bugün o koca adamın gidişinin ilk yılı

evet beyler siz hiç bilirmisiniz sabah kalktığınızda yalnız başınıza olmayı sizi yanağınızdan bir bukle öpücükle uyandırıcak birisinin olmamasını size bağırıcak ve belkide sizi 'dövücek' birisinin evine ekmek getiren para getiren birinin sizi koruycak kollayacak sevicek ve bir nebze şevkat göztericek babanın olmayışını.. bu gün o koca adamın gidişinin ilk yılı ve ben onsuzum asıl üzen ölmesi değil de panpalar 'değerini bilemeden' ölmesi o yaşarken her gün kavga ettiğin para dilendiğin adamın olmayışı alışmak zor beyler alışılmıyo sanki o çıkıp gelicekmiş te ben daha bebekken oynadığımız saklambaçlardaki gibi 'ben her zaman seninleyim olum sakın korkma 'şakaydı'' diyecek gibi geliyo hani yanımdaydın baba hani hiç bırakmıycaktın beni.. babam öldüğünde kavgalıydık 'küstük' panpalar cenazesine gidemedim ve belkide 'gitmedim' pişmanım o zaman gurur ağır basıyo, 24 yaşında koskoca adamsın diyosun bırak herkes ölücek diyosun ama öyle değil.. son yolculuğunda bile gidemedim yanına evet haksızım 24 yaşındaki gururum yüzünden 25 yaşında gurursuzca durmadan 'ağlıyorum' siz o koca adamın değerini bilin panpalar arka odada o güçlü adamın olduğunu bilin o nederse desin kendinizle polyanacılık oynayın sevin onu beyler sevin emin olun onu sevmek kendinizi sevmek.. hayat yalnızken zor panpalar denizdeki kum taneleri kadar arkadaşım var bu sahte dünyada ama ben yinede yalnızım onlar yokken yalnızım... ':((

özet: geçen sene o koca adam ölmüştü..

herşeye rağmen sizdende özür dilerim beyler.. zamanınızı aldım, o değersizce bir hiç pahasına harcadığınız zamanınızı...

imza: pazardanananasaldirdim