Ben ve Turgay . Çok küçük yaşlarda tanıdık birbirimizi çok sevdik arkadaş olduk , dost olduk hatta kardeş olduk . Teknolojiden önceki son çağın çocukları . Hava olsun diye değil , lazım olacak diye bıçak taşıyan son nesil . Yılların bizden aldıklarını ve bizim insanlara kattıklarımızı anlatacağım bir hikaye benden çok Turgay'ın hikayesi . Hazırlanın başlıyoruz

Turgay buğday tenli renkli gözlü ne zayıf ne kilolu biriydi , yaşıtlarının arasında daha büyük görünürdü hep . Bense sarışın mavi gözlü vücut yapısı olarak turgayla aynı fakat daha kısa bir çocuktum . Hep abi kardeş sanarlardı bizi . 9 yaşında tanıştık onunla . Top oynamazdık kavga ederdik ta o yaşlarda heves edip sigara içerdik . 2 sene boyunca böyle sürdü hayatımız sonra patlak vermeye başladı tabi her güzelliğin sonu gelecek elbet . 11 yaşında ilk kez evden atıldı Turgay , sebebiyse sınıfta kavga edip şikayet almasıydı . 4 gün boyunca bizim evimizde kaldı . Annem onu kendi oğlu gibi severdi . " Peki ya baban ? " derseniz . Ben 6 yaşındayken sizlere ömür . Yıllar yılları kovaladı . Turgay evden atılıp bizde kalmaya devam etti düzenli olarak evden atardı babası onu . Abilerine kıyamayan adam Turgay'ı öldürmekten beter ederdi sebebinide öğrendik zaten yıllar sonra , yeri geldiğinde oraya da değineceğim . Yaşlar olmuş artık 15-16 sakallarımız falan çıkıyor abilerimize özeniyoruz , evdeki bilgilerin üstüne abilerden hayat dersi almaya başladığımız o güzel yıllara giriyoruz artık . Tesbih sallamanın , sigara içmenin saygısı olmaz diyenler vardır eminim . Ama bize bunlara bile saygı öğretildi . Büyüğünün yanında izni yoksa sigarayıda tesbih sallamayıda unutacaksın dendi . Böyle de yaptık

Okuyan varsa söylesin beyler 1 kişi bile olsa devam etmek istiyorum