bu yılın ilk hikayesini anlatıyorum piçler

kardeşim sonuna kadar okudum. yaşadıkların konusunda acılarının tarifi konusunda belki bir anlatım yapamam ama kemo ağa dediğinde demek ki senin benim gibi insanlar hep böyle diyor. Ben çok şükür atlattım diyorum son operasyonum cuma günü olacak. bakalım eğer oradan da kalkarsam sonuna kadar mokoko diyeceğim senide haberdar edeceğim. Hayat güzel ama yaşamasını bilene.

Burada onlarca yüzlerce bayan var. herkes burada am züt meme karı kız hikayesi yapıyor buna bende dahilim. ulan şuradan bir kızla tanışşam hani incici ya açar saçar düşüncesi almış savuruyorken bunlar sadece şu an yüzümüzdeki maske.

Hayat güzel panpalar yaşamasını bilin. belki bu son entry yazışım kim bilebilir ki. O yüzden şimdiden hakkınızı helal edin. hikayeme ameliyat sonrası devam edeceğim..

hayatta ailemden başka kimseye güvenmem artık. ailem dediğimde akrabalar fln değil
annem babam kardeşlerim gerisi yok. şimdi kimseyi gibime takmıyorum.
yalnızım ölüyorum diyen mallar var bide amk. hayatlarınız yakınmakla geçiyo uyanın
çocuklar. hani geçen sene açılmadığım kızlar vardıya haftaya o kıza açılıcam. olmazsa
olmasın hiç değilse denemiş olurum. ama olursa hani kızı tavlayana kadar güler yüzlü
sonrasında cool olmak adına bunalım takılan mallar varya öyle olmayacak.
sonrası noolcak diyerek endişeli endişeli bakanlar. anı yaşayacağım kardeşlerim.
çünkü mutlu olmanın yolu bu fazla düşünmek bize iyi gelmiyo. bu yaşanmış anımı
dinlediğiniz için hepinize teşekkür ediyorum.

son olarak hepinizden ricam "kendinizi mutlu etmek için birşeyler yapın"

bu süreci yaşadığım için hiçbirşeyi gibime takmıyorum. hani eskiden solcu takılıyodumya
şimdi gülüyorum lan onlara. valla bak hayatı fazla ciddiye alıyomuşuz biz. ha moralim
bozulduğunda ben bunun içinmi savaştım lan o kadar diyorum kendime orası ayrı.
insanları bi sınıfa sokmaya çalışanlara gülüyorum abi ben şuyum ben buyum diyolar
vıdı vıdı ediyolar dıbına koyim. bazıları bu durumdan hiç uyanamıyo 80 yaşına gelip
ben şucuyum ben bucuyum diyebiliyolar. sorgulamayın abi insanları kim ne yaparsa yapsın
dünya gibimde değil şuanda. bunada bi lafım var
"Biz bencil olmayı zor yoldan öğrenenlerdeniz."

radyoterapinin etkisi geçince son kür kemoterapi aldım. ha bu arada 3. kürden sonra
tomografi çektirmiştim başlangıca göre yüde altmışdan fazla gerileme var diyodu
cevap vermişiz yani. en son 26 ağustosta kemo ağa ya gittim. ramazan bayrdıbınıda
hastanede bağışıklık sistemimin düzelmesini bekleyerek geçirdim. tedavi sonrası
nükleer tıp da pet-ct çektirdim en geniş yeri 60 mm lik bir ölü kitle var
kanseri yendim evet. o ölü kitle de zamanla kaybolcakmış. ama korkuyorum yeniden
başlar diye. bu yüzden sürekli kontrol ediyo doktor her ay tomografi çektiriyorum.

tek başıma sinemaya gidiyodum aslında fazla kalabalık ortamlarda bulunmamam lazımdı ama
risk alıyodum işte. ankarada tiyatroları sergileri geziyodum. keyfim yerindeydi
bu hastalığın püf noktalarını keşfetmiştim mesela istediğim herkese bağırıp çağırabiliyodum
marketteki çalışanlara bindiğim otobüsün şöfürüne aklına gelebilecek herkse fırça atıyodum
e karşında hasta bir adam var ağzını açıp bişi diyemiyolardı onlarda tabi. alttan alıyolardı
böyle böyle 6 ay geçti. tedavinin 5 kürünü almıştım doktor radyoterapi yapalım sonra bir kür
daha dedi. radyoterapide özgür hoca var lazman diyorum ben ona laz olduğu için beni
görünce gülmeye başlıyo adam insan doktoruna naber lan lazman dermi demez normalde.

