bu sıradan bir hikaye degil beyler

bana gelmiş,
hamile olduğunu söylemiş.
hatırlamıyorum.
yalan söylemediğine eminim.
aldırmak için geç kalmış,
ailesi muhafazakar bir aile,
aldırmasına zaten karşı çıkmışlar.
hiç evden çıkılmayan bir hamilelikten sonra,
doruk'u onların yanında dünyaya getirmiş.
bir buçuk iki yıl sonra
evlat edinme yalanı konu komşuya yedirilmiş.
doruk hatunun annesini anne, babasını baba,
hatunu da abla biliyormuş.
beni de, abi.
engelli olduğunu iki buçuk yaşında farketmişler,
hatun okulu bırakmış.
şu an hala ailesi ona bakıyor.
o da evde sabah akşam kağıda bir şeyler karalıyormuş.
yürüyememe nedenini ne o ne de zütürdüğü doktorlar biliyormuş.
ve doruk'a hamile olduğu dönem
benden başka bir kişiyle daha yatmış.
sevgilisiyle.
ayrıldıkları gün benimle yatmış.
yani şansım yüzde 50 imiş.
mış, miş...

dna testi yaptırıp yaptırmadığımı sordu,
'bu benim oğlum.' dedim.
ve sonra bildiğiniz gibi,
gitti.
doruk'u yatağıma yatırdım.
dna testi sonucunu zarfı açmadan,
önder'e verdim.
saklamasını istedim.

günler geçiyordu,
doruk'a yürüyebilen otistik arkadaşlar edindik.
dükkanı kendim işletmeye başladım.
sahneye çıkmayı bıraktım.
gelirim azaldı,
ama her ay, önceden hayatımın beş yılı biriktiremediğim
parayı biriktiriyorum.
isveç'e gittik.
önder'in doktor bir arkadaşı orada bir takım testlerden geçerse
bir çaresi olacağını söyledi.
haziran 27'de türkiye'ye döndük.
hacettepe üniversitesi tıp fakültesinde
eski manitalarımdan doktor bir hatun tedavisiyle ilgilenmeye başladı.
doruk, temmuz 14'te ilk adımını attı.
şu an arka arkaya 4 adım atabiliyor.
tedavisi tahmini iki yıl daha sürecek.
ve oğlum benimle yürüyebilecek.
evet, oğlum.
artık herkese oğlum diye tanıtıyorum.
o bana abi dese de..
bana baba deyip demeyeceğini sorduğumda,
'babam senden yaşlıydı.' dedi.
'peki abicim' dedim.
her sabah güne salamlı yumurtayla başlıyoruz.
kolesterolüm yükselti,
hayatımda ilk defa check-up yaptırdım.
gömleklerimi pantolonun içine sokmaya başladım,
ve bıyık bıraktım.
kendimi daha yakışıklı hissediyorum.

dün,
doruk'u onun gibi otistik engelli bir arkadaşı
ve annesiyle parka bıraktım.
önder'le buluştum.
zarfı aldım.
'rakamlar mı bu çocuğu oğlum yapacak.
yoksa beraber yürüyebilme umudumuz mu?
ha önder?'
güldü.
onun en gülünmeyecek anlarda gülmesini severim.
lisede, atatürk kültür merkezine gider,
çim parkurunda bira içerdik.
bira aldık, oraya gittik.
ateş yaktık, bira yudumladık.
biraz futboldan, biraz da tarihten konuştuk.
sonra sustuk.
cebimden zarfı çıkardım.
ona verdim.
güldü,
zarfı havaya kaldırdı;
ateşin üzerine bıraktı...

bitti.

@160 hemen panpa, hem bana da bahane olur *

@164 dna testinin sonucuna bakmadım, ama biliyorum. doruk benim oğlum.

o kadar anlattık iki kişi mi dinliyormuş amk. canınız sağolsun, bu da bana yeter.

@169 teşekkür ederim panpa. sucuklu yumurta gibi, sadece sucuk yerine salam kullanıyosun.
tercihe göre biraz süt ve biraz kaşar ekleyebilirsin.
@170 teşekkür ederim panpam

4 aya yaklaştı, mayıs 14te 7 yaşını bitirdi.

gibeyim rock n roll u be panpa

bi kaç kişi daha okusun

ve bikaç kişi daha..

bikaç kişi..

bikaç...

okusanız mutlu olurum.