakkına gerek kalmadı yüreğimde hissettiğim insanlar benliğimi hissizleştirdiler.
Farkında olmadan kafamı bir sürü gereksiz ayrıntıyla doldurmuşum; dolayısıyla düşünemeyecek hale gelmişim. Eskiden her şeyi çok ciddiye alıyordum, sanki ölümsüzmüşüm gibi. Ama dediğim gibi eskidendi o. Kimse üzülmesin diye her taku içine atan Kürşat artık yok, ciğeri beş para etmezlerin gözünden bir damla yaş dökülmesin diye ağlaya ağlaya ciğeri şişen Kürşat yok artık ! Ben o Kürşat'ın üstüne beton döktüm. Katı, vicdansız, aksi, sinirli bir adam olmayı ben seçmedim bana bunu seçtirtenler utansın.23 yıldır bıçaklarını sırtımdan, çelmelerini ayaklarımdan ekgib etmeyenler; diyecek bişey bırakmadınız teşekkür ederim. sayenizde bir daha hiç kimse beni böylesine derin yaralayamayacak çünkü ben artık dünyada iyi insanların olduğundan hep şüphe edeceğim ve herşeyi, herkesi sorgulayarak yaşayacağım.
Zaten kaybedecek bir şeyin kalmayınca, ne yaptığının da bir önemi kalmıyor. Çok değişiyorsun sonra. Aynada gördüğün yüzü bile tanıyamaz hale geliyorsun. ben değiştim biliyorum. .. Bu sızı ne nefes aldırıyor ciğerime ne de yutkunmama izin veriyor. Affedemeyeceğim insanlar var bundan sonra! Ne olursa olsun görmek istemediklerim hayatımda! Ve baş başa kalması gerekenler; unutamadığım hatalarıyla! Affetmek erdemse de önemli bundan sonra Bir erdem de ekgib oluverirler hayatımda ! Yaptıkları onca çirkinliğe rağmen hala insanım diye gezenler varken ortalarda; sanmıyorum bir ekgib çok şey eksiltmez varlığımda ! Ne masal kahramanıyım ne polyanna, çok kırıldım anlatabilmek keşke mümkün olsa! Ne hoşgörülü olmak istiyorum, ne eyvallah etmek yapılanlara içimde yer kalmamışken içime ata ata ve korkuyorum bir nefeslik yer kalmayacak sonra! içim bu kadar doluyken başkalarının artıklarıyla! Kimi nasıl affedip sığdırayım; nefesim bile kalmışken ayakta! Öyle izler var ki sırtımda; ağırlığının altında kamburlaştığım varlığıyla! Öyle sözler ki hala kulaklarımda hiç bir zaman kaybolup gitmeyen boşlukta! Kırıklarımdan geçtim önemli değil ama hala kanatıyorlar dokununca! Pardon duyamadım; affetmek mi demiştiniz bana... ?
Ben bana yapılanları unutmadım. Bi zahmet yapanlarda unutmasın.
Gün olur devran döner gibi bir hesabım yok zira Allah var problem yok. Kimsenin göz yaşları uzerine mutluluk kurulamaz. Temel su alırsa o mutluluğun daim olması gibi bir ihtimal mümkün değil olmaz. Elbet Yıkılır! Neydi ? "Kimsenin ahı kimsede kalmaz!" Kimseye hakkımı helal etmişliğim falan yok. Ayrıca benim ne yaparsa yapsın kimseye çiçek uzatmak gibi bir niyetim de yok. Beni ağlatanların mutlu olması gibi bir dilegim neden olsun, hemen şurda kırılmış bir kalp var, taş yok! Hakkımı helal edip, kimilerini güzel hatırlamak isterdim ama dur bakıyım kalbime, maalesef hiç umut yok!
Ve bu kadar acıya göğüs gererken, içimde bir kalbin olduğunu ben bile unutmuştum, şimdi benden sevgi bekleyen insanları kırmaktan başka birşey gelmiyor elimden. Çünkü hayatımda iyi insanların olmasına alışkın değilim.. Kimse kusura bakmasın ama içimde kaleler inşa ettim, bir kez daha kırılmamak için. Çünkü kırıla kırıla unufak oldum.
Sizden ricam beni benimle bırakın.