ateşim çıktı 40a acile gittik beni yatırdılar 7 numaralı gözlem odasına ilk defa
hastaneye yatıyorumya biraz acemiyim tabi. bana antibiyotik bağladılar saat başıda
perfalgan ateş düşürücü serum bağlıyolar geri yükseliyo çünkü perfalgan karaciğeri
böbrekleri gibiyomuş tabi sonradan öğrendim o sıralar canları sıkılınca perfalgan
takıyolardı bana amk. nötrofil iğnesi var halk arasındaki adı kan iğnesi deri altına
enjekte ediliyo yağlı bölgeye o iğne yağı nötrofil e çeviriyo yanı kırmızı kan hücresine
o da hastalıkla savaşıyo. o iğneler birçok kere hayatımı kurtardı.

birde pigibolojikmen çöktüm o aralar serum görünce kusuyorum amk. görmem yetiyo yani.
üniversitedeki arkadaşlarım varya. hepsinin zütüne koyim yanlarında maskeyle dolaştım
soranlara o zamanlar akciğer rahatsızlığım var diyodum. hiçbiri bi arayıp nasıl oldun
demedi huur çocukları.

@81 eywallah panpa işte bu yüzden anlattım bunları

bir gün yine tedavi sonrası çıktım metroya gidiyorum eve gidicem midem bulandı bir
otobüs durağının yanındaki ağaca kustum. otobüs durağındakilerin yanımdan nasıl
uzaklaştıklarını o bakışlarını görmeliydiniz. insan gelir bi mendil fln uzatır dimi.
anlayışlı olur yani. insanlık suçu işlemişim gibi bakıyolardı.
tabi bu tedavi süresince kaslarım öldü. ilk tedaviden sonra 20 gün uyuduğumu biliyorum
kalkıp yemek yiyip geri yatıyodum. yürümeyi unutmuşum. ama bu hastalık ilk kez görüyomuşsun
gibi gün batımını seyrettirdi. yeni yeni lezzetler tadtım mesela sırf testi kebabı
yemek için kapadokyaya gittim. canım ne isterse yaptım. ama tek başımaydım..

radyoterapi en kötüsüydü. büyük bir alana aldım ışını. boğazım fln dahil insan yutkunmaya
korkarmı? su içerken sanki boğazımdan 10 tane kanca takılmış aşağıya iniyo sanki
su içerken diyorum yemek yemek işkenceye dönüştü. ağlayarak yemek yiyodum acıdan.
boğazımı yırtarak geçiyodu çünkü yutkunamıyodum bile korkudan.
bakın o aralar face durumuma ne yazmışım "boğazımda bir düğüm.."
radyoterapide bitti ama yan etkileri bitmedi dişetlerimın acısı yüzünden dişlerimi
sıkardım. radyoterapiyi verdikleri bölgedeki kemiklerim ağrırdı.

"gecenin bir yarisi uyanirsin gozlerini acmak istemezsin ama mecbur acacaksin ve
sonra birkac agri kesici ve birkac saat daha uyku.."

@86 kutla kardeşim eğlen kafana göre oturup ben yalnızım ölüyom diye kendini gibme yeterki

hani kanserle savaşma derneklerı vırt zırt fln varya onlar kendi vicdanını rahatlatmak isteyenlerin yeri vallaha bana kimse gelipde moral vermeye çalışmadı o dernekler para toplayıp insanların vicdanını rahatlatmaya yarıyo

neyse gündüz tedavi bölümünden randevu aldım yaklaşık bir aydır maske takıyodum.
o zamanlar domuz gribi fln vardıya millet mal mal bakıyodu amk. neyse gündüz tedavi
bölümüne girince bi baktım herkesde maske var amk. dedim yabancılık çekmicez anlaşıldı
ordaki hemşire adımı yazdı abvd tedavisi diye not aldı. bildiğin kemoterapiye giriyorum
amk şaka gibi bişi. ertesi gün gittim damar yolum açıldı serum akmaya başladı
bir tane iki tane değil beyler 6 farklı ilaç alıyorum birbirine karışmaması gerektiği
için 6 serum var sırayla bağlıyo. hele bi ilaç var damarını gibiyo atıyo ilaç geçmeye
başladığı anda kolun ağrıyo içerden içerden.

