insanın şu hayatta en fazla neyden korkarsa başına gelirmiş benimkide tek kalmaktır yalnız bi başıma kalmak.
25 yaşındayım bu hayatta karşıma çıkabilecek bütün zorluklarla yüzleştim, bunları anlatacak kimsem kalmadığı için yazıyorum buraya.
Annemi ve babamı kaybettim kardeşim ise bunca olan şeyden sonra buralar da kalamadı yurt dışına gitti yaşadığından haberim dahi yok.
Şuan balkonda oturuyorum annemle en fazla konuştuğumuz vakit geçirdiğimiz yer her akşam çay demlerdi sohbet eder dertleşirdik burda. Bazı arkadaşların yazılarını okuyorum sevgiliden hayattan maddi durumdan saçma sapan konulardan yakınıyorlar keşke bütün derdim bu olsa diyorum.
Bugün annemin doğum günü napıcam bilmiyorum böyle bi günde napılır bilmem kim bilebilir bu durumda napıcağını o kadar çok özlüyorum ki dizlerinde uyuya kalmayı elimde başörtüsü var hala annem kokuyor ondan bana kalan tek şey bu zaten, insan annesiz nasıl yaşar aklım almıyor anne lan bu anne bir kez daha ona sarılmak için canımı feda ederdim bir kez elini öpmek için dizlerinde uyuya kalmak için kokusunu içime doya doya çekmek için, annenizin değerini bilin la.
Ben annemin doğum günün de mezarına gidicem bu sefer en sevdiği çiçekleri alıp toprağını öpmeye gidicem.

sürekli aynı fetiş herkes mezar öpüyor az yaratıcı olun amk

Yaradan elbet kavuşturur kardeş.

ağlaattın bro