bu çocuklara ne oldu böyle arkadaşlar

soruyorum size 2012 den 2002 ye ne değişti.
sırf ümit davala olmak için yaptırdığımız o saç modeli ve sonra elimizdeki dikişli topla arkadaşlara hava attığımız o sokaklar şimdilerde araba mezarlığı gibi.
şimdiki çocuklara kule nedir yağlı kayış nedir diye sorsak suratımıza bakar.
ama onlar metin2 counter gibi oyunlarla bu çocukluk dönemine tecavüz ediyorlar.
sokağımdan çıktığım an (çıkmaz sokakata oturuyorduk) beni bekleyen hadi gel aylık oynicaz kanka diyen o arkadaşlarım şimdilerde işinde gücünde ya o çekil top gelmesin abicim dediğimiz 3-4 yaşındaki ufaklıklar?
onlar artık bilgisayar bağımlısı aklı sadece teknolejiye çalışıyor, yerden yükseği sıkıcı buluyor kule nedir bilmiyor...
biz bölemiydik panpalar annelerimiz bizi balkondan çağırana kadar günde 7-8 mahalle maçı yapar sonra en yakın sucuya gider beleş suyundan o mikroplu teneke bardağından kana kana su içerdik. maç bitiminde bize meybuz ısmarlardı yenilenler dayanamzdık paylaşırdık.
hepimiz bir ronaldo bir zidane bir figoydu şimdiki çocuklar ise peste zaten hayalindeki futbolcuyu yönetiyor.
biz ps1 için haftasonu para biriktiridik 1 saat oynar sonrasında mahalleye yine oyunumuza dönerdik. şimdilerde işten eve geldiğimde sokağın o ıssız manzarası yüreğimi sızlatıyor. bu gençlik nereye gidiyor...
tüm misket torbasını koynuna alıp sabahı heycanla beklerken uyuya kalan panpalara selamlar...