o an herşey bulanıklaştı okulmuş derslermiş kızlarmış hikaye hepsi. o anda ben ölümü
düşünmedim neden bilmiyorum düşünmedim. ilaçları serumları aldık bazı ilaçlar yurtdışından
geliyomuş onlarıda eczacılar birliğinden aldık. bu arada boş durmuyoruz tabi doktor
kemiklere fln yayılmışmı diye nükleer tıp da kemik sintigrafisi çektirtti.
kalça kemiğimi delip ilik aldılar. bu biyopsi çok iğrenç abi adamın dıbına koyuyo.
kemiği tıkır tıkır deliyolar bide şansıma bütün doktorlar kız zütüme bakıp gülüyolar
dedim siz neye gülüyonuz koyun gibi yatırdınız beni. şırıngayla iliği çekerken içinden
ruhunu çekiyolar sanki.

bitti arkadaşım moralinizi bozmayın sizde *

önümüzdeki salı tekrar yapalım dedi doktor bu sefer uzman doktorda yanında olucakmış
ertesi haftada benim finallerim var şimdi düşünüyorumda akciğer biyopsisi yapıldıktan
sonra insanın istirahat etmesi gerek ben bide gidip sınavlara girmişim çok aptalmışım.
ikinci denemede akciğerimden birkaç parça aldılar. sonucu ne zaman alırım dediğimde
10 gün sonra çıkar dediler. 10 gün hastahaneye gitmeyeceğime sevinmiştim aslında
10 gün bekledim göğsümdeki şişlik biraz daha büyüdü..

hangi tür bir tümör olduğunu anlamak içinde biyopsi yapıp duruyolarmış bana bir ay
sonra söylüyolar amk. daha sonuçlar çıkmadan önce bu profun içine doğmuş sanki
hangi tür kanser olduğu hazırlığını yapmış ilaç raporlarını çıkarmış benim adıma.
sonuç geldiğinde hızlı yayılan ama tedaviye cevap veren bir lenf kanseri olan
hodgkin lenfoma noduler sklerozan. kaçıncı evredeyim dedim. iki dedi b semptomu dedi.

her tedaviden sonra acile yatıyorum bağışıklık devamlı çöküyo amk çünkü ilaç diye verdikleri
aslında zehir. ebeni gibiyo saçlar tamamen döküldü ilk kürden sonra tabi kaşlar dökülmedi.
kimisinde öyle oluyomuş benimde eniştem berber arada gelip kafamı kazıyo usturayla.
bir gün acildeyken sürekli somurttuğumu gören bi doktor bana lustral önerdi sakinleştirici
antidepresan sana iyi gelir böyle hastalıklarla uğraşmak kolay değil kafan rahatlar dedi
bir kutu yazdı reçeteye. tabi benim odam ilaç doldu amk. ev desen ayrı hikaye zaten
hastayım diye odama kimse sokmuyolar yemek odama geliyo fln odada laptop televizyon fln
herşey var yani bana dışarı çıkma diyolar ellerinden gelse karantinaya alıcaklar.

acilen tomografi çektirdik aynı gün 50 doktora muayene olup 8 kere kan verip akşama
kadar hiçbirşey yememiştim tomografiden çıktım. sonuçları hemen aldık raporun çıkmasını
beklemeyin demişti hematodaki doktor. sonuçlarla birlikte acildeki göğüs cerrahı derya
hocayı bulduk. tabi sinir sitres olmuşum herkes endişeli bakınca bide hematodaki doktor
maske takarmısın demişti bana bide maske taktım.

ha bu arada tomografiyi çektirdiğim gün sigarayı bıraktım.
derya hocayı buldum durumu anlattım göğsümde yumruk kadar şişlik var dedim sonuçları
verdim o da endişeli baktı odasında değildik acil servisin içindeydik etrafında
birsürü doktor-intörn benim filmlere baktı hasta senmisin dedi dahada endişeli baktı
filmimi gören birsürü beyaz önlüklü doktor merakla geldiler aralarında anlamadığım bir
dilde konuşuyolardı..

bi günde birkaç milyar hibe ettik yani bunun ciddi bi olay olduğunu anlamıştım.
yürürken nefes alamıyodum artık taşikardi fln kalbim dakkada 150 atıyo dışardan
titriyomuşum gibi bi görüntü çıkıyo ortaya. hematodaki doktorum bana anlattı
mediastende kitlen var dedi(kalbimin hemen üstünde) boyutlarıda şöyle
25*16*12 ilk sayı uzunluk ikinci genişlik üçüncüde kalınlık yani karpuz
büyüklüğünde bir kitle varmış kitle ne diyenler için tümör.