bugun sadece anlaticam picler

o an tum hayatimin yuku sanki o tek goz damlasina binmisti ve bana goz kirpiyordu. daha hayat sana asil kazigini atmadi dermiscesine.
o bir damla, beni icten ice gibti atti beyler. artik biliyordum omrum boyunca onunla yasayacagimi. bir tarafim hep ekgib olacakti. o parlayan
yildiz benim icimi her gun aydinlatacakti ama beni aydinlattiginin farkinda bile olmayacakti. sadece onun varligi benim icimi isitmaya yetecekti
bundan sonra.

ona ondan hoslandigimi soyledigim anda, ses gel(e)medi, sakin bana seni arkadas olarak goruyorum deme dedim, ve o iki benim gozyaslarima hukmeden
sozcuk pes pese siralandi. " ama oyle... ". o an aynaya bakiyordum ve bir elim de duvara dayaliydi. aynada gozumden bir yasin akip dudaklarima geldigini gordum,
ellerim aniden tutmaz oldu, dudaklarima gelene kadar yuzumu yakan o bir damla kivilcim, ben gittim, yolun acik olsun dedi beyler dudaklarimin orda gozlerimin icine
baka baka. sadece dilimi deydirdim ona ve o hafif eksimsi ve tuzlu tat geldi. baska bi sey yapamadim o anda. sadece bu dunyadan koptugumu ve o an
elveda desem bu dunyaya benim icin uzulen sadece kendim mi olurum ki dedim. kendim de uzulemezdim ki ama, o an cok sevdigim bir laf gozumun onunde canlandi
iste. " insanin tek uzuntusunu cekmek zorunda olmadigi olum, kendi olumudur... "

okucam yaz panpa

o lafimdan sonra aniden, galiba ben sendne hoslaniyorum dedim. nasil dedi, arkadasi olarak gordugunu bile bile, bildigin
senden hoslaniyorum dedim. sadece safca seviyordum onu, benim icin diger tum insanlar degersiz et parcalariyken
o benim dunyami aydinlatmaya baslamisti birdenbire. nedenini kestiremiyordum bile. sadece bu is boyleydi picler...

o gunden sonra bi daha aglamayacagimi dusunurken, tam su andan 4 gun 4 saat 35 dakika 43 saniye oncesinde, bu dusuncemin yanlis oldugunu anladim. hayatimda
bana bir seyler umursatan kizla tanistim beyler, yine bekledigim sey oldu zaten. bir seyleri umursamak bana yine mutsuzlugu mujdeledi... telefonda konusurken,
mutlu mutlu gulusuyorduk. bana aniden senden sonra davranislarim degisti, eskiden her seyi takan bi kizken, artik akisina birakabiliyorum dedi. ben de sen bende
tam tersi bi etki biraktin, eskiden hicbir seyi takmayan ben, ailemin bile nasil bu kadar umursamaz, vurdumduymaz olabiliyorsun dedigi ben, aniden seni umursamaya
basladim, diger gezegenler benim etrafimda donerken, sen benim galaksime girdin ve yorungene soktun, benim parlayan yildizim oldun dedim.

hayatimda ta ki bu gune kadar sadece bir kez, evet bi kez caresizce, inanmakta zorluk cektigim tanriya siginarak aglamak zorunda kalmistim.
gozyaslarim bi kez biz gidiyoruz demisti bana. o gun yan yana yattigim bi arkadasimla sadece caresizdik picler. arkadasim annesinin kanser oldugunu
ogrendi. aksam 10 dan sabah 5 e kadar yorganin altinda gozyaslarimizi sonsuzluga ugurladik... onlarin yeniden icimize dogup, salivermemiz icin
bekledik ve dinlendik.

her sorunu icime atip, baskalari arasinda umursamaz bi pic havasi veriyordum. oyleydim de. konustugum kisiler senden sonra davranislarim
degisti der oldular bana karsi. senin sayende takmamayi ogrendim diyenler oldu. ama icime attigim icin de ani allahin cezasi patlamalar
yasiyordum. aniden kendimi disariya atip gidiyordum bir yerlere. iste bu zamanlar umursuyordum bir seyleri ve eminim ki bu da
bana hic mi hic iyi gelmiyordu.

daha sonra 14-15 yaslari civari, dunyanin merkezinde kendimin oldugu dusuncesine kapilmaya basladim. her seyin senin emrinde oldugunu
hissetmek duygusu inanin paha bicilemezdi benim icin o zamanlar. inanin var olmanin dayanilmaz hafifligini yasiyordum o siralar.

adam allah'ın belası olduğunu düşünüyor :/

umursamaz olmayi ben mi sectim, yoksa hayat mi beni secmek zorunda birakti inanin bilmiyorum. ben daha 6 yasindayken ilk kardesimi
annemin karninda kaybettim. 11 yasindayken de ikincisini. tek cocuk kaldim. o zamanlar tanriya olan inancim, digerlerinden daha guclu oldugum
icin tanri beni siniyor yonundeydi. fakat daha sonra, tanrinin beni sinamak icin, benden baska canlari alma yetkisi var mi acaba sorusu kafami karistirmaya
basladi.