bugun sadece anlaticam picler

adam allah'ın belası olduğunu düşünüyor :/

daha sonra 14-15 yaslari civari, dunyanin merkezinde kendimin oldugu dusuncesine kapilmaya basladim. her seyin senin emrinde oldugunu
hissetmek duygusu inanin paha bicilemezdi benim icin o zamanlar. inanin var olmanin dayanilmaz hafifligini yasiyordum o siralar.

her sorunu icime atip, baskalari arasinda umursamaz bi pic havasi veriyordum. oyleydim de. konustugum kisiler senden sonra davranislarim
degisti der oldular bana karsi. senin sayende takmamayi ogrendim diyenler oldu. ama icime attigim icin de ani allahin cezasi patlamalar
yasiyordum. aniden kendimi disariya atip gidiyordum bir yerlere. iste bu zamanlar umursuyordum bir seyleri ve eminim ki bu da
bana hic mi hic iyi gelmiyordu.

hayatimda ta ki bu gune kadar sadece bir kez, evet bi kez caresizce, inanmakta zorluk cektigim tanriya siginarak aglamak zorunda kalmistim.
gozyaslarim bi kez biz gidiyoruz demisti bana. o gun yan yana yattigim bi arkadasimla sadece caresizdik picler. arkadasim annesinin kanser oldugunu
ogrendi. aksam 10 dan sabah 5 e kadar yorganin altinda gozyaslarimizi sonsuzluga ugurladik... onlarin yeniden icimize dogup, salivermemiz icin
bekledik ve dinlendik.

o gunden sonra bi daha aglamayacagimi dusunurken, tam su andan 4 gun 4 saat 35 dakika 43 saniye oncesinde, bu dusuncemin yanlis oldugunu anladim. hayatimda
bana bir seyler umursatan kizla tanistim beyler, yine bekledigim sey oldu zaten. bir seyleri umursamak bana yine mutsuzlugu mujdeledi... telefonda konusurken,
mutlu mutlu gulusuyorduk. bana aniden senden sonra davranislarim degisti, eskiden her seyi takan bi kizken, artik akisina birakabiliyorum dedi. ben de sen bende
tam tersi bi etki biraktin, eskiden hicbir seyi takmayan ben, ailemin bile nasil bu kadar umursamaz, vurdumduymaz olabiliyorsun dedigi ben, aniden seni umursamaya
basladim, diger gezegenler benim etrafimda donerken, sen benim galaksime girdin ve yorungene soktun, benim parlayan yildizim oldun dedim.

o lafimdan sonra aniden, galiba ben sendne hoslaniyorum dedim. nasil dedi, arkadasi olarak gordugunu bile bile, bildigin
senden hoslaniyorum dedim. sadece safca seviyordum onu, benim icin diger tum insanlar degersiz et parcalariyken
o benim dunyami aydinlatmaya baslamisti birdenbire. nedenini kestiremiyordum bile. sadece bu is boyleydi picler...

okucam yaz panpa

ona ondan hoslandigimi soyledigim anda, ses gel(e)medi, sakin bana seni arkadas olarak goruyorum deme dedim, ve o iki benim gozyaslarima hukmeden
sozcuk pes pese siralandi. " ama oyle... ". o an aynaya bakiyordum ve bir elim de duvara dayaliydi. aynada gozumden bir yasin akip dudaklarima geldigini gordum,
ellerim aniden tutmaz oldu, dudaklarima gelene kadar yuzumu yakan o bir damla kivilcim, ben gittim, yolun acik olsun dedi beyler dudaklarimin orda gozlerimin icine
baka baka. sadece dilimi deydirdim ona ve o hafif eksimsi ve tuzlu tat geldi. baska bi sey yapamadim o anda. sadece bu dunyadan koptugumu ve o an
elveda desem bu dunyaya benim icin uzulen sadece kendim mi olurum ki dedim. kendim de uzulemezdim ki ama, o an cok sevdigim bir laf gozumun onunde canlandi
iste. " insanin tek uzuntusunu cekmek zorunda olmadigi olum, kendi olumudur... "

o an tum hayatimin yuku sanki o tek goz damlasina binmisti ve bana goz kirpiyordu. daha hayat sana asil kazigini atmadi dermiscesine.
o bir damla, beni icten ice gibti atti beyler. artik biliyordum omrum boyunca onunla yasayacagimi. bir tarafim hep ekgib olacakti. o parlayan
yildiz benim icimi her gun aydinlatacakti ama beni aydinlattiginin farkinda bile olmayacakti. sadece onun varligi benim icimi isitmaya yetecekti
bundan sonra.

o gece, kendimi disariya attim arkadaslarimla dertlestim, biraz unutmama yardim ettiler. daha dogrusu
unuttugumu sanmama yardim ettiler desem daha dogru olacak. sadece baktim o an, etrafima baktim
onu dusundum, icime temiz sandigim ama kirletilmis oksijeni cektim. sadece dolandim, gezindim bakindim etrafima.

eve geldim, hava zaten yeterince sicakti ve duvarlar da ustume ustume gelmeye baslamislardi artik.
balkona ciktim, bi aralar kendimi iclerinden birisi zannettigim yildizlara sabaha kadar goz attim, yavasca renk
siyahtan kirmiziya ve gun isigina donmeye basladi...

dinleyen yok mu beyler ?

upupupupupup

ben yatiyorum beyler hadi iyi geceler bi sey de anlatilmiyo ki size...

upupup dinliyorum pampa devam

Bu aksam devam edeceğim beyler.

devam ediyorum picler

sabaha dogru yataktan sanki hicbir seyim yokmuscasina kalktim gunes isiltilari esliginde. kalktigim vakite sabah denemez
ama yine de bu dunyaya birkez daha gozlerimi acmistim iste. telefonuma goz attim acaba aramis midir ki diye,
yok aramamisti. sadece mutlu olmaya calisiyordum, bakindim biraz telefona baska arkadaslarima mesaj attim, gelin bulusalim diye.

dinleyen yok mu bi ses verin amk