Evlenirsiniz evin bütün isi size kalir ütüsü, yemeği, bulaşığı. Gun gelir cocuk sahibi olursunuz. Pesinden kosarsiniz uykusuz geçen geceler, emzirmekten bitap düşmüş göğüsleriniz. 1 yaşına girer yurumeye baslar. Yavaş yavaş büyür ufaklık anaokuluna gider akliniz hep onda kalir. Birgün okuldan ararlar kavga etmistir teselli edersiniz. Bigibletten düşer cani acir sizin caniniz bin kat acir. Canu sıkılır sizin caniniz bin kat sıkılır. Ilkokul, lise derken universteye gelir. Sonunda kus yuvadan uçar bir başınıza kalırsınız. Başınız dara düştüğünde arayip sormaz hastalanirsiniz gelip bir corba bile yapmaz. Yapan evlatlar varsa onlara helal olsun. Bize bu kadar emek edip yetiştiren annelerimize bir cirpida sayip söven kisiliksizler... Annelerinizi sevip sayin onlar bugün var yarin yoklar