O gün yine annemle kavga etmiştim. Söylediklerim için pişman değildim ama gözünde tutamadığı o yaş bir anda üzülmeme sebep olmuştu. Gece uyuyamadım. Hep annemi düşündüm. O anki yüz ifadesini. Gözündeki yaşın usulca çenesine gidişini ordan da annemin çok istediği o bembeyaz halıya gidişi...

Kavganın sebebini düşünmek beni daha da üzüyordu. Kendi kendime küfrediyordum. Annem kötü arkadaş çevremden hakkında beni uyarmıştı sadece. Ne kadar aptalım !

Annemin odasına gittim. Annemi öptüm. Onu sevdiğimi kendi kendime söyledikçe içim rahatlıyordu. Bu rahatlığı fırsat bilerek uyumaya çalıştım. Yarın ilk iş olarak ona kocaman bir öpücük vererek ondan özür dileyeceğim şüphesizdi.

Beyler okuyan varsa devam etçem 1-2 kişi yeter