Budizm de semavi dinlerdeki gibi devamlı meleklerin elinde duran bir kitaba ne günahlarımız ne de sevaplarımız yazılır. Sadece sevgi esastır. Kin tutan şiddet uygulayan bir dahaki yaşamında aşağılık (bakteri, virüs) bir varlık olarak doğar. Evrende her şeyin temeli sevgidir. Bunu tasavvufi düşünceye benzetebilirsin. "Allah evreni sevdi, evreni yarattı; insanı sevdi, insanı yarattı. " Asıl amaç saçma ve gereksiz kaygılardan kurtularak büyük resmi görmektir. Denizdeki bir dalgayı düşün, dalga doğduğundan itibaren düşünmeye başlıyor 'neden bu kadar yavaşım ki? diğer dalgalar gibi neden olamıyorum? eninde sonunda öleceğim o zaman neden yaşayayım? ' bu dalga günümüz insanları gibi kaygı ve korkuyla dolu. Ama eğer ki o dalga ne zaman denizi görüp, onu farkedebilirse, denize karıştığında yeniden bir dalga olarak geleceğini farkettiğinde, aslında her dalganın ve her şeyin kendisinden ve kendisinin olduğunu farketttiğinde, dert ve tasalardan kurtulur. Ruhumuzda dalgalar gibidir. Onun tabiatı ölümsüzdür. Ölüm, korku ve günümüzün saçma kaygıları boşadır. Evren sevgiyle doludur. "Rab mahirdir ama zalim değildir, doğa sırlarını sinsiliğinden değil, özündeki yücelikten dolayı saklar."

Alakası yok

Budizm ilk olarak bir din değildir dolayısıyla ibadet dediğimiz bir olayı yoktur. Ha ibadet olarak Stupa'da yapılan bir meditadyon vardır ve bunda da tabii olarak klişeleşmiş ve ezberlenmiş söz ve dua yoktur. Tanrı kavramı yoktur. Tanrı her şeydir. Başlangıç ve son yoktur. Bu semavi dinlerdeki gibi camiye gidilip namaz, oruç vb. ritüeller gerektiren görüş değil. Her şey senin kafanda. Kurallar senin.

Kitap olarak THICH NHAT HANH'IN Ölüm yok korku yok'unu öneririm.150 sayfalık bir kitap ile dertlerinden ve tasalarından kurtulup özgüven ve sevgiyle dolup taşabilirsin

Tepki olarak derken? Buda'dan mı bahsediyorsun?

Budizm den

Gayet komik bir espiri. Teşekkür ederim.

Din değil paşam